Του Παπαγεωργίου Γεωργίου,
Αντιπροσώπου Ε.ΑΣ.Υ.Α.
Βασικότατος ρόλος του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΘΕΣΜΟΥ της ΕΛ.ΑΣ είναι ένας : Διασφάλιση της Τάξης και της Ασφάλειας.
Για να επιτευχθεί αυτή η σημαντικότατη αποστολή το δυνατόν στο
ακέραιο, ο Έλληνας αστυνομικός πρέπει να νιώθει τουλάχιστον ισχυρός και
ασφαλής ο ίδιος, έχοντας την ουσιαστική στήριξη του κράτους και
απαραίτητα της κοινωνίας, της οποίας προστατεύει.
Συνδικαλιστές και λοιποί συνάδελφοι, χρόνια τώρα φωνάζουμε κάθε λίγο
και λιγάκι το ίδιο σύνθημα, που με το πέρασμα των χρόνων αντί να
σιγάσει στα χείλη μας ,γίνεται πλέον ουρλιαχτό απελπισίας:
«ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ!!!»
Το θέμα δεν είναι μονοδιάστατο, ούτε βέβαια καθαρά πολιτικό, αλλά
δυστυχώς είναι κυρίως πολιτικό και κοινωνικό συνάμα. Υπαρκτό όμως και
επικίνδυνα αίωρο διαχρονικά.
Η Αστυνομία στην Ελλάδα, έχει πληρώσει πολύ σκληρά σε όλα τα επίπεδα
και με πολύ αίμα, ιδεολογίες, ιδεοληψίες και πολλά ακόμη δεινά που
διαχρονικά της έχουν καταλογίσει, μιας και φύση και θέση βρισκόταν
αναγκαστικά κάθε φορά στην μέση, αλλά η πρόκληση τα τελευταία χρόνια,
παραμένει εκεί μπροστά μας.
Ισχυροποίηση και επανακαθορισμός του ρόλου της στην σύγχρονη πραγματικότητα.
Από την πλευρά μας έχω την αίσθηση ότι έχουν γίνει μεγάλα βήματα
εμπρός, από την αξιοκρατική επιλογή του προσωπικού, την εκπαίδευση, την
εξειδίκευση αλλά κυριότερα στην διάθεση για προσφορά με υψηλή αίσθηση
του καθήκοντος, την φιλική αντιμετώπιση και προσέγγιση του απλού πολίτη
και όχι μόνο, παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά και
με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουμε ή μας διαθέτουνε.
Δεν είναι όμως δυνατόν, στον 21ο Αιώνα να διαιωνίζουμε, να γυρίζουμε
πίσω ολοταχώς και να κουβαλάμε πεισματικά βαρίδια του παρελθόντος, πόσο
μάλλον να ανεχόμαστε αλλεπάλληλα, επικίνδυνα ή δολοφονικά φαινόμενα βίας
και επιθέσεις εναντίον μας ή διχαστικές ρητορικές, λόγω της
επαγγελματικής μας ιδιότητας.
ΕΙΝΑΙ ΤΡΑΓΙΚΟ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ.
Δεν πιστεύω ότι αρέσει σε κανέναν αυτή η άσχημη εικόνα, αυτός ο
κατήφορος και δεν θα χαρακτηρίσω την εξέλιξη αυτή κατάντια, διότι
αυτόματα θα ακυρώσω την μέγιστη φιλότιμη προσπάθεια των ανδρών και των
γυναικών της ΕΛ.ΑΣ που παλεύουν στα πόστα τους και φέρνουν εξαιρετικά
αποτελέσματα. Κι είναι ΑΔΙΚΟ!! Μόνο οι εγκληματίες, οι ανθέλληνες και οι
κάθε είδους μπαχαλάκηδες τρίβουν τα χέρια τους χαιρέκακα. Βλέποντας
πλέον, όχι και τόσο μεμονωμένα περιστατικά, συνεχώς αυξανόμενα ποσοτικά
και ποιοτικά, αποκτούν θάρρος και θράσος, επιδιώκοντας εικόνες ακόμη
χειρότερες και αποδόμηση της Αστυνομίας.
Δολοφονική επίθεση στο Α.Τ Ομονοίας, παρόμοια επίθεση σε περιπολικό
στην Πατησίων, δαρμένοι συνάδελφοι από Ρομά, προπηλακισμοί συναδέλφων
κάθε τόσο, μέχρι και στην “αυτοπροστασία” τους προχωρήσανε μερικοί
-μερικοί στήνοντας μπλόκα στους αστυνομικούς. Ασχολίαστο.
Όλα τα παραπάνω προστιθέμενα φυσικά στα μόνιμα αγκάθια της
προβληματικής περιοχής των Εξαρχείων, του Ρουβίκωνα και άλλων Η
υφυπουργός με αφορμή τα ανωτέρω, μας παρότρυνε για ψυχραιμία και μέτρα
αυτοπροστασίας. Σοφή συμβουλή στην παρούσα φάση. Και το ΕΝΝΟΩ. Θα
επιστρατέψω όλη την εναπομείνουσα καλή διάθεσή μου και δεν θα την εκλάβω
καν ως απαξιωτική ή ως αδιέξοδη ή μοναδική λύση. Εξάλλου από την Σχολή
Αστυφυλάκων ακόμη αυτό διδασκόμαστε. Και η εντολή – κατεύθυνση
επαναλαμβάνεται σχεδόν μηχανικά από το Κέντρο Επιχειρήσεων, την Άμεση
Δράση, την Ασφάλεια, των Ανωτέρων και Ανωτάτων Αξιωματικών. Όλων.
Έχει γίνει πλέον βίωμα. Ψυχραιμία, αυτοσυγκράτηση, αυτοπροστασία. Το τρίπτυχο της επιτυχίας.
Βέβαια, ο κάθε συνάδελφος, αισθάνομαι πως την αυτοπροστασία την
μεταφράζει και την ερμηνεύει κατά το δοκούν, φέρνοντάς την στα μέτρα
του, με την δημιουργία ενός περίεργου εν τέλει κλίματος Άλλος δεν
αντιδράει καθόλου, άλλος κρύβεται, άλλος δηλώνει αδυναμία με τον έναν ή
άλλον τρόπο να εκτελέσει τα καθήκοντα του. Ένας άλλος απέχει συνειδητά ή
ασυνείδητα ή σκέφτεται σοβαρά ακόμη και να παραιτηθεί ώρες-ώρες ή
ψάχνει απεγνωσμένα να βρει μια μόνιμη θέση να ” κρυφτεί-βολευτεί ” ώστε
να μην βρεθεί στην δύσκολη θέση να “αυτοπροστατευτεί” ποτέ ξανά στο
παρόν ή στο μέλλον
Υπάρχει βέβαια και αυτός που στο μυαλό του ,όπως το επεξεργάζεται,
έχει σκεφτεί πάμπολλες φορές να αντιδράσει ή αν θα χρειαστεί να
υπερβάλλει εαυτόν και μέσων, στα πλαίσια της “αυτοπροστασίας” του. Ή
ακόμη ίσως να έχει αντιδράσει και με σύμμαχο την εκπαίδευση ή την
εμπειρία του, έχοντας συγχρόνως και αρκετή δόση τύχης στην πλειοψηφία
των περιπτώσεων, να έχουμε αποφύγει τα χειρότερα.
Κι ο νοών νοείτω Ως πότε όμως.. ;;; Πολύ φοβάμαι, όχι για πάρα πολύ, ευχόμενος να μην επιβεβαιωθώ ποτέ.
Ίσως κιόλας, είμαι εγώ υπερβολικός. Ίσως υπερευαίσθητος. Ίσως
κινδυνολόγος. Η δουλειά μας, οφείλουμε να το παραδεχτούμε, είναι
πραγματικά δύσκολη. Πολύ δύσκολη, επίπονη, αγχωτική, άχαρη πολλές φορές
και τόσα άλλα. Επίσης, το να εφαρμόζεις τους νόμους στην Ελλάδα είναι
ακόμη πιο δύσκολο απ’ ότι μπορεί να φανταστεί ο μέσος Έλληνας.
ΣΑΚΟΣ ΤΟΥ ΜΠΟΞ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ, ούτε έχουμε καμία
απολύτως διάθεση να γίνουμε. Και μην μας πετροβολάτε ή επιτρέπετε να μας
πετροβολούν αναίτια στην πρώτη ευκαιρία, αυτόκλητοι υπερασπιστές του
νόμου και της τάξης ή ο κάθε παράνομος, κρίνοντας την κάθε μας ενέργεια
τόσο αυστηρά κι επιπόλαια.
Αυτές οι πρακτικές πρέπει να καταδικάζονται ομόφωνα, δημοκρατικά, με σθένος. Χωρίς υποσημειώσεις.
Ας συμφωνήσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στα βασικά!!
Όπου είμαστε λάθος, δυσλειτουργούμε, «καταχραζόμαστε» εξουσία,
«παραβατούμε» ή «παρανομούμε», υπάρχουν διάφοροι μηχανισμοί ελέγχων, η
δικαιοσύνη και φυσικά η ανάλογη τιμωρία. Επιπλέον η οποιαδήποτε
ουσιαστική και δόκιμη κριτική είναι θεμιτή και επιβεβλημένη. Προκειμένου
να διορθωθούμε, να βελτιωθούμε ενεργούμε ορθότερα και κυρίως πιο
αποτελεσματικά, παραδεχόμενοι τα λάθη μας όταν χρειάζεται, μαθαίνοντας
από αυτά.
Αφήστε μας όμως στην συνέχεια εμάς τους υπολοίπους, να κάνουμε την
δουλειά που επιλέξαμε και αγαπήσαμε, με αξιοπρέπεια. Αφήστε μας να
κάνουμε την ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ. Την ξέρουμε καλά. Το έχουμε αποδείξει. Μπορούμε
να εγγυηθούμε την ασφάλεια όλων, αρκεί να δείξετε εμπιστοσύνη στις
ικανότητες μας.Όχι δεν είναι διαφήμιση, ισχυρή πεποίθηση είναι.
Προστατέψτε μας και ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΗΘΙΚΑ,ΥΛΙΚΑ,ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ,ΘΕΣΜΙΚΑ εκεί
ΠΟΥ πρέπει και ΟΤΑΝ πρέπει και τα αποτελέσματα θα είναι τέτοια που θα
τρίβετε τα μάτια σας. Για τα υπόλοιπα θα φροντίσουμε εμείς.
Υ.Γ: Όταν έγραφα αυτές τις γραμμές δεν είχαν γίνει ακόμη γνωστές οι
διώξεις εις βάρος του Προέδρου κ. ΠΑΚΟΥ Δημοσθένη και στους λοιπούς
συνδικαλιστές. Η στήριξη μας ήταν, είναι και θα είναι ΔΕΔΟΜΕΝΗ
ΙΣΧΥΡΗ.
Ένα έχω να πω Je suis Pakos !!!
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα“Σύγχρονη Αστυνομία” της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών
