Για πολύ μεγάλο διάστημα απέφευγα να ασχοληθώ με τον δημόσιο διάλογο αναφορικά με την ΕΑΑΛΣ, κυρίως μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, καθώς παρακολουθούσα με θλίψη την πανδημία της τοξικότητας που έσπερναν συγκεκριμένες αναρτήσεις.
Αντί επιχειρημάτων διαπίστωνα/νω καθημερινά αήθεις επιθέσεις με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, αλλά και συστηματική διαστρέβλωση της πραγματικότητας, προκειμένου να «ταιριάξει» στο τοξικό αφήγημα.
Ο συνδικαλιστικός διάλογος, η αντιπαράθεση και τα επιχειρήματα αντικαταστάθηκαν από χουλιγκανικά συνθήματα και «αυριανικής» έμπνευσης γλωσσικούς κανιβαλισμούς.
Τα πλοκάμια του τοξικού συνδικαλιστικού χουλιγκανισμού απλώνονται από τη μία έως την άλλη άκρη του διαδικτύου και μόνο μικρές νησίδες λογικής και ψυχραιμίας συναντά κανείς…
Ένας από τους πρωταγωνιστές και εκφραστές αυτής της τοξικότητας είναι ο ναύαρχος και μέχρι πρότινος Αντιπρόεδρος του ΔΣ/ΕΑΑΛΣ που όπως φαίνεται ξεχνά τα όσα μέχρι πρότινος υποστήριζε αλλάζοντας απόψεις σαν…τα πουκάμισα, αναφορικά για ζητήματα όπως:
Τα αριστείδην μέλη που όπως χαρακτηριστικά υποστήριζε και δίκιο είχε, αλλοίωναν/ουν την βούληση του εκλογικού σώματος, αλλά σήμερα κλαίει με μαύρο δάκρυ γιατί δεν διορίστηκαν,
Την ανάγκη περιορισμού της παρουσίας των εργοδοτικών σωματείων(ΝΠΔΔ) στα συνδικαλιστικά δρώμενα των αποστράτων όντας χουντικής έμπνευσης και νομοθέτησης (προσφιλής προσφώνηση )και την αποστροφή του σε αυτά, ενώ σήμερα είναι υποψήφιος και μάλιστα ευγνώμων όπως έγραψε χαρακτηριστικά,
Την ανάγκη όπως υποστήριζε και προέτρεπε(στην αρχή της θητείας) το ΔΣ άμεσης προμήθειας του συνόλου των ξιφών από την ΕΑΑΛΣ και απόδοσης τους στους δικαιούχους ,ενώ σήμερα μια ενδεχόμενη εκταμίευση ελάχιστου μέρους αυτών, ασχέτως εάν είναι μια υλοποίηση σχετικής απόφασης της γενικής συνέλευσης, θεωρείται από τον ίδιο «ως εκτροπή από τους σκοπούς του σωματείου που ενδέχεται να οδηγήσει σε έκπτωση της Διοίκησης», κλπ.
Δυστυχώς όσο πλησιάζουν οι εκλογές και όσο πιθανώς δεν ευνοούν οι αριθμοί παρασύρεται σε όλο και πιο διχαστικό λόγο ,με ανακρίβειες, με ακραίες εκφράσεις και χαρακτηρισμούς που οδηγούν στον παραλογισμό.
Χαρακτηριστικό της προχειρότητας που αντιμετωπίζει τα ζητήματα στη δήθεν προσπάθεια του για την ενημέρωση των μελών, είναι η σχετική με το ΜΤΝ ανάρτηση με την οποία ενημέρωνε ότι τα πλεονάσματα του ταμείου καταλήγουν σε κοινό ταμείο των ΝΠΔΔ ισχυρισμός απολύτως αναληθής.
Θα σταματήσω, για σήμερα, εδώ την παράθεση στοιχείων που αναδεικνύουν την αναξιοπιστία των λεγομένων του, ούτε θα σχολιάσω την προσπάθεια κινδυνολογίας ή οικειοποιήσεις πρωτοβουλιών του συνόλου του ΔΣ, για το ΜΤΝ , την διασφάλιση των πόρων από τα εξοπλιστικά προγράμματα , τη στήριξη των στρατιωτικών νοσοκομείων, την ηλεκτρονική ψηφοφορία για την ανάδειξη των αιρετών κλπ.
Χθες έκανε όμως το επόμενο βήμα, με άλλη μια παραληρηματική του ανάρτηση ασχολήθηκε πλέον με την ταπεινότητα μου.
Σε κάθε περίπτωση η αγωγή και η διαχρονική δημόσια εικόνα μου, ασχολούμενος επί μακρόν με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολλών, δεν μου επιτρέπει την οποιαδήποτε παρεκτροπή.
Όμως οφείλω να του υπενθυμίσω ότι ο “βετεράνος συνδικαλιστής των ε.ε “ όπως ειρωνικά αναφέρεται (sic) για εμένα, πάλευε στην ενέργεια και για τα δικά του καλώς εννοούμενα συμφέροντα όταν κάποιοι άλλοι βρισκόταν στη θαλπωρή των Βρυξελλών ή αλλού με παχυλές απολαβές και σήμερα μάχιμος συνεχίζει από άλλο μετερίζι.
Σίγουρα όλοι δεν είχαμε τις ίδιες ευκαιρίες και τα προνόμια…
Περαιτέρω στην ίδια ανάρτηση επιχειρεί να διακωμωδήσει και να απαξιώσει την παρουσία του συνόλου των μελών που παρέστησαν στη γενική συνέλευση της Πάτρας χαρακτηρίζοντας τους “τιμητικά” «κλακαδόρους» όπως επίσης θεωρεί ότι η διατύπωση μιας σκέψης από την πλευρά μου για την πιθανή ανάγκη δημιουργίας Ομοσπονδίας ήταν τουλάχιστον προδοτική αφού όπως υποστηρίζει ψηφίστηκα να εκπροσωπώ τα συμφέροντα της ένωσης.
Είναι καιρός λοιπόν να μάθει ότι στις δημοκρατίες η διατύπωση απόψεων δεν αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως αλλά υποχρέωση και ανάγκη κυρίως από όσους έχουν την ευθύνη να καθοδηγούν και είναι μπροστάρηδες.
Οι όποιες αποφάσεις στις κατά καιρούς προτάσεις από διάφορες πλευρές δεν δεσμεύουν το σύνολο ,συζητούνται συν διαμορφώνονται και τίθενται προς υπερψήφιση ή όχι στο κυρίαρχο σώμα αυτό της ΓΣ. όταν βέβαια υιοθετηθούν και αποτελέσουν την επίσημη θέση του σωματείου.
Περαιτέρω θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η δημιουργία δευτεροβάθμιας εκπροσώπησης των αποστράτων δεν είναι ζήτημα ενός σωματείου αλλά του συνόλου των συλλογικοτήτων που βρίσκονται διάσπαρτες ανά την Ελλάδα.
Ο άρτι «επαναστάτισσας ναύαρχος» συνεχίζοντας την κατρακύλα με τις συνεχής κυβιστήσεις, από την ασφάλεια του πληκτρολογίου κάνει και μαθήματα συνδικαλισμού και δημοκρατίας, ξεχνώντας την μέχρι πρότινος παντελή απουσία του από τους κοινωνικούς αγώνες.
Έτσι παρακολουθούμε έκπληκτοι, ισχυρισμούς και επιχειρηματολογία, σοφιστείες και επιλεκτικές εκδοχές, πολύ πιο επικίνδυνες καθώς έχουν την ισχυρή επίφαση της σοβαροφάνειας.
Η επιδημία αυτή της τοξικότητας προσβάλει πρωτίστως τα μέλη μας, προσβάλει όμως και το σύνολο των μελών του ΔΣ τα οποία εδώ και καιρό αποφάσισαν μέσω μιας «γέφυρας» να μετατρέψουν την ΕΑΑΛΣ σε ένα «σοβαρό διεκδικητικό σωματείο».
Πιθανώς η στέρηση αυτοπροβολής, ως ανάγκη, (απότοκο της αποστρατείας) να τον έφερε στην πλευρά των πολλών, όμως, ουδέποτε ενστερνίστηκε τις αρχές, τις προτεραιότητες ,τις ανάγκες, για την επιτυχία του όλου εγχειρήματος υπερ των πολλών.
Δυστυχώς για τον ίδιο, ήταν βαρύ το φορτίο, ξένο με τις συνήθειες του.
Ποτέ δεν αντιλήφθηκε πραγματικά, ως φαίνεται, τι σημαίνει συλλογικότητα – ομάδα, τι σημαίνει να βάζεις μπροστά το εμείς και όχι το εγώ, τι σημαίνει συνεννόηση στη βάση αρχών και αξιών ,τι σημαίνει να υπερασπίζεσαι τους «αδυνάτους» και έτσι μοιραία αυτό το εγώ τον νίκησε.
Ανερυθρίαστα
Δημήτρης Α.Σαϊτάκης
