Μαρσέλο: Ο Ολυμπιακός έφερε στην Ελλάδα τον θρύλο της Ρεάλ Μαδρίτης. Η ζωή του, τα μυθικά νούμερά του στην Ισπανία και η αγάπη για το παιχνίδι.
Τις τελευταίες ημέρες με βεβαιότητα κυριαρχεί στα μέσα ενημέρωσης ο ερχόμος του Μαρσέλο στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού. Ο κορυφαίος ίσως αριστερός μπακ που έχει δει ποτέ ο ποδοσφαιρικός πλανήτης θα φορέσει τα ερυθρόλευκα για τη σεζόν 2022 – 2023 και φέρνει μαζί του λίγη από τη μαγεία της χώρας του καφέ. Ο 34χρονος πρώην αστέρας και αρχηγός της Ρεάλ Μαδρίτης άλλαξε πολύ τα στερέοτυπα της θέσης του, ξεπέρασε εκείνους που στο μυαλό του κόσμου είναι κορυφαίοι και από τα δύσκολα παιδικά χρόνια έφτασε να ηγείται στην πιο επιτυχημένη ομάδα του κόσμου.
Αν υπάρχει κάτι που αγαπάμε πολύ στην Ελλάδα, αυτό είναι σίγουρα οι μεταγραφές. Φίλαθλοι και οπαδοί όλων των ομάδων της χώρας συνδυάζουν τις ξέγνοιαστες μέρες του καλοκαιριού και της άδειας με το ατελείωτο σκρολάρισμα σε αθλητικά σάιτ, ώστε να διαβάσουν πρώτοι οποιαδήποτε ποδοσφαιρική μεταγραφική είδηση. Από την Παρασκευή το βράδυ, όπου και ξεκίνησε να αναγράφεται η φήμη της μεταγραφής του Μαρσέλο στον Ολυμπιακό, μία ολόκληρη χώρα βρισκόταν με το smartphone στα χέρια και τα δάχτυλα κολλημένα στο πλήκτρο της ανανέωσης για οτιδήποτε καινούργιο πάνω σε αυτό το θέμα. Δινόταν η αίσθηση πως μία ολόκληρη χώρα ξενυχτούσε και περίμενε μια επίσημη τοποθέτηση. Ο συγκεκριμένος παίκτης είναι από εκείνους που έχουν τη δύναμη για κάτι τέτοιο. Η μεταγραφή του θυμίζει και μία άλλη εποχή στην ελληνική κοινωνία, τότε που η οικονομική κρίση ήταν ακόμη μία άγνωστη λέξη γι’ αυτήν και οι Έλληνες οπαδοί βρισκόντουσαν συχνά στο αεροδρόμιο για να υποδεχθούν ένα μεταγραφικό απόκτημα της αγαπημένης τους ομάδας.
Στις παραλίες της Κόπα Καμπάνα
Ο Μαρσέλο Βιέιρα Ντα Σίλβα Τζούνιορ γεννήθηκε στις 12 Μαΐου στην περιοχή Κατέτε του Ρίο Ντε Τζανέιρο. Όπως χιλιάδες άλλα παιδάκια που μεγαλώνουν στις συνοικίες της συγκεκριμένης πόλης, έτσι και αυτός ζούσε μαζί με την οικογένειά του κάτω από το όριο της φτώχιας. Το ποδόσφαιρο για τα παιδιά στις μικρές ηλικίες είναι πάντα μία καλή διέξοδος από τα άγχη και την πίεση της καθημερινότητας, κάτι που έχει δημιουργήσει και πολλούς από τους θρύλους του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Η πρώτη του γνωριμία με την μπάλα στα πόδια έγινε αρχικά στις παραλίες της Κόπα Καμπάνα, εκεί που πολλά επίδοξα αστέρια της στρογγυλής θεάς βρίσκουν καταφύγιο. Ο πάντα χαμογελαστός Μαρσέλο ήταν κλασικός θαμώνας στις παραλίες της πόλης του και σιγά – σιγά άρχισε να δοκιμάζει την τύχη του και στο futsal. Η οικογένειά του διέκρινε το ταλέντο που έχει με την μπάλα στα πόδια και τον βάζει στις ακαδημίες futsal της Φλουμινένσε. «Αυτό που ήθελα να κάνω από μικρό παιδί ήταν να παίζω ποδόσφαιρο» έχει δηλώσει ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του.
Η ιδιαίτερη σχέση με την οικογένειά του
Ένα χαρακτηριστικό ίδιον όλων των Βραζιλιάνων παικτών είναι το πόσο δεμένοι είναι με τις οικογένειές τους. Πολλοί γονείς ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας στη Βραζιλία, στη χώρα που υπάρχουν μόνο πολύ πλούσιοι και πολύ φτωχοί. Υπάρχουν άνθρωποι με καθημερινές θυσίες και αγώνες για να μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους στης προπονήσεις των ομάδων της πόλης τους και να ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο. Ο Μαρσέλο και τα μέλη της οικογένειάς του δεν διέφεραν πολύ από αυτό και στήριξαν την επιλογή του μικρού να αγωνίζεται στα τζούνιορ τμήματα της Φλουμινένσε.
Οι ιθύνοντες του συλλόγου τον θεωρούσαν το επόμενο μεγάλο αστέρι της ομάδας. Πολλά βλέμματα της πόλης είχαν πέσει πάνω του και όλοι άκουγαν για έναν μικρό που ξεκίνησε από το futsal και τον χαρακτηρίζει η αλεγρία στο παιχνίδι του. Όταν ο Μαρσέλο έγινε 14 ετών άρχισε να προπονείται κανονικά με τα τμήματα υποδομής, όμως στη διαδρομή συνάντησε πολλές δυσκολίες. Τα εισιτήρια για το λεωφορείο ήταν δυσβάσταχτα για την οικογένειά του, έτσι αποφάσισε να σταματήσει το ποδόσφαιρο και να ψάξει για μία δουλειά. Τότε ο παππούς του Δον Πέδρο προσφέρθηκε να στηρίξει οικονομικά τον μικρό εγγονό του για να συνεχίσει να προπονείται. Πίστευε πολύ στο ταλέντο του και δούλευε μέχρι και τρεις δουλειές για να τα βγάζει πέρα. Στο Μουντιάλ της Βραζιλίας το 2014 ο Δον Πέδρο έφυγε από τη ζωή και από τότε ο Μαρσέλο αφιέρωνει στον παππού του κάθε γκολ που πετυχαίνει.
Πλέον έχει φτιάξει τη δική του οικογένεια με την αγαπημένη του Κλαρίς και δεν διστάζει να δημοσιεύει στιγμές μαζί τους στα social media.
Από τη Φλουμινένσε στη Μαδρίτη
Το επίσημο ντεμπούτο με την ανδρική ομάδα της «Φλου» δεν άργησε να έρθει και έγινε μόλις σε ηλικία 17 ετών. Τη σεζόν 2005 – 2006 προωθήθηκε από τον σύλλογο του Ρίο Ντε Τζανέιρο, που τον θεωρούσε παράλληλα και το πιο πολύτιμο περουσιακό στοιχείο. Κάνει μία μαγική σεζόν με 30 συμμετοχές και 6 γκολ μαζεύοντας όλα τα βλέμματα των σκάουτερ πάνω του. Στο χειμερινό μεταγραφικό παζάρι του 2007 η Ρεάλ Μαδρίτης κάνει γερό μπάσιμο και τον αποκτά. Στην επίσημη παρουσίασή του από τους Μερένχες ο επικεφαλής του συλλόγου, Ραμόν Καλντερόν, βάζει αμέσως τον πήχη στα ύψη. «Μόλις πήραμε ένα διαμάντι που ήθελε όλη η Ευρώπη. Έχουμε στα χέρια μας τον επόμενο Ρομπέρτο Κάρλος χωρίς αμφιβολία» ανέφερε ο πρόεδρος της Ρεάλ σε δηλώσεις που δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμες από ένα παιδί 18 χρονών το οποίο μόλις αποχωρίστηκε την οικογένεια και το σπίτι του για πρώτη φορά.
Ο Μαρσέλο ήταν μία διαφορετική πάστα παίκτη από κάθε νέο ταλέντο της αγοράς. Δεν άργησε να καθιερωθεί στο βασικό σχήμα και να κάνει τις πρώτες του συμμετοχές στη Μαδρίτη. Μεγάλωσε ποδοσφαιρικά δίπλα σε τεράστιες προσωπικότητες, μέχρι να θεωρείται και αυτός μία από αυτές. Τα 15 χρόνια παρουσίας του στον ισπανικό σύλλογο συνέπεσαν και με τη χρυσή δεκαετία της ομάδας και τις 5 κατακτήσεις Τσάμπιονς Λιγκ.
Στη Μαδρίτη ο Βραζιλιάνος αριστερός μπακ έσπασε όλα τα κοντέρ. Φόρεσε 546 φορές τη φανέλα των Μερένχες και πέτυχε 40 τέρματα, μοιράζοντας παράλληλα κάτι παραπάνω από 100 ασίστ για τους συμπαίκτες τους. Έχει κατακτήσει τα περισσότερα τρόπαια από οποιονδήποτε άλλο παίκτη που φόρεσε τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης με συνολικά 25. Στο αντίο της αποχώρησής του πόζαρε δίπλα σε όλα τα κύπελλα και πραγματικά η εικόνα ζάλιζε τον θεατή. Το τέλος της περσινής ποδοσφαιρικής σεζόν τον βρήκε στο Παρίσι να ηγείται για τελευταία φορά στην αγαπημένη του ομάδα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στη Λίβερπουλ. Αποτέλεσε τον μοναδικό μη Ισπανό αρχηγό της Ρεάλ Μαδρίτης μετά από έναν αιώνα και σήκωσε την κούπα με τα «μυτερά αυτιά» στον αέρα του Σταντ Ντε Φρανς. Όχι και άσχημα για ένα παιδί που δεν μπορούσε να πάει στην προπόνηση εξαιτίας της τιμής του εισιτηρίου.
Άλλαξε τον τρόπο που παίζεται η θέση
Για όσους είναι κοντά στην ηλικία μου σίγουρα οι πρώτες ποδοσφαιρικές τους αναμνήσεις είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 στην Κορέα και την Ιαπωνία. Τότε που η εθνική Βραζιλίας με τους Ρονάλντο, Ριβάλντο και Ροναλντίνιο σκορπούσε θαυμασμό σε όλη την υφήλιο και όλοι περίμεναν τι θα σκαρφιστούν παιχνίδι με το παιχνίδι. Σαν μικρό παιδί δεν μπορούσες να μην ενθουσιαστείς με εκείνη την ομάδα και να μην την υποστηρίζεις σε όλο το τουρνουά. Εκτός από τα πολύ λαμπρά αστέρια, σε εκείνη την αποστολή ξεχώριζαν ο Καφού με τον Ρομπέρτο Κάρλος στα άκρα της άμυνας.
Πολλοί συνέδεσαν τα παιδικά τους χρόνια με αυτούς τους ποδοσφαιριστές, κυρίως γιατί παρουσίασαν στον υπόλοιπο κόσμο τη χαρά για το παιχνίδι, το περίφημο δηλαδή joga bonito. Όσοι μεγάλωσαν σε εκείνη τη δεκαετία έχουν στο μυαλό τους τον Ρομπέρτο Κάρλος και τον Καφού ως κορυφαίους στις θέσεις τους. Η αλήθεια είναι πως Μαρσέλο και Ντάνι Άλβες αντίστοιχα ξεπέρασαν τους προκατόχους τους.
Ο Μαρσέλο άλλαξε κατα πολύ τον τρόπο που παίζεται η θέση του αριστερού μπακ στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Δεν αρέσκεται μόνο στο να τρέχει με την μπάλα πόδια, να ντριμπλάρει ή να έρχεται σαν τρέιλερ στην επίθεση της ομάδας του. Είναι ιδανικός για παιχνίδι στο δεύτερο μισό του γηπέδου και στη Ρεάλ ήταν ο παίκτης που έπαιρνε συχνά την ευθύνη να δημιουργήσει κάτι καλό για την ομάδα του. Για πολλούς είναι ένα δεκάρι στη θέση του αριστερού οπισθοφύλακα.
Δεν ξέρουμε τι θα προσφέρει ο Μαρσέλο στον Ολυμπιακό αγωνιστικά, όμως η μεταγραφή του είναι μία από εκείνες που το ελληνικό ποδόσφαιρο βλέπει σπάνια. Ας ελπίσουμε όλοι οι φίλαθλοι το γελαστό παιδί από το Ρίο Ντε Τζανέιρο να έχει κρατήσει λίγο από τη μαγεία του και για εμάς.
