Χριστούγεννα: Η μακάβρια ιστορία των μελομακάρονων και η ευρωπαϊκή καταγωγή του κουραμπιέ

Από πού όμως προέκυψε η ονομασία των πιο διάσημων γλυκών των γιορτών;

Βρισκόμαστε μόλις μία ανάσα πριν τα φετινά Χριστούγεννα και οι προετοιμασίες σε κάθε νοικοκυριό για τις ιδιαίτερες αυτές ημέρες έχουν πάρει «φωτιά».

Μικροί και μεγάλοι είναι γεμάτοι ενθουσιασμό και ανυπομονούν για τις γιορτές. Τα σπίτια και οι πόλεις έχουν στολιστεί, ενώ την τιμητική τους έχουν και τα γλυκά.

Γιατί Χριστούγεννα χωρίς μελομακάρονα και κουραμπιέδες δεν γίνονται…

Κάθε χρόνο άλλωστε περιμένουμε με ανυπομονησία να τα γευτούμε και να αφήσουμε την μυρωδιά τους να κατακλύσει το σπιτικό μας.

Από πού όμως προέκυψε η ονομασία τους και ποια είναι η διαδρομή τους πριν βρουν τον δρόμο τους για τις γιορτινές πιατέλες των Χριστουγέννων;

Τα «πένθιμα» μελομακάρονα

Τα μελομακάρονα ετυμολογικά έχουν αρχαιοελληνική προέλευση. Στα λεξικά αναφέρεται ότι η λέξη «μακαρόνι» παράγεται από την μεσαιωνική ελληνική λέξη «μακαρωνία», που ήταν ένα νεκρώσιμο δείπνο με βάση τα ζυμαρικά. Το έτρωγαν στις κηδείες, για να μακαρίσουν το νεκρό.

Η λέξη «μακαρωνία» έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «μακαρία», που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα. Δηλαδή, ένα κομμάτι ψωμιού περίπου ίδιο στο σχήμα του μελομακάρονου, το οποίο το προσέφεραν μετά την κηδεία.

Κάποια στιγμή το κομμάτι αυτό του ψωμιού βουτήχτηκε στο μέλι και από τις λέξεις «μέλι» και «μακαρία» έγινε το μελομακάρονο, το οποίο καθιερώθηκε ως γλύκισμα των Χριστουγέννων.

Τα μελομακάρονα δεν λείπουν από κανένα τραπέζι τα Χριστούγεννα

Με αέρα ανατολής ο κουραμπιές

Μπορεί στη χώρα μας να λατρεύουμε τον κουραμπιέ, ωστόσο το απόλυτο γλυκό των γιορτών δεν έχει ελληνική προέλευση.

Η λέξη προέρχεται από την τουρκική «kurabuye» ή καλύτερα την αραβική «qurabiya» και στην πραγματικότητα σημαίνει διπλοφουρνιστό.

Το γλύκισμα, που έχει βάση το αλεύρι και το αιγοπρόβειο βούτυρο, πρέπει να «γεννήθηκε» στην Περσία του 7ου αιώνα, αφότου διαδόθηκε και εκεί η ζάχαρη και σιγά σιγά να έγινε γνωστό στους λαούς των Βαλκανίων και την Τουρκία.

Ο κουραμπιές δεν έχει ελληνική προέλευση

Στην Ελλάδα οι πιο παραδοσιακοί κουραμπιέδες θεωρούνται εκείνοι της Νέας Καρβάλης. Οι πρόσφυγες από την Καρβάλη της Καππαδοκίας εγκαταστάθηκαν στο Νομό Καβάλας το 1924 έφτιαξαν τη Νέα Καρβάλη και μαζί έφεραν και την παραδοσιακή συνταγή κουραμπιέδων που ήταν διαδεδομένη στη Μικρά Ασία.

Στην Αιτωλοακαρνανία πάλι ο κουραμπιές βρίσκεται στο τραπέζι όλο το χρόνο. Είναι το σύμβολο της χαράς και οι νοικοκυρές το ετοιμάζουν σε βαφτίσεις και γάμους. Το λευκό χρώμα της αχνισμένης ζάχαρης μάλιστα, φαίνεται πως τον έκανε ιδανική επιλογή για ημέρες ευτυχίας.

Share:

Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα: Ο Μητσοτάκης, τα κοινοτικά κονδύλια και μια εθνική επιτυχία – Άρθρο παρέμβαση

Την Τετάρτη το ΚΥΣΕΑ έλαβε μια απόφαση που μπορεί να χαρακτηριστεί εθνική επιτυχία. Έδωσε το ΟΚ να δημιουργηθεί μια νέα εταιρεία (Joint Venture) με την συμμετοχή της Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ)  και της  του τσεχικού Czechoslovak Group (CSG). Η νέα αυτή εταιρεία θα παράγει οβίδες όλων των

Ποιοι Έλληνες εφοπλιστές «σαρώνουν» τις παραγγελίες νέων τάνκερ το 2024

Σημαντική αύξηση παρουσιάζουν τον πρώτους μήνες του 2024 οι παραγγελίες τάνκερ διεθνώς, με τους Έλληνες εφοπλιστές να πρωταγωνιστούν. Σύμφωνα με την Rebecca Galanopoulos Jones, αναλύτρια της Veson Nautical, μέχρι στιγμής φέτος, έχουν προστεθεί 104 τάνκερ στο παγκόσμιο βιβλίο παραγγελιών, έναντι 79 την ίδια περίοδο πέρυσι, αύξηση

C-130J vs C-390 Millenium: Μάχη «γιγάντων» για το επόμενο μεταφορικό της Πολεμικής Αεροπορίας

*Του Κώστα Σαρικά Μπορεί το Αεροπορικό Επιτελείο, με δεδομένη και την οικονομική στενότητα, να έχει αποφασίσει ότι τα επόμενα χρόνια οι ανάγκες σε μεταφορικά αεροσκάφη θα καλύπτονται από το στόλο των C-130 αλλά και τα μικρότερα αλλά εξαιρετικά αξιόπιστα και πολύ πιο

Σταύρωση και δημοκρατία

Τι είναι η δημοκρατία; Επικοινωνία και συναίνεση; Ή αγωνιστικός πλουραλισμός και θεσμοποιημένη αντιπαλότητα; Η δεύτερη θεώρηση τονίζει ότι το άνθος της δημοκρατίας θάλλει στο μεταφυσικό κενό, στην άρνηση να βρούμε τελεσίδικο νόημα στον κόσμο και στον δημιουργό του, κατά τρόπο

Μετάβαση στο περιεχόμενο