Στρατηγικής σημασίας ρόλο στις διεθνείς θαλάσσιες μεταφορές φορτίων υγροποιημένου φυσικού αερίου κατέχει η ελληνόκτητη εμπορική ναυτιλία. Καθώς η απεξάρτηση της Ευρώπης, και όχι μόνο, από το ρωσικό φυσικό αέριο επιταχύνεται και οι Ηνωμένες Πολιτείες αναδεικνύονται σε κορυφαίο εξαγωγέα υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στον πλανήτη, ο πεπερασμένου μεγέθους στόλος των δεξαμενοπλοίων που είναι ικανά να μεταφέρουν LNG αποτελεί πλέον καίριας σημασίας μέσο.
Με επενδύσεις δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων κυριολεκτικά, που εντάθηκαν την τελευταία δεκαετία, ένας μικρός αριθμός Ελλήνων επιχειρηματιών της ναυτιλίας ελέγχει σήμερα το 22,35% της παγκόσμιας χωρητικότητας των LNG carriers (σε όρους DWT). Πρόκειται για στόλο 135 τέτοιων δεξαμενοπλοίων από τα συνολικά περίπου 640 που βρίσκονται σήμερα στο νερό.
Με δεδομένο ότι πρόκειται για πλοία που ενσωματώνουν ιδιαίτερα απαιτητικές τεχνολογίες και η αξία ναυπήγησης των οποίων κυμαίνεται κατά προσέγγιση στα επίπεδα των 200 εκατομμυρίων δολαρίων το καθένα, η μεγέθυνση του παγκόσμιου στόλου ώστε να καλύψει την αυξανόμενη ζήτηση, όχι μόνο της Ευρώπης αλλά και άλλων περιοχών του πλανήτη για υγροποιημένο φυσικό αέριο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία, το Κατάρ και αλλού, είναι μια προσπάθεια που χρειάζεται πολλά χρόνια.
Αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό παραγγελία σε διάφορα ναυπηγεία του πλανήτη άλλα 137 LNG carriers, τα οποία ωστόσο θα χρειαστούν τουλάχιστον δύο με τρία έτη για να παραδοθούν. Σύμφωνα με τη VesselsValue, εξειδικευμένη εταιρεία αποτίμησης εμπορικών πλοίων, τον Νοέμβριο του 2021 ο ελληνικών συμφερόντων στόλος LNG carriers αποτιμάτο ως ο ακριβότερος παγκοσμίως, στα 19,118 δισ. δολάρια, ακολουθούμενος από αυτόν της Ιαπωνίας στα 18,1 δισ., της Κίνας στα 10,4 δισ. και της Νοτίου Κορέας στα 9 δισ.
Μικρός αριθμός Ελλήνων εφοπλιστών ελέγχει σήμερα το 22,35% της παγκόσμιας χωρητικότητας των LNG carriers.
Στον τομέα αυτό της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας, μεγάλες επενδύσεις έχουν κάνει ήδη προ μιας δεκαετίας οι όμιλοι Αγγελικούση, Γιώργου Προκοπίου και Παναγιώτη Γ. Λιβανού, ενώ τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν δυναμικά και οι όμιλοι Ευάγγελου Μαρινάκη, Μιχάλη Χανδρή, Παναγιώτη Τσάκου, Γιώργου Οικονόμου, Αννας Αγγελικούση, Ντίνου Μαρτίνου, Ανδρέα Μαρτίνου και Λάτση. Ορισμένοι εξ αυτών των ομίλων, όπως των Αγγελικούση και Προκοπίου, έχουν εισέλθει και στα FSRU, πλωτά μέσα που μπορούν να λειτουργήσουν ως σταθμοί επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου, εγκαταστάσεις απαραίτητες για να περάσει το αέριο στον τελικό καταναλωτή, οι οποίες, ως πλωτές, μπορούν να μετακινηθούν σε νέες αγορές όταν αυτό απαιτηθεί. Συνολικά στον πλανήτη αυτή τη στιγμή υπάρχουν περί τα 45 τέτοια FSRU, είτε ναυπηγημένα ως τέτοια είτε μετασκευασμένα LNG carriers.
Οπως χαρακτηριστικά αναφέρουν ναυλομεσιτικές πηγές, «αυτή τη στιγμή οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα έχει ακτές ενδιαφέρεται για τη δημιουργία τερματικού σταθμού επαναεριοποίησης φυσικού αερίου και αναζητεί FSRU».
Πρέπει να σημειωθεί πως LNG carriers λειτουργούν στη συντριπτική πλειονότητά τους με μακροχρόνια ναυλοσύμφωνα σε συνεργασία με μεγάλες εταιρείες και μόνο ένα μικρό μέρος αυτού του στόλου δραστηριοποιείται στη σποτ αγορά μεταφέροντας ευκαιριακά φορτία. Τέτοια φορτία αυτή την περίοδο είναι περιζήτητα. Επίσης, εξαιτίας των διαφορετικών τιμών που έχει το φυσικό αέριο στις γεωγραφικά απομονωμένες αγορές της Αμερικής, της Ευρώπης και της Ασίας, συχνά αναζητούνται εισαγωγές που επιχειρούν να μειώσουν το κόστος προμήθειας φέρνοντας υγροποιημένο φυσικό αέριο από απομακρυσμένες αγορές.
Στην Ελλάδα υπάρχει ήδη ένας σταθμός επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου, στη Ρεβυθούσα, ενώ αδειοδοτημένοι και ώριμοι προς ανάπτυξη είναι ένας στους Αγίους Θεοδώρους στον Σαρωνικό και άλλος ένας στην Αλεξανδρούπολη.
