Κατά το χρονικό διάστημα από 6-12 Μαρτίου είχαμε 70 νεκρούς από covid και αύξηση των νοσηλευόμενων στην εντατικές…
Πού είναι η κ. Παγώνη, ο κ. Καπραβέλος;
Μάλιστα αποφασίστηκε τέρμα οι μάσκες ακόμη και στα μέσα μαζικής μεταφοράς…
Βλέπετε δεν μπορεί, να μένουμε στον ίδιο φόβο…
Καμιά αντιπαράθεση πλέον για την διαχείριση της πανδημίας. Κουράζουμε…
Η «Κιβωτός», οι σεισμοί, η εθνική τραγωδία στα Τέμπη είναι ποιο καυτά και «πιασάρικα» θέματα…
“Ευτυχώς” που υπάρχει και η Pfiser που με διαφημίσεις της, μας θυμίζει να μην ξεχνάμε και να προσέχουμε και προφανώς να συνεχίσουμε να κάνουμε ότι κάναμε μέχρι τώρα…
Συνηθίσαμε να έχουμε 70 νεκρούς από τον covid.
Μάλλον είναι πιο συμφέρουσα για το πολιτικό σύστημα η αντιπαράθεση για τις διαχρονικές ευθύνες των κομμάτων στον σιδηρόδρομο…
Η αντιπαράθεση σε αυτό το πεδίο -μάλιστα σε προεκλογική περίοδο- οδηγεί πιο κοντά στην εξουσία… Αυτό ενδιαφέρει…
Δεν ενδιαφέρει σε αυτή την φάση το νοσούν ΕΣΥ… Ούτε η πραγματική αποκάλυψη των πραγματικών αιτίων της τραγωδίας στα Τέμπη ενδιαφέρει…
Η διακομματική αλληλο-μετάθεση των ευθυνών και η δημιουργία νεφελώματος με την εκμετάλλευση του θυμικού και της αγανάκτησης από το νεαρό της ηλικίας των θυμάτων. Όλα αυτά σε «δήθεν» χαμηλούς τόνους από όλες τις πλευρές…
Ο φόβος της λαϊκής οργής φυλάει τα έρμα…
Στόχος οι δημοσκοπήσεις, οι εκλογές και η εξουσία. Η κομματοκοκρατία.
Καμμιά αμφιβολία ότι με τέτοια στάση του πολιτικού συστήματος, ΔΥΣΤΥΧΩΣ θα έχουμε στο μέλλον πολλές τραγωδίες όπως στα Τέμπη…
Η αντίδραση του κόσμου δεν θα πρέπει να περιοριστεί μόνο στις διαμαρτυρίες με τις ογκώδης συγκεντρώσεις για να ριχθεί άπλετο φως και να τιμωρηθούν οι ένοχοι.
Κανένα πρόβλημα για το πολιτικό σύστημα σε αυτήν την περίπτωση να βρεθούν οι υπεύθυνοι και να τιμωρηθούν. Αυτό θα αποτελέσει και άλλοθι για την ευαισθησία του πολιτικού μας συστήματος και είναι βέβαιο, ότι σε σημαντικό βαθμό θα επιδιώξει το ίδιο την απόδοση ευθυνών.
Όχι στο ίδιο το πολιτικό σύστημα αλλά μόνο σε πρόσωπα.
Μας αξίζει η λειτουργία ενός τέτοιου κράτους;
Το πρόβλημα της παθογένειας της λειτουργίας του κράτους μας θα λυθεί μόνο με κάποιες τιμωρίες υπευθύνων; Πόσες φορές δεν έχει συμβεί αυτό στο παρελθόν;
Τι θα λυθεί ΑΝ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΣΤΟ “αυτοί που φταίνε να τιμωρηθούν”;
Η ικανοποίηση ΜΟΝΟ του αναγκαίου και επιβαλλόμενου “περί δικαίου αισθήματος” θα λύσει τις παθογένειες της λειτουργίας του κράτους μας;
Το πελατειακό κράτος και το κράτος λάφυρο για κάθε κόμμα που κυβερνά θα πάψει να υπάρχει;
Ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός και η συνδιοίκηση για το βόλεμα των ημετέρων «σταθμαρχών» θα συνεχίσει να καταδικάζει σε αδράνεια κάθε δημιουργική πρωτοβουλία ιδιαίτερα στον Δημόσιο και τους Οργανισμούς του Δημόσιου Τομέα;
Ποιος συμπράττει στο να υπάρχει και να διαιωνίζεται αυτό το είδος διακυβέρνησης της χώρας;
Οι πολιτικοί που εκλέγουμε εμείς οι πολίτες δεν είναι “εικόνα μας”;
Μήπως πρέπει τελικά να αλλάξει η νοοτροπία μας και στάση μας απέναντι σε αυτό τον τρόπο λειτουργίας του κράτους;
Η κάθε είδους ανάληψη ευθύνης και συγνώμη έχει νόημα, μόνο αν κινηθούν διαδικασίες αλλαγής του τρόπου λειτουργίας του κράτους.
Και σε αυτό τον πρώτο λόγο έχουμε εμείς οι πολίτες. Γιατί πρώτα από όλα πρέπει να αλλάξουμε εμείς απέναντι στο κράτος.
-Να εκλέγουμε όχι αυτούς που θα μας προσκομίσουν οποιοδήποτε προσωπικό όφελος, αλλά τους ικανότερους να προσφέρουν χωρίς βλέψεις επαγγελματικής πολιτικής καριέρας.
-Να επιδιώξουμε την λειτουργία ενός κράτους, που θα εξυπηρετεί το δημόσιο και όχι το ατομικό μας συμφέρον ή το συμφέρον οικονομικά ισχυρών.
-Ένα κράτος με διαφάνεια και απλές διαδικασίες ελέγχου ανοικτές σε κάθε πολίτη.
-Ένα κράτος στο οποίο η αξιοκρατία αποτελεί κανόνα και όχι εξαίρεση.
-Ένα κράτος που θα εγγυάται την υγεία και την ασφάλεια κάθε πολίτη.
Πάψαμε να συζητάμε για τους νεκρούς από την Πανδημία του covid. Άραγε είναι αμελητέος ο αριθμός των 70 νεκρών την εβδομάδα; Άλλαξε κάτι στο σύστημα υγείας για να μπορεί να ανταπεξέλθει στην ανάγκη της νοσοκομειακής περίθαλψης; Είναι σίγουρο, ότι ΕΥΚΑΙΡΙΑΚΑ με αφορμή άλλο γεγονός θα επανέλθουμε, γιατί δεν θα έχουμε κάνει το παραμικρό.
Πάψαμε να συζητάμε για τους σεισμούς και την ανάγκη ελέγχων και ανάληψη πρωτοβουλιών για την συντήρηση ιδιαίτερα των παλιών κτιρίων. Είναι δυστυχώς σίγουρο, ότι θα επανέλθουμε γιατί ο Εγκέλαδος καραδοκεί ιδιαίτερα στην χώρα μας.
Συμπονέσαμε τα παιδιά της κιβωτού αλλά δεν συνεχίσαμε την κουβέντα της ανεπάρκειας του κράτους μας που δημιουργεί ευκαιρίες για λειτουργία τέτοιων «Κιβωτών».
Εκπλαγήκαμε με τα ιδιωτικά Γηροκομεία κρεματόρια αλλά δεν αναρωτηθήκαμε τι κάνει το κράτος για την φροντίδα της τρίτης ηλικίας. Δεν αναρωτηθήκαμε τι κάνουμε εμείς για την φροντίδα των γονιών μας και ποιες οι διεκδικήσεις μας για την παροχή βοήθειας σε αυτούς, όταν η οικονομική εξαθλίωση δεν επιτρέπει την συμπαράστασή μας σε αυτούς.
Και πόσα άλλα θέματα;
Άραγε θα συνεχίσουμε, να αντιμετωπίζουμε ως πολίτες τα κοινωνικά θέματα που επηρεάζουν τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας με το μάτι της περιέργειας και του κουτσομπολιού ή ως πολίτες θα αναλάβουμε δράση και θα διεκδικήσουμε λύσεις;
Φτάνει λοιπόν μόνο η εκδήλωση θυμού και οργής;
Ασφαλώς και όχι.
Εκτός αν συνοδευτεί με αποφάσεις και πρωτοβουλίες να τα αλλάξουμε όλα.
Όπου δεν ξέρουμε, να ρωτήσουμε, πώς το κατάφεραν οι άλλοι.
Στο κάτω κάτω ας κάνουμε και λάθη.
Θα μπορούμε όμως τότε να απαντάμε στο κάθε γιατί.
Στάσιμοι σε παλαιοκομματικά και οθωμανικά πρότυπα να μην μείνουμε. Το εκσυγχρονισμό του παλαιοκομματισμού να μην επιδιώξουμε.
Εκσυγχρονισμό του κράτους με επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι τους οικονομικούς δείκτες.
Μόνο έτσι θα δικαιώσουμε και τις αδικοχαμένες ψυχές των παιδιών μας στα Τέμπη.
