Γ΄ ΜΕΡΟΣ «Η Frontex έχει γίνει μια υπηρεσία υποδοχής για λαθρομετανάστες, ας την εθνικοποιήσουμε!»
– Παρεμπίπτουσα αναφορά στην Ελλάδα Με κοινό άρθρο τους, υπό τον ανωτέρω τίτλο, στην ιστοσελίδα της ε/φ Le Figaro, ο Théo Michel, αντιπρόεδρος των Ρεπουμπλικανών (LR) και ο Adrien Hall, δικηγόρος Παρισίων με ειδίκευση στο Δημόσιο Δίκαιο, με λύπη διαπιστώνουν ότι αν και δημιουργήθηκε το 2004 για να διασφαλίσει τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, η Frontex δεν κατάφερε να ανακόψει τα κύματα μετανάστευσης στην Ευρώπη. Εξ ου και η επείγουσα ανάγκη, εξηγούν, να τεθεί υπό εθνικό έλεγχο.
Όπως αναφέρουν, μεταξύ της απόφασης του γαλλικού Συνταγματικού Δικαστηρίου (Conseil Constitutionnel) που θα έχει παρασύρει όλα τα μέτρα που υποστήριζαν οι Ρεπουμπλικανοί που επέτρεπαν την καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης, του τραγικού θανάτου μιας αγρότισσας και της κόρης της από δύο Αρμένιους στους οποίους είχε επιβληθεί η υποχρέωση να εγκαταλείψουν το γαλλικό έδαφος (OQTF) και των ευρωεκλογών στο μυαλό όλων, η μετανάστευση βρίσκεται περισσότερο από ποτέ στην καρδιά της εθνικής μας πολιτικής συζήτησης.
Πρέπει να πούμε ότι με 380.000 παράτυπες εισόδους που καταγράφηκαν στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ το 2023, μια κορύφωση που δεν έχει παρατηρηθεί από το 2016, η κατάσταση είναι καταστροφική.
Τα στοιχεία της Frontex, σε συνεχή αύξηση τα τελευταία τρία χρόνια, μας υπενθυμίζουν εξάλλου κάθε στιγμή την επείγουσα ανάγκη μεταρρύθμισης αυτής της υπηρεσίας για να μπει τέλος στην υπερβολική επιείκεια γύρω από το μεταναστευτικό (laxisme migratoire).
Η Frontex, που δημιουργήθηκε το 2004 για να διασφαλίσει τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, δεν κατάφερε ποτέ να ανακόψει αποτελεσματικά τα κύματα μετανάστευσης που πλήττουν το ευρωπαϊκό μας έδαφος. Ακόμη χειρότερα, θα έχει να παρουσιάσει μια σειρά αποτυχιών στη μετανάστευση, με αποκορύφωμα το 2015, όπου έδειξε ότι είναι εντελώς ανίσχυρη μπροστά στη μαζική άφιξη περισσότερων από ένα εκατομμύριο μεταναστών.
Ένα αποτέλεσμα τόσο λυπηρό όσο και προβλέψιμο, αφού σίγουρα δεν ήταν οι αρκετές εκατοντάδες φύλακες της Frontex, οι οποίοι στη συνέχεια απεστάλησαν από τα κράτη μέλη σε εθελοντική βάση (sic), εκείνοι που θα μπορούσαν να επιτύχουν τον έλεγχο ενός συνόρου που εκτείνεται από τα Κανάρια Νησιά έως τα βόρεια της Φινλανδίας.
Παρά ένα κόστος ενίσχυσης 11,3 δισεκατομμυρίων ευρώ για την περίοδο 2021-2027 και έναν ετήσιο προϋπολογισμό περίπου ενός δισεκατομμυρίου ευρώ για μόνο 1.500 φύλακες, πολύ μακριά από τους 10.000 που είχε υποσχεθεί για το 2024 η Ursula Von der Leyen, πρέπει να σημειωθεί ότι η Frontex αποτυγχάνει να αναχαιτίσει μια εκρηκτική παράνομη μετανάστευση.
Πολύ μακριά από την αρχική της φιλοδοξία, έχει επί του παρόντος περιοριστεί στο καθεστώς μιας υπηρεσίας υποδοχής για λαθρομετανάστες, η οποία ασχολείται περισσότερο με την καταμέτρηση των παράτυπων διελεύσεων των συνόρων μας παρά με τη διασφάλισή τους.
Σύμφωνα με τα δικά της στοιχεία, η οδός της κεντρικής Μεσογείου είναι εκτός ελέγχου, με αύξηση 50% στις παράτυπες διελεύσεις σε σύγκριση με το 2022, όταν εκείνη της Δυτικής Αφρικής φτάνει στο υψηλότερο ετήσιο μέγιστό της μέχρι σήμερα.
Με τη μετανάστευση να αποτελείται κατά 61% από Αφρικανούς, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η Γαλλία προμηνύεται πλέον ως ένα Ελ Ντοράντο για αυτή τη μετανάστευση εποίκισης. Κάτι που ασφαλώς ανησυχεί το 63% των Γάλλων που θέλουν να βάλουν τέλος στην εξω-ευρωπαϊκή μετανάστευση.
Οι ευρωεκλογές πρέπει επομένως να μας επιτρέψουν να ανταποκριθούμε σε δύο ανάγκες: να τελειώνουμε με αυτό το φιάσκο και να θέσουμε τα θεμέλια για μια αποφασιστική πολιτική δράση.
Πρέπει επομένως να επανεξετάσουμε από μηδενική βάση τη Frontex και, όπως πρότεινε ο πρώην πρωθυπουργός της Τσεχίας, Andrej Babiš, το 2018, η ΕΕ πρέπει να επικεντρωθεί στη χρηματοδότηση των εθνικών δυνάμεων της φύλαξης των συνόρων και της ακτοφυλακής των χωρών που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή: Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Μάλτα και Γαλλία.
Κυρίως επειδή αυτές οι χώρες δεν χρειάζονται σε καμία περίπτωση ένα αναποτελεσματικό διοικητικό αντίγραφο, αποτελούμενο από φύλακες της Frontex χωρίς εμπειρία, ανίκανους να λάβουν μια απόφαση απέλασης αλλοδαπού σε παράτυπη κατάσταση, καθώς η εξουσία αυτή ανήκει στις δικαστικές και διοικητικές αρχές των κρατών μελών.
Όχι, αυτό που χρειάζονται αυτές οι χώρες είναι περισσότερα μέσα και ένα σαφές συνολικό όραμα για να λάβουν τις αποφάσεις που επιβάλλονται στο μέτωπο της μετανάστευσης.
Η Frontex πρέπει, επομένως, να μεταμορφωθεί: πρέπει να επανεθνικοποιήσουμε τις επιχειρησιακές της δυνάμεις θέτοντάς τες υπό εθνικό έλεγχο, να την επικεντρώσουμε εκ νέου στη στρατηγική της μετανάστευσης προωθώντας την ανταλλαγή πληροφοριών και δεξιοτήτων και να την συνδέσουμε με την ευρωπαϊκή διπλωματία για τη διαπραγμάτευση και την απόκτηση, εξ ονόματος όλων των κρατών μελών, των προξενικών αδειών ελεύθερης κυκλοφορίας που είναι απαραίτητες για την απέλαση παράνομων μεταναστών.
Χωρίς αυτή την τολμηρή μεταρρύθμιση, η Ευρώπη κινδυνεύει να βουλιάξει ανεπανόρθωτα σε ένα μεταναστευτικό αδιέξοδο που θα απειλήσει, τότε, τη σταθερότητα των κοινωνιών της. Έτσι, λοιπόν, τώρα είναι η ώρα για επείγουσες και αποφασιστικές ενέργειες
[Frontex est devenue une agence d’accueil pour clandestins, nationalisons-la!]. https://www.lefigaro.fr/vox/
