Αν οι πολιτικοί δεν ήταν άνθρωποι, θα ήταν γάτες. Οι περισσότεροι έχουν πολλές -πολιτικές- ζωές. Ο Χρήστος Στυλιανίδης μόλις πέρασε στην τέταρτη. Η «κυπριακή» ζωή του άρχισε στη σκιά του μέντορά του, Γλαύκου Κληρίδη – του οποίου υπήρξε πορτ παρόλ. Συνεχίσθηκε με τον Νίκο Αναστασιάδη και τον οδήγησε στην Ευρωβουλή και στο Μπερλεμόντ (κεντρικό κτίριο της Ε. Επιτροπής). Η δεύτερη περίοδος των Βρυξελλών είχε τις δάφνες του Επίτροπου Ανθρωπιστικής Βοήθειας και Διαχείρισης κρίσεων.
Με εύσημα για τη διεθνή ανάδειξη της ανθρωπιστικής Ευρώπης και στην αναβάθμιση της Πολιτικής Προστασίας- με το rescEU. Ο προορισμός του ήταν να επιστρέφει στην πρώτη ζωή του. Σήμερα θα ήταν πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αν η άρνησή του να καλύψει στο Κολλέγιο των Επιτρόπων τον Αναστασιάδη για το κυπριακό σκάνδαλο με τις «χρυσές βίζες» δεν τους έφερνε σε ρήξη…
Όταν μετά την αφυπηρέτησή του ο επικεφαλής του Συναγερμού ήλθε στην Αθήνα για μια εκδήλωση στο Μάτι, ο Στυλιανίδης ήταν ήδη υπουργός του Μητσοτάκη. Οι παρατηρητικοί πρόσεξαν ότι απούσιαζε. Είχε ήδη περάσει στην τρίτη ζωή του. Ο Μητσοτάκης μπήκε στο δρόμο του και τον κάλεσε να στήσει μηχανισμό κατά των φυσικών καταστροφών, ως υπουργός Κλιματικής Κρίσης & Πολιτικής Προστασίας της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Αυτή η ζωή κόπηκε απότομα: στη δεύτερη κυβερνητική θητεία Μητσοτάκη, το όνομά του δεν υπήρχε στη λίστα του υπουργικού Συμβουλίου και έμεινε βουλευτής Επικράτειας. Μια εξήγηση ήταν ότι του άφηνε ανοιχτό το δρόμο για τη μετά Χριστοδουλίδη εποχή στη Λευκωσία. Άλλη ότι τον ήθελε άτυπο σύμβουλο, στο καινούργιο κεφάλαιο που ανοίγει στα ελληνοτουρκικά με τον Ερντογάν – με τον οποίο ο Στυλιανίδης έχει χημεία.
Από τον καιρό που πρωτοστατούσε στην υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν – το οποίο θεωρεί χαμένη ευκαιρία. Οι υποψιασμένοι διέκριναν ότι απλώς δεν κόλλησε στο εσωτερικό του συστήματος Μητσοτάκη. Η δουλειά του ήταν να διαμορφώσει Εθνική Στρατηγική για την Κλιματική Αλλαγή και την Πολιτική Προστασία, με συγκεκριμένο Σχέδιο Δράσης – στον άξονα: Πρόληψη, Ετοιμότητα, Προετοιμασία, Ανθεκπκότητα.
Σκόνταψε στον τρόπο διαχείρισης πόρων και τον οδήγησε στην επιλογή να μείνει εκτός του τρέχοντος κυβερνητικού σχήματος. Δεν μακροημέρευσε στο Μαρούσι ακριβώς γιατί περιόριζε το χώρο λήψης των αποφάσεων αποκλειστικά στο γραφείο του. Χωρίς διόδους παρεμβάσεων ακόμη και από τους «χειριστές φακέλων» του μεγάρου Μαξίμου. Η επιστροφή για την αντικατάσταση του Βαρβιτσιώτη, τον βάζει αιφνιδίως στην τέταρτη ζωή του.
Κατά παράδοση, ο ελληνικός εφοπλισμός προτιμούσε σ’ αυτό το υπουργείο πρόσωπα με εκλογικές εξαρτήσεις – ώστε να διασφαλίζονται συμφέροντά του στην ακτοπλοΐα και τις υπερπόντιες δράσεις. Κάτω από τον τίτλο Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, κρύβονται χρόνιες παθογένεις. Μάλλον δεν βολεύει ότι ο Στυλιανίδης, δεν αναζητά ψήφους. Η τέταρτη ζωή του μοιάζει, σαν το ταξίδι της Κοκκινοσκουφίτσας στο δάσος…
