Η προϊστορία μέσα από την εξέλιξη της Αεροπορίας Στρατού
Στην Ελλάδα ενδιαφέρον για την προμήθεια επιθετικών ελικοπτέρων εκδηλώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ‘70. Μάλιστα η πρώτη σχετική μελέτη συντάχθηκε το 1978 και αφορούσε το Bell AH-1S Cobra. Η υπόθεση τότε δεν “προχώρησε” και επανήλθε στην επικαιρότητα μετά από δέκα χρόνια. Κυρίαρχο τώρα θέμα ήταν αν έπρεπε να εξοπλιστεί η Αεροπορία Στρατού με οπλισμένα μεταφορικά ή επιθετικά ελικόπτερα. Αρχικά οι απόψεις έτειναν υπέρ των οπλισμένων μεταφορικών και μάλιστα υπέρ του Agusta Α-109. Στη συνέχεια όμως επικράτησαν τα επιθετικά. Εδώ οι ανταγωνιστές ήταν δύο. Από τη μια η Bell που πρόσφερε το Super Cobra. Από την άλλη ήταν η McDonnell Douglas με το Apache. Την ίδια περίπου περίοδο έγινε και μια προσφορά από την πλευρά των ΗΠΑ, προκειμένου να μας παραχωρηθούν από τα αποθέματα του US Army, 16 Cobra. Η προσφορά αυτή τελικά απορρίφθηκε επειδή κρίθηκε ασύμφορη.
Η σύμβαση (ύψους 505 εκατομμυρίων δολαρίων, που περιλάμβανε και συστήματα αυτοπροστασίας) για την προμήθεια 12 McDonnell Douglas AH-64A+ Apache, υπογράφθηκε μεταξύ του Ελληνικού Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και της κατασκευάστριας εταιρείας, στις 24 Δεκεμβρίου του 1991. Στην ίδια σύμβαση υπήρχε η πρόβλεψη για επέκταση της παραγγελίας για άλλα οκτώ και για άλλα τέσσερα. Οι παραδόσεις προβλέπονταν για το καλοκαίρι του 1995. Τον Αύγουστο του 1993 υπογράφθηκε η σύμβαση για τα άλλα οκτώ, ενώ το δικαίωμα αγοράς τεσσάρων ακόμη υπό τους ίδιους όρους, δεν ασκήθηκε ποτέ…
 100vw, 1024px” srcset=”https://defencereview.gr/wp-content/uploads/Apache-firing-a-Hellfire-1024×655.jpg 1024w, https://defencereview.gr/wp-content/uploads/Apache-firing-a-Hellfire-300×192.jpg 300w, https://defencereview.gr/wp-content/uploads/Apache-firing-a-Hellfire-768×491.jpg 768w, https://defencereview.gr/wp-content/uploads/Apache-firing-a-Hellfire.jpg 1200w” alt=”” data-src=”data:image/svg+xml,%3Csvg%20xmlns=’http://www.w3.org/2000/svg’%20viewBox=’0%200%201024%20655’%3E%3C/svg%3E” data-srcset=”https://defencereview.gr/wp-content/uploads/Apache-firing-a-Hellfire-1024×655.jpg 1024w, https://defencereview.gr/wp-content/uploads/Apache-firing-a-Hellfire-300×192.jpg 300w, https://defencereview.gr/wp-content/uploads/Apache-firing-a-Hellfire-768×491.jpg 768w, https://defencereview.gr/wp-content/uploads/Apache-firing-a-Hellfire.jpg 1200w” data-sizes=”(max-width: 1024px) 100vw, 1024px” data-was-processed=”true” /></picture></figure>
<p>Υπέγραψε την σχετική συμφωνία ταχύτατα, μέσα στον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, πιάνοντας κυριολεκτικά στον ύπνο την Πολεμική Αεροπορία η οποία διεκδικούσε την επιχειρησιακή εκμετάλλευση των επιθετικών ελικοπτέρων με το σκεπτικό ότι πέρα από τις ΗΠΑ, όσες χώρες είχαν αγοράσει το ελικόπτερο το είχαν εντάξει στην δύναμη της Αεροπορίας τους!</p>
<p><strong>Η παραγγελία επεκτάθηκε τελικά περιλαμβάνοντας άλλα οκτώ ελικόπτερα, τον Αύγουστο του 1992</strong>, αλλά ο χρόνος είχε ήδη αρχίσει να πιέζει την ελληνική πλευρά σχετικά με το ζήτημα «επιθετικά ελικόπτερα». Οι παραγγελίες των AH-64A+ Apache δεν ματαίωσαν τις σκέψεις που είχαν γίνει για την απόκτηση μεταχειρισμένων ΑΗ-1 Cobra που εκείνη την εποχή ο Αμερικανικός Στρατός παραχωρούσε δωρεάν σε συμμάχους χώρες. Η τουρκική Αεροπορία Στρατού (Turk Kara Kuvetleri) έχοντας στείλει πρώτη μία επιτροπή από ιπτάμενους και τεχνικούς στις ΗΠΑ μέσα στο 1990, είχε αποκτήσει τη χρονιά εκείνη εσπευσμένα πέντε δικινητήρια ΑΗ-1W Super Cobra και είχε επιλέξει 36 συνολικά μονοκινητήρια Cobra από τα αποθέματα του Στρατού των ΗΠΑ.</p>
<p><strong>Η περίπτωση των μεταχειρισμένων Cobra και οι παγίδες του “δωρεάν” πλεονάζοντος υλικού</strong></p>
<p>Από αυτά τα 32 ήταν της έκδοσης ΑΗ-1Ρ και μόνο τα 28 αξιοποιήθηκαν επιχειρησιακά, καθώς τα τέσσερα χρησιμοποιήθηκαν εξαρχής ως πηγή ανταλλακτικών. Τα υπόλοιπα τέσσερα ήταν εκπαιδευτικά ΤΑΗ-1S και δεν έφεραν οπλισμό. Τα πρώτα έξι ΑΗ-1Ρ παραδόθηκαν στην τουρκική Αεροπορία Στρατού τον Μάιο του 1992, ενώ μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 1993 παραδόθηκαν και άλλα 22. Τα υπόλοιπα τέσσερα -Ρ παραδόθηκαν μαζί με τα εκπαιδευτικά μέσα στο 1994. Ο χρόνος πίεζε λοιπόν την ελληνική πλευρά σε ότι αφορούσε την απόκτηση επιθετικών ελικοπτέρων.</p>
<p>Έτσι με το χρονοδιάγραμμα του ελληνικού προγράμματος προμήθειας ελικοπτέρων Apache να προβλέπει έναρξη των παραδόσεων το καλοκαίρι του 1995 και περάτωσή τους έξι μήνες μετά στις αρχές του 1996, μία επιτροπή της ελληνικής Αεροπορίας Στρατού αποτελούμενη από ιπτάμενους και τεχνικούς αναχώρησε για τις ΗΠΑ στις 9 Ιανουαρίου του 1993 και συγκεκριμένα για το Fort Louis, στο Seattle της πολιτείας της Ουάσιγκτον, προκειμένου να εξετάσει έναν αριθμό επιθετικών ελικοπτέρων ΑΗ-1Ρ, -Q και -S που είχαν αποσυρθεί από τον Αμερικανικό Στρατό.</p>
<p><strong>Τα ελικόπτερα που εξετάστηκαν, 20 τον αριθμό, ήταν των εκδόσεων ΑΗ-1Ρ, – Q και – S</strong>. H κατάστασή τους θα μπορούσε επιεικώς να περιγραφεί ως κακή, βάσει των αναφορών της ελληνικής ομάδας. Φορτωμένα με πολλές ώρες στον αέρα και με πολλές ζημιές… Φυσικά όταν επέστρεψε στην Ελλάδα συντάχθηκε ομόφωνα και παραδόθηκε μία αρνητική εισήγηση και το θέμα έληξε εκεί. Η ελληνική ομάδα θα επέλεγε τα 16 ελικόπτερα από τα 20 που συνολικά εξέτασε. Τρία ή τέσσερα μόλις ήταν σε πλόιμη κατάσταση. Όλα τα άλλα απαιτούσαν εκτεταμένες εργασίες συντήρησης με πολύ μεγάλο κόστος.</p>
<p>Έτσι τελείωσε η πρώτη φάση της υπόθεσης «<strong>αξιολόγηση μεταχειρισμένων Cobra</strong>». Ακολούθησε και δεύτερη καθώς η ελληνική πλευρά ενημέρωσε ότι σε περίπτωση που στο μέλλον θα υπήρχε και άλλο πλεονάζον υλικό, ήταν πρόθυμη να το εξετάσει. Oι Αμερικανοί επανήλθαν στο θέμα της παραχώρησης μεταχειρισμένων ΑΗ-1 Cobra από τα αποθέματα του Αμερικανικού Στρατού. Και αυτή την φορά έλεγαν ότι το προς παραχώρηση υλικό ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Επρόκειτο για ελικόπτερα των ίδιων εκδόσεων με αυτά που είχαν εξεταστεί από την πρώτη ελληνική αποστολή.</p>
<p>Με το σκεπτικό ότι με τα Cobra θα ξεκινούσε το προπαρασκευαστικό στάδιο της εισαγωγής της ελληνικής Αεροπορίας Στρατού στην φιλοσοφία της χρήσης του επιθετικού ελικοπτέρου και με δεδομένο ότι μετά την παραλαβή των Apache αυτά θα κάλυπταν επιχειρησιακά των νησιωτικό χώρο σαν δικινητήρια που ήταν και τα Cobra τον ηπειρωτικό, σχηματίστηκε πάλι μία τετραμελής επιτροπή αποτελούμενη πάλι από τα ίδια άτομα, πλην του επικεφαλής.</p>
<p>Η δεύτερη αυτή αποστολή στο Seattle και πάλι, περιέλαβε την εξέταση άλλων 20 ελικοπτέρων που όμως δεν είχαν καμία σχέση με αυτά της προηγούμενης… <strong>Τα 16 ήταν σε πλόιμη κατάσταση και μάλιστα περισσότερα από δέκα είχαν υπόλοιπο 100 ωρών μέχρι την επόμενη 150ωρη επιθεώρηση</strong>. Ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και προσφέρονταν για άμεση επιχειρησιακή εκμετάλλευση, τα δέκα τουλάχιστον, με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα παραλαμβάνονταν και πυρομαχικά και όπλα. Η σχετική θετική εισήγηση έφτασε στα χέρια του τότε ΥΠΕΘΑ Γεράσιμου Αρσένη, ο οποίος τελικά απέρριψε την απόκτηση των μεταχειρισμένων Cobra.</p>
<p>Εκείνη την περίοδο μεγάλος αριθμός δημοσιευμάτων επέκρινε δριμύτατα την απόφαση αυτή του κου Αρσένη, υποστηρίζοντας σε πολλές περιπτώσεις ότι τα μεταχειρισμένα ελικόπτερα δεν πάρθηκαν λόγω του ότι θα τα παίρναμε δωρεάν και επομένως δεν θα υπήρχε «μίζα», κάτι που φυσικά δεν θα συνέβαινε με τα καινούρια… Η Αεροπορία Στρατού και γενικά το σύνολο των επιτελών του Ελληνικού Στρατού είχαν πειστεί μέσω της εισήγησης που είχε γίνει μετά τη δεύτερη αποστολή, ότι έπρεπε να είχαμε αποδεχθεί τα Cobra.</p>
<figure class=)
 100vw, 890px” srcset=”https://defencereview.gr/wp-content/uploads/AH-64DHA.jpg 890w, https://defencereview.gr/wp-content/uploads/AH-64DHA-300×185.jpg 300w, https://defencereview.gr/wp-content/uploads/AH-64DHA-768×473.jpg 768w” alt=”” data-src=”data:image/svg+xml,%3Csvg%20xmlns=’http://www.w3.org/2000/svg’%20viewBox=’0%200%201%201’%3E%3C/svg%3E” data-srcset=”https://defencereview.gr/wp-content/uploads/AH-64DHA.jpg 890w, https://defencereview.gr/wp-content/uploads/AH-64DHA-300×185.jpg 300w, https://defencereview.gr/wp-content/uploads/AH-64DHA-768×473.jpg 768w” data-sizes=”(max-width: 890px) 100vw, 890px” data-was-processed=”true” /></picture></figure>
<p>Όμως αργότερα, όταν πλέον παραλήφθηκαν τα Apache και εντάχθηκαν σε υπηρεσία αποκομίσθηκε πολύτιμη εμπειρία. Που απέδειξε ότι η απόφαση που πάρθηκε τότε από το κο Αρσένη ήταν όχι μόνο σωστή αλλά και σωτήρια για την ελληνική Αεροπορία Στρατού. <strong>Θα ήταν τραγέλαφος για την τελευταία να βρεθεί στην θέση να χρειαστεί να υποστηρίξει δύο τελείως διαφορετικούς τύπους επιθετικών ελικοπτέρων των οποίων οι ανάγκες και απαιτήσεις υποστήριξης δεν είχαν πουθενά, μα πουθενά, επικάλυψη.</strong> Ήταν δύο τελείως διαφορετικά ελικόπτερα. Άρα θα έπρεπε να δημιουργηθεί και μία τελείως διαφορετική υποδομή για τα 16 Cobra και παράλληλα να γίνει το ίδιο και για τα Apache. Θα ήταν πραγματική καταστροφή για την ελληνική Αεροπορία Στρατού και αυτό έγινε ευρύτερα αντιληπτό αργότερα.</p>
<p>Επίσης συνειδητοποιήθηκε ότι τελικά τα Cobra η Ελλάδα δεν θα τα αποκτούσε βέβαια δωρεάν… <strong>Ο Αμερικανικός Στρατός έχοντας στην διάθεσή του ένα τεράστιο απόθεμα σε ανταλλακτικά και εξοπλισμό υποστήριξης, θα κέρδιζε πραγματικά πάρα πολλά χρήματα και θα έβγαινε πολλαπλά κερδισμένος από την όλη υπόθεση, πουλώντας μας αυτό το υλικό</strong>. Το μεγάλο κακό όμως για την ελληνική Αεροπορία Στρατού δεν θα ήταν αυτό. Ή μόνο αυτό. Ήταν και κάτι άλλο που κανείς δεν υποψιάζονταν… Μέσα σε ένα εξάμηνο η διαθεσιμότητα του στόλου των Cobra θα έπεφτε στο 30 ή το πολύ 40% γιατί ο Αμερικανικός Στρατός είχε μεν ένα μεγάλο απόθεμα ανταλλακτικών, αλλά δεν τα είχε όλα!</p>
<p>Εάν λοιπόν η Α.Σ. αντιμετώπιζε έλλειψη σε κάποιο συγκεκριμένο ανταλλακτικό, πράγμα που έγινε στην περίπτωση της τουρκικής Α.Σ., ο Αμερικανικός Στρατός θα απαντούσε ότι δεν το έχει πλέον στις αποθήκες του επειδή έχει τερματιστεί η παραγωγή του. Επομένως <strong>θα έπρεπε να δώσει παραγγελία στον κατασκευαστή του, ο οποίος με την σειρά του θα λειτουργούσε ξανά την γραμμή παραγωγής του για συγκεκριμένο αριθμό κομματιών. Και αυτό αυτόματα σημαίνει ότι θα κόστιζε το υλικό αυτό το δεκαπλάσιο τουλάχιστον της κανονικής τιμής του</strong>! Τέλος και επιχειρησιακά η Αεροπορία Στρατού δεν θα έβγαινε κερδισμένη. Γιατί εκτός από τα προβλήματα υποστήριξης δύο τύπων ταυτόχρονα, θα έπρεπε να αξιοποιήσει και ένα ελικόπτερο που -κακά τα ψέματα- δεν είχε πρακτικά τίποτα να προσφέρει σε ένα σύγχρονο θέατρο επιχειρήσεων.</p>
</div>
</div>
<section class=)
Share:
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μεταναστευτικές ροές: «Αποσυμπίεση» στην Ελλάδα, μεγάλη αύξηση στην Κύπρο
Ενδιαφέροντα στοιχεία για την διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος στη Γηραιά Ήπειρο προκύπτουν από την έκθεση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο με τα στοιχεία να αποτυπώνουν μία ξεκάθαρη αποκλιμάκωση όσον αφορά στην Ελλάδα, την ώρα που άλλες χώρες βιώνουν πιέσεις

Viral: Ψαράς ανασύρει ψάρι – τέρας βάρους 177 κιλών και μήκους 2,5 μέτρων από τον βυθό της Νορβηγίας
Ένα ψάρι – τέρας ανέσυρε από τα παγωμένα νερά της Νορβηγίας ο Βρετανός ψαράς Πολ Στίβενς. Το ψάρι πρόκειται για έναν ιππόγλωσσο βάρους 177 κιλών και με μήκος 2, 5 μέτρων! Με βάση τις διαστάσεις του ψαριού, η ηλικία

Απεργία στο λιμάνι Felixstowe του Ηνωμένου Βασιλείου από τις 21 εως τις 29 Αυγούστου
Αποκαλύφθηκαν κάποιες λεπτομέρειες για την μεγάλη απεργία στο λιμάνι Felixstowe, η οποία θα προκαλέσει περαιτέρω αποσταθεροποίηση στη μεταφορά των ευρωπαϊκών εμπορευματοκιβωτίων. Πιο συγκεκριμένα, περίπου 1.900 εργαζόμενοι στο μεγαλύτερο λιμάνι εμπορευματοκιβωτίων του Ηνωμένου Βασιλείου, θα πραγματοποιήσουν οκταήμερη απεργία από τις 21

Navibulgar: Εξαγορά τεσσάρων eco-lake bulk carriers έναντι $128 εκατομμυρίων
Η ναυτιλιακή εταιρεία Navibulgar αναμένεται να καταβάλει 128 εκατομμύρια δολάρια σε τέσσερα eco-lake handysize bulk carriers. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι η βουλγαρική πλοιοκτήτρια εταιρεία παράγγειλε πλοία από το ναυπηγείο Yangzijiang στο πλαίσιο των σχεδίων επέκτασης και ανανέωσης του στόλου της.