Γαλλία – Στον απόηχο της Πρωτομαγιάς: – «Ανάφλεξη» και αναταραχή στο Παρίσι – Οι ομοιότητες με την περίοδο Ντε Γκωλ

Από τα τέλη Ιανουαρίου, οι λεωφόροι του Παρισιού και εκατοντάδες επαρχιακές πόλεις σε όλη τη Γαλλία έχουν γίνει το στάδιο μαζικών διαδηλώσεων.

Από τα τέλη Ιανουαρίου, οι λεωφόροι του Παρισιού και εκατοντάδες επαρχιακές πόλεις σε όλη τη Γαλλία έχουν γίνει το στάδιο μαζικών διαδηλώσεων. Και ενώ χορογραφούνται από ένα κοινό μέτωπο εργατικών συνδικάτων, αυτές οι διαδηλώσεις, στην πραγματικότητα, προκλήθηκαν από τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και την απόφασή του να μεταρρυθμίσει το εθνικό συνταξιοδοτικό σύστημα και να αυξήσει τη νόμιμη ηλικία συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 — παρά την έλλειψη δημοφιλούς ή πολιτική υποστήριξη.

Ωστόσο, σε αυτό το πλαίσιο, η Γαλλία —καθώς και δεκάδες άλλες χώρες— θα γιορτάσει την Εργατική Πρωτομαγιά την 1η Μαΐου. Και ενώ θα ήταν απρόβλεπτο να υποδηλωθεί ότι η σημερινή «δημοκρατική κρίση» της Γαλλίας—ένας όρος που χρησιμοποιείται από τον ηγέτη του μετριοπαθούς συνδικάτου Λοράν Μπερζέρ — είναι απλώς μια ακόμη επανάληψη μιας ιστορικής αναπαράστασης που εκτείνεται πάνω από έναν αιώνα, αν το παρελθόν είναι πρόλογος του παρόντος, η επανάληψη της Δευτέρας υπόσχεται να είναι η μεγαλύτερη, αν όχι η πιο βίαιη, μέχρι σήμερα.

Κατά ειρωνικό τρόπο, τα γαλλικά εργατικά συνδικάτα αρχικά επέλεξαν την ημερομηνία, την 1η Μαΐου, για να τιμήσουν τις αμερικανικές εργατικές απεργίες και τη σφαγή του Haymarket του Μαΐου 1886. Ωστόσο —με μεγαλύτερη προνοητικότητα από τους Γάλλους συγχρόνους του— ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Γκρόβερ Κλίβελαντ μετέφερε την ομοσπονδιακή αργία στην πρώτη Δευτέρα του Σεπτέμβριος, εκτονώνοντας τις επαναστατικές του δυνατότητες.

Αλλά από τότε που ξεκίνησε στη Γαλλία, το le premier mai χρησιμεύει ως σημείο ανάφλεξης για κοινωνικές και εργατικές αναταραχές.

Γαλβανισμένη από ένα καταστροφικό ατύχημα εξόρυξης στο Pas-de-Calais, το οποίο έθαψε 1.200 ανθρακωρύχους στις αρχές του 1906, η Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας (CGT) — με σκοπό να κερδίσει ένα οκτάωρο εργάσιμο — κάλεσε σε πορείες διαμαρτυρίας την 1η Μαΐου. Ο «πρωθυπουργός» της Γαλλίας, ή ανώτατος αστυνομικός, τότε υπουργός Εσωτερικών Ζορζ Κλεμανσό στάθμευσε 60.000 χωροφύλακες και στρατιώτες στο Παρίσι ως απάντηση, καταστέλλοντας κυρίως τις διαδηλώσεις με εκατοντάδες συνοπτικές συλλήψεις.

Ενδεικτικά, ωστόσο, η κυβέρνηση έδωσε επίσης κρίσιμο έδαφος λίγο μετά, περνώντας σε νόμο μια εξαήμερη εβδομάδα εργασίας. Εξίσου σημαντικό, ο Κλεμανσό παραχώρησε πρόσθετο έδαφος το 1919, υπηρετώντας τώρα ως πρωθυπουργός, όχι μόνο προστατεύοντας τη θέσπιση νόμου του οκτάωρου εργάσιμου ωραρίου, αλλά και κηρύσσοντας την 1η Μαΐου εθνική εορτή. «Ο ανόητος άνθρωπος», παρατήρησε, «είναι αυτός που δεν αλλάζει ποτέ».

Ένα πράγμα που δεν έχει αλλάξει με τα χρόνια, ωστόσο, είναι η εύθραυστη σχέση μεταξύ εργαζομένων και κυβερνήσεων στη χώρα.

Τριάντα χρόνια μετά τα γεγονότα του 1906, οι εορτασμοί της Εργατικής Πρωτομαγιάς σε όλη τη Γαλλία γιόρτασαν τη δημιουργία ενός Λαϊκού Μετώπου μεταξύ των αριστερών κομμάτων της χώρας —τους Ριζοσπάστες, τους Σοσιαλιστές και τους Κομμουνιστές— το 1936. Είναι φανερό ότι αυτή τη φορά οι εργάτες φορούσαν κόκκινες σημαίες και όχι λευκές Τα κρίνα της κοιλάδας ανταλλάσσονταν συνήθως αυτήν την ημέρα, και λίγες εβδομάδες αργότερα, μαζικές απεργίες και καταλήψεις εργοστασίων από εργάτες παρέλυσαν το έθνος, επισπεύδοντας τον σχηματισμό κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου. Με επικεφαλής τον σοσιαλιστή Léon Blum, ψηφίστηκε μια σειρά νόμων, συμπεριλαμβανομένων των συλλογικών διαπραγματεύσεων, 40 ωρών εβδομαδιαίας εργασίας και δύο εβδομάδων αμειβόμενες διακοπές.

Ωστόσο, ενώ το Λαϊκό Μέτωπο ήταν βραχύβιο – πέφτοντας το 1938 – οι παραχωρήσεις που έκανε στην εργασία δεν ήταν. Στην πραγματικότητα, αποτελούν τον πυρήνα του κεκτημένου les droits, ή των κεκτημένων κοινωνικών δικαιωμάτων, των Γάλλων εργαζομένων σήμερα. Αλλά υπήρχαν ακόμη άλλα δικαιώματα για απόκτηση, όπως αποκάλυψε μια επόμενη Εργατική Πρωτομαγιά άλλα 30 χρόνια αργότερα.

Στις 2 Μαΐου 1968, αφού οι φοιτητές κατέλαβαν για λίγο ένα κτίριο στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου Nanterre στο Παρίσι για να απαιτήσουν μεγαλύτερες κοινωνικές ελευθερίες, οι αξιωματούχοι κάλεσαν την αστυνομία και έκλεισαν το σχολείο – μια σπίθα που έθεσε σε κίνηση κάτι, χωρίς μια συμφωνημένη θητεία , αναφέρονται συνήθως ως “les événements de mai ’68”. Και μέχρι το τέλος του μήνα, οι απεργίες φοιτητών και εργαζομένων είχαν, πάλι, ακινητοποιήσει τη χώρα, αυτή τη φορά απειλώντας να ανατρέψουν τον Πρόεδρο Σαρλ ντε Γκωλ, ο οποίος βρισκόταν στην εξουσία από την ίδρυση της Πέμπτης Δημοκρατίας μια δεκαετία νωρίτερα.

Ενώ οι φοιτητές επαναστατούσαν, εν μέρει, ενάντια στον βαρύ πατερναλισμό του Ντε Γκωλ – ένα από τα αγαπημένα τους συνθήματα ήταν «10 ans, ça suffit!». (10 χρόνια είναι αρκετά!) — οι εργαζόμενοι απεργούσαν για υψηλότερους μισθούς και μεγαλύτερο λόγο. Και παρόλο που το γκωλιστικό καθεστώς άντεξε τελικά την κρίση, έπεσε και, όπως και προηγούμενες κυβερνήσεις, έδωσε έδαφος. Τα αιτήματα των εργαζομένων ικανοποιήθηκαν για άλλη μια φορά πρωτίστως, ωστόσο – σε μεγάλο βαθμό λόγω του γεγονότος ότι ήταν τόσο ασαφή όσο και οραματικά – τα αιτήματα των φοιτητών αρχικά αγνοήθηκαν. Ωστόσο, ο Ντε Γκωλ παραιτήθηκε τελικά από το αξίωμα τον επόμενο χρόνο, παραδίδοντας τον κοινωνικό συντηρητισμό που ενσάρκωσε στο παρελθόν.

Είναι αυτές οι ίδιες αντίπαλες δυνάμεις που θα ανέβουν ξανά στη σκηνή στη φετινή ταραχώδη Εργατική Πρωτομαγιά.

Από τότε που ξεκίνησαν οι διαμαρτυρίες κατά της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος νωρίτερα αυτό το έτος, έχουν αυξηθεί και εξασθενίσει τόσο σε μέγεθος όσο και σε βία — αλλά δεν τα παράτησαν. Και όπως οι εκτιμήσεις για το μέγεθός τους διαφέρουν δραματικά σύμφωνα με τους διοργανωτές και την αστυνομία, οι δύο πλευρές διαφέρουν επίσης ως προς το ποιος είναι υπεύθυνος για τη βία, που κυμαίνονται από αναρχικές ομάδες όπως τα μαύρα μπλοκ έως τα ΜΑΤ, τους οποίους ουδέτεροι παρατηρητές όπως η Ligue des droits de Ο l’homme — ο Σύνδεσμος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γαλλίας — έχει κατηγορήσει για υπερβολική βία.

Share:

Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αυξήθηκαν οι θάνατοι από πνιγμό

Ο συνολικός αριθμός των θανάτων από πνιγμό σε θαλάσσιες περιοχές ευθύνης των λιμενικών Αρχών αυξήθηκε, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, το 2023 σε σχέση με το 2022 κατά 18,1%, από 72 σε 85. Επίσης, σημαντική αύξηση κατέγραψε ο αριθμός ατυχημάτων με

Σε ρότα πράσινης μετάβασης κινείται η ναυτιλιακή βιομηχανία

Μετατροπή-επιμέλεια κειμένου: «ΛΙΜΕΝΙΚΑ ΝΕΑ» Η ναυτιλιακή βιομηχανία αξιολογεί προσεκτικά τις επιλογές καυσίμων και τεχνολογίας που υπάρχουν διαθέσιμες σε μια περίοδο που υπάρχει μεγαλύτερη σαφήνεια σχετικά με τους παγκόσμιους στόχους μείωσης των εκπομπών, την τιμολόγηση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και

Μεγάλη κατολίσθηση βράχων στο Αλεποχώρι – Κλειστός ο δρόμος μέχρι την 1η Απριλίου

Μεγάλη κατολίσθηση σημειώθηκε στο Αλεποχώρι, με αποτέλεσμα να κλείσει ο δρόμος Σχοίνου – Αλεποχωρίου από το βράδυ της Τρίτης, με εντολή να παραμείνει κλειστός μέχρι την Δευτέρα 1η Απριλίου. Η σχετική εντολή δόθηκε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, μετά από αυτοψία, για την προστασία της

Έντεκα μετανάστες για κάθε 1.000 Ευρωπαίους

Μέσα σε μόλις ένα χρόνο ο αριθμός των ανθρώπων που αποφάσισαν για οποιονδήποτε λόγο να μεταναστεύσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση διπλασιάστηκε. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε χθες η στατιστική υπηρεσία της Ε.E., Eurostat, το 2022, 5,1 εκατ. μετανάστες εισήλθαν στο «μπλοκ»

Μετάβαση στο περιεχόμενο