ΚΑΠΟΙΑ στιγμή πρέπει η πολιτεία να αρχίσει να ασχολείται σοβαρά με το δώρο που της έχει προσφέρει ο Θεός, δηλαδή με την εμπορική της ναυτιλία.
Χωρίς έξοδα, χωρίς οικονομικό κόστος, χωρίς «να κουνήσει το δαχτυλάκι της», που λέει ο απλός λαός, η Ελλάδα μπορεί αυτή τη στιγμή να ξεχωρίζει σε έναν από τους πλέον νευραλγικούς τομείς της παγκόσμιας οικονομίας, στις τόσο απαραίτητες, για τη διατήρηση στη ζωή της εφοδιαστικής αλυσίδας, θαλάσσιες μεταφορές.
Μια ματιά στον διεθνή οικονομικό Τύπο είναι αρκετή για να αντιληφθεί κάποιος τη σημασία της ναυτιλίας.
«Οι Έλληνες έχουν ήδη παραγγείλει 373 νέα πλοία, χωρητικότητας 33.100.000 τόνων, τα οποία θα προστεθούν στα 194 πλοία, χωρητικότητας 15.100.000 τόνων, τα οποία παρήγγειλαν μέσα στο 2023» αναφέρουν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Οι Έλληνες, λοιπόν, ναυτίλοι, που κινούνται με περισσή άνεση και κύρος στο παγκόσμιο οικονομικό – χρηματοπιστωτικό περιβάλλον, αυξάνουν τα μεγέθη των στόλων τους και ισχυροποιούν ακόμη περισσότερο τη θέση της χώρας μας στον διεθνή χώρο, ασχέτως του κατά πόσον η χώρα το αντιλαμβάνεται και το εκτιμά.
Ας πλάσουμε δύο οικονομικά σενάρια. Το πρώτο θέλει τους Έλληνες εφοπλιστές να σταματήσουν τα πλοία που έχουν υπό τη διαχείρισή τους για τρεις μέρες. Να δώσουν, δηλαδή, στους πλοιάρχους την εντολή να καθυστερήσουν για τρεις μέρες την άφιξη στα λιμάνια του προορισμού τους. Θα ανατραπεί η παγκόσμια οικονομική ισορροπία, θα υπάρξουν ανατροπές στην εφοδιαστική αλυσίδα, ανατιμήσεις στα προϊόντα, καθυστερήσεις στα αναλώσιμα!
Το δεύτερο σενάριο είναι αισιόδοξο. Ας υποθέσουμε ότι οι Έλληνες ναυτίλοι αποφασίζουν να ναυπηγήσουν τα καινούργια τους πλοία σε ελληνικά ναυπηγεία. Θα αλλάξει διαμιάς ολόκληρη η διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, η οποία σήμερα ψάχνει τις επενδύσεις με το τηλεσκόπιο. Σκεφθείτε Πέραμα, Ελευσίνα, Σκαραμαγκάς, Χαλκίδα, Σύρος να βρεθούν σε οργασμό, όπως βρίσκονται σήμερα τα ναυπηγεία στην Κίνα, την Κορέα, την Ιαπωνία.
Σενάρια -και τα δύο- υποθετικά, που όμως καταδεικνύουν τη δύναμη της ναυτιλίας, την οποία τα νέα παιδιά θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία τους. Να μαθαίνουν ότι η πατρίδα τους πρωτοπορεί σε έναν κλάδο ο οποίος μπορεί να τους προσφέρει αξιοπρεπή, οικονομικά άνετη και σίγουρη εργασία.
Εμείς, όμως, επιμένουμε στον ασφυκτικό κρατισμό της μετριότητας, με τις κρατικοδίαιτες «Ακαδημίες», με τον αρμόδιο υπουργό να δηλώνει ότι «όποτε πηγαίνει στον Ασπρόπυργο, τον πιάνει πονοκέφαλος». Μάλλον αρκείται στις ασπιρίνες, αφού η ελληνική γραφειοκρατία και ο ανίκητος συνδικαλισμός δεν του επιτρέπουν να δράσει όπως θα επιθυμούσε.
Θα κλείσουμε με τη δήλωση του υπουργού Εθνικής Αμύνης: «Νιώσαμε περηφάνια να βλέπουμε τη σημαία της πατρίδας μας στον ιστό της και όπως ξέρετε η φρεγάτα “Ύδρα”, στο πλαίσιο της αποστολής της στην Ερυθρά Θάλασσα, ενεπλάκη στην αποτροπή επίθεσης drones κατά εμπορικού πλοίου. Είμαστε υπερήφανοι για τις επιχειρήσεις της πατρίδας μας που διεξάγονται για την προστασία του εθνικού συμφέροντος, του ρόλου της χώρας μας, αλλά και των συμφερόντων του καθενός Έλληνα και της καθεμιάς Ελληνίδας και της ελληνικής κοινωνίας». Θα μας άρεσε να ακούγαμε κάτι και για την ελληνική εμπορική ναυτιλία.
