Ήταν
2 Νοεμβρίου του 1977, γύρω στις επτά το απόγευμα, όταν ανοίξαν οι
ουρανοί και έβρεχε μανιωδώς για 5 ώρες, με αποτέλεσμα οι καιρικές
συνθήκες να βυθίσουν ολόκληρη την Αττική τόσο στο σκοτάδι, όσο και στο
θάνατο!
Το ύψος του νερού ξεπέρασε σε πολλές περιοχές τα δύο μέτρα, άνθρωποι
ξεσπιτώθηκαν, σχεδόν 1000 υπόγεια πλημμύρισαν, 100 αυτοκίνητα
παρασύρθηκαν στις ορμές των χειμάρρων. Στο έλεος της καταιγίδας βρέθηκαν
κυρίως το Περιστέρι, ο Ταύρος και το Μοσχάτο. Κεραυνοί κατέστρεψαν τα
τηλεπικοινωνιακά κέντρα της αμέσου δράσεως στον Λυκαβηττό και της αμέσου
επεμβάσεως στην Πάρνηθα.
Μέσα σε δύο ώρες, η Αστυνομία κατάλαβε πως η κατάσταση είχε ξεφύγει
από τον έλεγχο, οι κλήσεις για βοήθεια ήταν αναρίθμητες και τα
περισσότερα περιπολικά καθηλωμένα. Το χειρότερο; 37 άνθρωποι πνίγηκαν,
ανάμεσά τους και μια 16χρονη που πνίγηκε στην πλατεία Κορυδαλλού, ενώ τη
ζωή τους άφησαν στα ορμητικά νερά και μια 25χρονη μάνα με τους δύο
γιους της, ηλικίας 7 και 4 ετών. Συνολικά η μοίρα επεφύλασσε άσχημο
παιχνίδι σε 9 παιδιά.
Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση κλήθηκε ο Στρατός και τέθηκε σε
εφαρμογή σχέδιο έκτακτης ανάγκης, με τη βοήθεια του να αποδεικνύεται
καταλυτική, αφού συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε να σωθούν χιλιάδες
αποκλεισμένοι.
Δείτε τα πρωτοσέλιδα και τα ρεπορτάζ των εφημερίδων την επομένη:
(Εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» 03-11-1977)
Μολονότι η καταιγίδα ήρθε «στην ώρα της», τίποτα στην δεν έμοιαζε να
την περιμένει. Η ανοχύρωτη στις πλημμύρες Αθήνα του 1977 παραδόθηκε
μονομιάς στην «προγραμματισμένη» μανία της φύσης και σε πέντε ώρες
μετετράπη σε κατεστραμμένη πολιτεία με λιμνοθάλασσες, κατεστραμμένες
οικίες , δρόμους , δίκτυα ύδρευσης ηλεκτροδότησης, νεκρούς,
τραυματίες και αστέγους.
Η ώρα ήταν 19:00, και πριν προλάβουν καν οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου
να αντιληφθούν την καταστροφή που ερχόταν από τον Σαρωνικό κόλπο , εν
μέσω τρομακτικών κεραυνών ξέσπασε απότομα κατακλυσμιαία βροχή στα
παραθαλάσσια προάστια η οποία μέσα σε μία ώρα είχε επεκταθεί και στις
βορειότερες περιοχές του λεκανοπέδιου.
Η πτώση κεραυνών προκάλεσε βραχυκύκλωμα στο δίκτυο σειρήνων της
αεροπορίας με αποτέλεσμα αυτές να ηχούν για αρκετή ώρα στην Αθήνα και
τον Πειραιά εν μέσω της εξελισσόμενης θεομηνίας.
Μετά την πρώτη ώρα η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο, το ρεύμα άρχισε
να κόβεται σε ολοένα και περισσότερες περιοχές, το αεροδρόμιου του
Ελληνικού έκλεισε, δρομολόγια του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου διεκόπησαν, ο
Κηφισός ξεχείλισε, σε πολλά νοσοκομεία τα χειρουργεία σταμάτησαν και
κατέρρευσε μεγάλο κομμάτι του δικτύου του ΟΤΕ.
Άνθρωποι εγκλωβισμένοι στους δρόμους πάνω σε στάσεις λεωφορείων και
αγκαλιασμένοι από κολώνες προσπαθούσαν να σωθούν και οι υπόλοιποι που
ήταν σε ασφαλή μέρη δεν είχαν την δυνατότητα να επικοινωνήσουν με τους
δικούς του να τους που ότι είναι καλά. Στιγμές αλλοφροσύνης
διαδραματίστηκαν στις οδούς Πειραιώς , Χαμοστερνας, Πέτρου Ράλλη,
Αθηνών, Ιερά Οδό και Ποσειδώνος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι αξιοθαύμαστη η ηρωική μάχη που έδωσαν
στους δρόμους τα πληρώματα των ασθενοφόρων και των οχημάτων της
πυροσβεστικής και της Αστυνομίας άλλα και απλοί άνθρωποι που αψήφησαν
τον κίνδυνο εκείνες τις δύσκολες ώρες και έσωσαν ανθρώπους την τελευταία
στιγμή . Ο αριθμός των θυμάτων θα ήταν πολύ μεγαλύτερος σε αντίθετη
περίπτωση.
(Εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» 04-11-1977)
Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι στην οδό Κονδύλη στην Νίκαια, ο
Δημήτριος Καμμένος συγκρούστηκε με διερχόμενο λεωφορείο. Από τη
σύγκρουση εγκλωβίστηκε μέσα στο αυτοκίνητο του και από τα κατεστραμμένα
τα τζάμια του αυτοκίνητου άρχισαν να μπαίνουν νερά και σώθηκε την
τελευταία στιγμή από περαστικούς ενώ τα νερά είχαν φτάσει στο λαιμό.
Επίσης στην οδό Βαλαωρίτου στον Κορυδαλλό τρεις ανήλικους μαθητές
(Στέφανος Λεπενιώτης , Πέπη Λεπενιώτη και Δημήτρης Σπύρου) που είχαν
εγκλωβιστεί σε υπόγειο σωθήκαν από διερχόμενους αστυνομικούς που άκουσαν
τις φωνές τους όταν τα νερά είχαν φτάσει στο στήθος τους.
Εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» , 05-11-1977)
Η έκταση των καταστροφών ήταν τόσο μεγάλη και οι νεκροί που από την
πρώτη ημέρα ήταν επίσημα 24 μετά από μέρες ξεπέρασαν τους τριάντα (36
σύμφωνα με κάποιες πηγές). Ανάμεσα στα θύματα δυστυχώς και πολλά μικρά
παιδιά. Ανασύρθηκαν θύματα μέσα από λάσπες μετά από τρεις και τέσσερεις
ημέρες, παρότι σε τέτοιες περιπτώσεις ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων
είναι πάντα μεγαλύτερος από τις επίσημες καταγραφές των αρχών.
Καταστροφή, φτώχεια και ανθρώπινος πόνος κάνουν τον καθένα να
αναλογίζεται για το ποιος φταίει παρότι η απάντηση είναι η ίδια εδώ και
αρκετούς αιώνες. Η νεροποντή ξεθύμανε γύρω στα μεσάνυχτα χωρίς όμως να
σταματήσει τελείως έχοντας προσθέσει με τον χειρότερο τρόπο χρυσές
σελίδες την καιρική ιστορία της πόλης.
Φωτογραφίες από το meteoclub.gr
