Δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να μαντέψει τι θα γίνει τις προσεχείς εβδομάδες. Θα κλειστούμε ξανά οι περισσότεροι στα σπίτια μας. Αλήθεια λένε οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ότι δεν θα γίνει ξανά lockdown. Αυτό, όμως, που θα συμβεί θα είναι σαν lockdown, αλλά θα το πούμε αλλιώς. Οι λόγοι είναι πολλοί και ο εξής ένας: δεν υπάρχουν άλλα χρήματα για να μπει εκ νέου λουκέτο στην αγορά. Εκτός κι αν γονατίσουν η Γερμανία και η Γαλλία και αναγκαστούν να βάλουν ξανά το χέρι βαθιά στην τσέπη, όπως συνέβη πριν από ενάμιση χρόνο. Προς το παρόν, δεν υπάρχει αυτή η πρόθεση. Οι συνθήκες, όμως, αναγκάζουν τις κυβερνήσεις να λάβουν μέτρα. Ετσι, κάθε ημέρα θα μπαίνει ένας νέος περιορισμός που θα αφορά κυρίως τους ανεμβολίαστους, αλλά θα έχει κυματισμό σε όλη την κοινωνία, σε μια ύστατη προσπάθεια να περιοριστούν οι νεκροί στο μέτρο του δυνατού.
Εγιναν όλα δυνατά τα αδύνατα. Οι χειρότεροι φόβοι μας γίνονται εφιάλτης. Τι έφταιξε; Τα πάντα. Πρώτα φταίνε οι ειδικοί και μετά οι πολιτικοί. Και οι δύο, στην αγωνία τους πέρυσι να πείσουν τον κόσμο να εμβολιαστεί, εξέπεμψαν το μήνυμα πως σηκώνουμε δύο φορές το μανίκι και ξεμπερδέψαμε. Και εμείς το πήραμε τοις μετρητοίς και παραβλέψαμε τους αστερίσκους, που έλεγαν ότι το τάδε εμβόλιο διαθέτει κάλυψη στο 92% και το δείνα στο 85%. Ετσι, 15 ημέρες μετά τη δεύτερη δόση, αρχίσαμε να ζούμε όπως πριν. Ταβέρνες, μπαρ, ξενύχτια, χαρές και πανηγύρια, βαφτίσεις, γάμοι, αγκαλιές και φιλιά. Αφήνω τον απίστευτο συνωστισμό στα μέσα μαζικής μεταφοράς, για τον οποίο δεν φταίμε, και τα τμήματα με περίπου 30 μαθητές σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, για το οποίο επίσης δεν φταίμε.
Και επειδή το καλοκαίρι ζούσαμε όλοι έξω, τη γλιτώσαμε. Και γίναμε ακόμη πιο χαλαροί αμέσως μετά της Παναγίας, αφού δεν προέκυψε ο χαμός που προέβλεπαν οι ειδικοί με την πολυκοσμία στα θέρετρα. Μια βόλτα στην Κηφισιά ή στο κέντρο της Αθήνας το Σάββατο το βράδυ επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε πολιτική συγκέντρωση της δεκαετίας του ’80 στην πλατεία Συντάγματος. Πάντως, πρέπει να είναι σε όλους ξεκάθαρο ότι στο πέμπτο κύμα της πανδημίας ο κορωνοϊός δεν αστειεύεται, τσακίζει τους ανεμβολίαστους και ένα μικρό ποσοστό των εμβολιασμένων. Τους υπόλοιπους τους ταλαιπωρεί για λίγο, καθώς, όταν μολύνονται, είναι σαν να περνούν μια ίωση.
Το ερώτημα είναι εάν υπάρχει τρόπος αυτή την ύστατη ώρα να φρενάρουμε το κακό που έρχεται. Αν μάθαμε κάτι αυτούς τους 20 μήνες είναι ότι η καλύτερη ασπίδα είναι η κοινωνική αποστασιοποίηση. Πάμε, λοιπόν, πάλι από την αρχή να τα θυμηθούμε. Ξαναφοράμε μάσκες με θρησκευτική ευλάβεια. Αυτές δεν θα έπρεπε να τις έχουμε βγάλει ποτέ. Μας ξεγέλασε το καλοκαίρι και, τώρα που γυρίσαμε στις δουλειές μας, οι μισοί τις φορούν και οι άλλοι μισοί τις έχουν για αξεσουάρ, άλλοι σαν βραχιόλι στο χέρι και άλλοι σαν σκουλαρίκι στο αυτί. Και αυτό πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας πριν το επιβάλει η κυβέρνηση. Οπου μάλιστα υπάρχει συνωστισμός, όπως στα μέσα μαζικής μεταφοράς, η διπλή μάσκα είναι αναγκαία. Βρέθηκα το Σάββατο σε ένα εστιατόριο covid free. Ενώ οι υπεύθυνοι του μαγαζιού τηρούσαν όλα τα μέτρα προστασίας, οι πελάτες συμπεριφέρονταν σαν να μην πέρασε ποτέ η πανδημία από τη χώρα. Αισθάνθηκα αντικοινωνικός, καθώς ήμουν, ίσως ο μόνος, που δεν αντάλλαξα χειραψίες. Ακόμη και αυτή η περσινή χαζομάρα με τις αγκωνιές και τους χαιρετισμούς με γροθιές καταργήθηκε από τους περισσότερους. Ξεχάσαμε ότι ο κανονικός χαιρετισμός, που ήρθε για να μείνει, είναι μια κίνηση του χεριού στη θέση της καρδιάς, μια κίνηση που συναντάμε σε άλλους πολιτισμούς.
Πολύ σύντομα, η επιτροπή των ειδικών, χωρίς αμφιβολία, θα εισηγηθεί μια σειρά από μέτρα, που η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να τα εφαρμόσει πριν αρχίσουν να συνωστίζονται έξω από τα νοσοκομεία ασθενείς που θα ψάχνουν για κρεβάτι, έστω στον διάδρομο. Το κλάμπινγκ σύντομα θα λάβει τέλος, όσο κι αν δυσαρεστεί αυτό τους νέους μας και τους ιδιοκτήτες των νυχτερινών κέντρων. Δίκιο έχουν και οι μεν και οι δε, αλλά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Περιορισμοί θα μπουν ξανά στους γάμους, στις βαφτίσεις, στις δεξιώσεις και σε παντός είδους κοινωνικές εκδηλώσεις. Για τους ανεμβολίαστους, τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα. Σε πολύ λίγο δεν θα μπορούν να πηγαίνουν πουθενά. Θα τους ζητούνται τόσα πολλά τεστ, που θα είναι ασύμφορη η έξοδός τους από το σπίτι.
Το τελευταίο όπλο της κυβέρνησης, που όλοι απεύχονται την εφαρμογή του, είναι η επιστροφή στην τηλεργασία μεγάλου όγκου των εργαζομένων στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Αν τα πράγματα εξελιχθούν άσχημα τις επόμενες ημέρες, πιθανότατα να περιμένουμε ότι στους χώρους εργασίας θα έρχεται κυκλικά το 30 ή 40% του προσωπικού. Οι υπόλοιποι θα δουλεύουν από το σπίτι. Οσο για τα σχολεία, παρότι ακούγεται ότι θα κλείσουν, αυτό θα είναι το ύστατο μέτρο. Και αυτό γιατί έχει τεράστιες κοινωνικές παρενέργειες στις οικογένειες και το υπουργείο Παιδείας θα κάνει ό,τι μπορεί μέχρι την τελευταία στιγμή για να το αποτρέψει. Οσο για τα λεωφορεία, το μετρό και τα τρόλεϊ που είναι οι βασικές εστίες υπερμετάδοσης, ο Θεός να βάλει το χέρι του.
