Ένα σκάνδαλο ή ένα έγκλημα, στα οποία εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα, εκκαθαρίζονται με δύο τρόπους: πολιτικά και δικαστικά. Τι γίνεται, όμως, αν η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης αποδεικνύεται προσχηματική;
Και αν η δικαστική έρευνα δεν έχει βρει κανέναν ένοχο; Και στις δύο αυτές περιπτώσεις παγιώνεται η αίσθηση ότι οι πολιτικοί σπανίως τιμωρούνται για σκανδαλώδεις πράξεις και παραλείψεις και η εκάστοτε πλειοψηφία μπορεί να ελέγχει τα πάντα και να απαλλάσσει τους δικούς της.
Τα δύο πιο πρόσφατα παραδείγματα επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές:
1.Το σκάνδαλο των υποκλοπών κοντεύει να μουχλιάσει σε κάποια εισαγγελικά γραφεία.
Κοντεύουν δύο χρόνια από τότε που ξέσπασε και δεν γνωρίζουμε τίποτα για τη δικαστική έρευνα. Παρά τις πομπώδεις υποσχέσεις του πρώην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κανένα αποτέλεσμα της έρευνας δεν έχει γίνει γνωστό. Δεν έχει κληθεί κάν ως μάρτυρας ο πρώην γραμματέας του πρωθυπουργού, ο οποίος αποπέμφθηκε ως έχων την πολιτική ευθύνη για την παρακολούθηση από την ΕΥΠ του Νίκου Ανδρουλάκη. Έτσι, ο κ. Δημητριάδης δεν έχει δώσει καμιά εξήγηση γι’ αυτό που συνέβη στο χώρο ευθύνης του. Και όχι μόνον αυτό. Ελεύθερος και ωραίος, μοιράζει εκφοβιστικές αγωγές σε όσα μέσα ενημέρωσης τολμούν να θέτουν ερωτήματα για τις ευθύνες του.
Το σκάνδαλο των υποκλοπών είναι η χαρακτηριστικότερη περίπτωση διάψευσης της διαβεβαίωσης ότι «η δικαιοσύνη ερευνά και θα καταλογίσει τις όποιες ευθύνες». Εκτός αν ουδείς είναι υπεύθυνος. Αλλά πρέπει να μας το πουν.
2. Η τραγωδία των Τεμπών ερευνάται από τις δικαστικές αρχές.
Θα περιμένουμε το αποτέλεσμα. Αλλά κι αυτή είναι η χαρακτηριστικότερη περίπτωση προσχηματικού καταλογισμού της πολιτικής ευθύνης. Την επομένη της τραγωδίας ο αρμόδιος υπουργός παραιτήθηκε. Όμως, έπειτα από ενάμιση μήνα, ήταν υποψήφιος βουλευτής. Επομένως, καμία πολιτική ευθύνη δεν ανέλαβε. Η παραίτησή του ήταν προσχηματική και υποκριτική. Και ο πρωθυπουργός, που τα επέτρεψε αυτά, θα κουβαλάει εσαεί το στίγμα.
Ο πρωθυπουργός δεν πήγε χτες στη Βουλή για να υπερασπιστεί την απόφαση των βουλευτών της πλειοψηφίας ότι κανένα πολιτικό πρόσωπο δεν έχει ευθύνη για το έγκλημα των Τεμπών. Άφησε αυτό το έργο στον κ. Βορίδη. Και έβαλε τον εκπρόσωπό του να πει ότι στελέχη της αντιπολίτευσης έχουν κολλήσει σαν βδέλλες σε συγγενείς των θυμάτων και εκμεταλλεύονται κομματικά την τραγωδία.
Σε τέτοιες περιπτώσεις η αντιπολίτευση καταφεύγει σχεδόν πάντα σε τέτοια εκμετάλλευση. Δεν ανακαλύπτει την πυρίτιδα ο κ. Μαρινάκης, το έχει κάνει και το κόμμα του στο παρελθόν. Το κακό για την κυβέρνηση είναι ότι, αν η αντιπολίτευση έχει βδέλλες, υπάρχουν υπουργοί και κυβερνητικοί βουλευτές που έχουν συμπεριφορά παχύδερμων.
Διότι είναι παχυδερμισμός να αποδέχεσαι και να προσπαθείς να επιβάλλεις ότι για ένα τέτοιο έγκλημα φταίνε όλοι οι άλλοι πλην των πολιτικών προσώπων. Με τον παχυδερμισμό και τον κυνισμό που τους διακρίνει δεν αποκλείεται αύριο να μας πουν ότι ο μόνος που σίγουρα φταίει είναι ο Χατζηπετρής.
