Η νέα μορφή πολέμου

Η παγκοσμιοποίηση στον χώρο της οικο­νομίας -με άλλα λόγια η απόλυτη εξάρτη­ση κρατών και μεγάλων επιχειρήσεων από τους διεθνείς οίκους αξιολογήσεως και τις αγορές- ανέδειξε νέο «όπλο» εξα­ναγκασμού «πολιτικής συμμορφώσεως», η αποτελεσματικότητα του οποίου δοκιμά­ζεται επί συμμάχων και πολεμίων από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Ο λό­γος περί κυρώσεων, επιβολής δασμών και άλλα σύναψή. Τα «όπλα» αυτά βεβαίως ήσαν πάντα στη διάθεση των μεγάλων δυνάμεων. Οικονο­μικοί αποκλεισμοί επιβάλλονταν κατά πε­ρίπτωση. Αλλά το σύστημα αγορών δεν είχε αποκτήσει τη θηριώδη σημερινή ισχύ και την απεξάρτησή του από την πο­λιτική εξουσία. Όμως και κράτη μικρότε­ρα, συγκριτικώς ωστόσο ισχυρότερα έναντι αδυνάτων αντιπάλων, έκαναν χρή­ση αυτού του «όπλου». Οικτρό παράδειγ­μα προς αποφυγήν, ο οικονομικός απο­κλεισμός τον οποίο επέβαλε η Αθήνα στα Σκόπια, επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου, που αντί να κάμψει τον αντί­παλο, οδήγησε στην «ενδιάμεση συμφω­νία», με την υιοθέτηση «προσωρινής ονο­μασίας» περιλαμβανομένης της λέξεως «Μακεδονία». Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο Καρλ φον Κλάουζεβιτς διατύπωσε το αξίωμα ότι «πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα». Σήμερα παρεμβάλλονται, μεταξύ της πολιτικής και της ενόπλου αναμετρήσεως, ο «εμπορικός πόλεμος», οι «κυρώσεις» και τα παρόμοια. Είναι ένας πόλεμος με μικρότερο οικονομικό κόστος για όποιον τον κηρύσσει, δεν προ­ϋποθέτει απώλειες ανδρών, δεν παράγει εικόνες καταστροφών και άμεσες αντι­δράσεις της κοινής γνώμης. Εάν δεν έχει βέβαια τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, τότε η στρατιωτική εμπλοκή καθίσταται αναπότρεπτη. Αντέδρασαν η Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία και σύμπασα η Ένωση στην απόφα­ση του κ. Τραμπ να επιβάλει κυρώσεις στην Τεχεράνη, διότι το Ιράν τηρούσε την πυρηνική συμφωνία που κατήγγειλαν οι ΗΠΑ. Αλλά η πολιτική κάλυψη που παρεί­χαν στις εταιρείες τους δεν ήταν αρκετή, από τη στιγμή που ο πρόεδρος των ΗΠΑ θα επέβαλλε κυρώσεις σε όσες εξ αυτών θα εξακολουθούσαν να λειτουργούν παρά την αμερικανική απόφαση. Το Ιράν δεν είναι μακριά, αλλά εγγύτερα ημών η Τουρκία. Και εάν συνεχισθεί ο «πόλεμος» Άγκυρας και Ουάσιγκτον, τότε οι παράπλευρες συνέπειες στην Ελλάδα θα είναι απρόβλεπτες και αναμφίβολα τρομακτικές. Είχαμε τα βάσανά μας έως τώρα, έχουμε και των γειτόνων μας, στην απλοελληνική. ΣΧΟΛΙΟ | Του Κώστα Ιορδανίδη (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ-09/08/2018)

Share:

Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραχώρηση αιγιαλών και παραλιών: Οι αλλαγές που φέρνει ο ν. 5092/2024*

Στοχεύοντας στη μεγαλύτερη διαφάνεια των διαγωνισμών παραχώρησης μέσω κεντρικής ηλεκτρονικής διαδικασίας και την υψηλότερη αποτελεσματικότητα των ελέγχων μέσω της αξιοποίησης της σύγχρονης τεχνολογίας σε συνδυασμό με την αυστηροποίηση των ποινών, προσπαθεί να αντιμετωπίσει διαχρονικές παθογένειες. Από την άλλη, όμως, έχει

Οι θέσεις της CLIA για τη θαλάσσια συνδεσιμότητα

Στη συνάντηση, ο κ. Vago εξέφρασε την αλληλεγγύη του κλάδου της κρουαζιέρας προς τον ευρύτερο ναυτιλιακό τομέα στον κορυφαίο στόχο της διασφάλισης της ασφάλειας των ναυτικών, λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες απειλές στην Ερυθρά Θάλασσα και αλλού. Η CLIA ανέδειξε την

Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο: Συζητήθηκε η περικοπή των δώρων στους συνταξιούχους

Ειδικότερα, η κυρία Σταυρουλάκη έθεσε ζήτημα αν πράγματι υπάρχει θέμα αντιθέτων αποφάσεων (δηλαδή θέμα παραδεκτού) μεταξύ των αποφάσεων του ΣτΕ και του Α.Π., καθώς το κάθε ένα από αυτά τα δύο δικαστήρια επελήφθη επί διαφορετικών νομοθετικών δεδομένων. Κατά την εισηγήτρια, τον Α.Π. τον

Χούθι: «Έχουμε επιτεθεί σε περισσότερα από 100 πλοία του εχθρού»

Οι αντάρτες Χούθι της Υεμένης επιτέθηκαν σε περίπου 100 πλοία «που συνδέονταν με τον εχθρό», δηλαδή το Ισραήλ, στην Ερυθρά Θάλασσα και τον Κόλπο του Άντεν, αφότου ξεκίνησαν τις επιχειρήσεις τους σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους της Λωρίδας της

Μετάβαση στο περιεχόμενο