Του Γιώργου Κράλογλου
Δουλειές για 1.000.000 άνεργους δεν έχουμε. Θα τους δώσουμε όμως παραλίες να λιάζονται. Ξηλώνουμε στον Σκαραμαγκά τα ναυπηγεία και ξεκινάμε από εκεί…
Τι τους θέλουμε τους Προκοπίου και τα ναυπηγεία στην Ελλάδα… Κακοπεράσαμε τόσα χρόνια με τα κρατικά ναυπηγεία μας, που είχαν κάνει τη Σιγκαπούρη να τρέμει…; Τη Γερμανία να ψάχνεται…;
Τυχαία ήρθαν και οι Κινέζοι στην Ελλάδα;
Είχαν τρομάξει τότε που εμείς, ως σύντροφοι μαχητές, του 1975-1985, ξελαρυγγιαστήκαμε ενάντια στον Νιάρχο τον ληστή… Τότε που καταφέραμε αντί να πουλήσουμε διυλιστήρια και ναυπηγεία να τα περάσουμε στο κράτος… Και από εκεί στις τσέπες των ιθαγενών…
Τι δηλαδή, θα μας τρόμαζε η τότε, δεύτερη, πετρελαϊκή κρίση; Σιγά το πράγμα…
Αυτό το θαύμα ήρθαν στην Ελλάδα να δουν οι Κινέζοι. Πώς πήραμε στα χέρια μας την ιδιωτική ναυπηγική βιομηχανία από τους Νιάρχους, τους Ανδρεάδηδες και άλλους ανεπρόκοπους… της ιδιωτικής οικονομίας.
Πώς ανεβάσαμε τα κρατικά ναυπηγεία στα ουράνια… Και τώρα να θέλουν, κάποιοι Προκοπίου…, να προκόψουν σε βάρος της παραλίας μας, Κυανή Ακτή…, στον Σκαραμαγκά.
Ευτυχώς που εμείς δεν μασάμε…
Τι νόμισαν αυτοί που θέλουν να μας πάρουν τις παραλίες μας, απέναντι από τα κρατικά διυλιστήρια.
Ουρές περιμένουμε με τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας για μια ξαπλώστρα. Να ρίξουμε τις βουτιές μας και να πιούμε το καφεδάκι μας με τα χαρτζιλίκια της ελληνικής σοβιετίας, που ζει και βασιλεύει, γελώντας με τους ορκισμένους… της φιλελεύθερης οικονομίας.
Νόμισαν πως θα αφεθούμε στα χέρια των κατακτητών και των αποικιοκρατών των άλλων οικονομιών;
Πρώτους ξεπαστρέψαμε τους 2-3 στη ναυπηγική και πετρελαϊκή βιομηχανία.
Ακολούθησαν τα αυτοκίνητα. Δεν αφήσαμε βίδα. Όχι μόνο στην Κεντρική και στη Βόρεια Ελλάδα. Και στα νησιά.
Πήραμε σβάρνα, στη συνέχεια, τις μεταλλευτικές επιχειρήσεις, τις χημικές, τα λιπάσματα, το χαρτί, το ξύλο, τη μεταλλουργία, τα είδη άμυνας. Μέχρι και τα ελαστικά κήπων και αυτοκινήτων. Τίποτε όρθιο.
Δεν πειράξαμε (για να έχουμε να λέμε…), βιοτεχνίες μέχρι 5 άτομα, ταβερνάκια, μπαράκια, σουβλατζίδικα, καφενέδες και μαγαζάκια με σουβενίρ, παραγωγής Κίνας…
Περάσαμε στο κράτος ό,τι μπορέσαμε από τους ιδιώτες. Ακόμη και τα χρέη τους… Πάνω από 1 τρισεκατομμύριο δραχμές δώσαμε από το 1983 ως το 2000 του ευρώ.
Και συνεχίσαμε, από την τσέπη μας, σε ευρώ. Κάπου 3 δισ. και παραπάνω, για να πάρουμε τις αερομεταφορές και τα άλλα μεταφορικά.
Όλα από τους φόρους μας και από δανεικά. Η συνέχεια στα κόμματα. Να τα κάνουν ό,τι θέλουν.
Έβαλαν 150-200.000 κομματικό στρατό με μισθάρες και αυτοκινητάρες. Ήταν όμως όλα δικά μας… Του λαού.
Τώρα, πώς με τόσα κρατικά μαγαζιά έχουμε και 1.000.000 πραγματικούς άνεργους ιθαγενείς στη χώρα και 700.000 Έλληνες έξω από τη χώρα, είναι κάτι που δεν μας το εξήγησαν ως τα σήμερα οι πολιτικοί μας. Θα μας το εξηγήσουν κάποτε… Πού θα πάει…
Μέχρι τότε, θα ζούμε με τα όνειρα που πλάθει η κυβέρνηση για εμάς και για την ίδια. Θα σταματήσει (λέει) τη μετανάστευση νέων Ελλήνων. Θα φέρει τους 700.000 μετανάστες στην Ελλάδα για να βρουν, μαζί με το 1.000.000 άνεργους, δουλειές με δεξιότητες και εξειδικεύσεις, στις εκατοντάδες επενδύσεις που θα γίνουν μέχρι τις εκλογές του 2023. Για μετά δεν ευθύνεται… Όπως δεν ευθύνονται και οι Δημοτικοί άρχοντες που αντί για επενδύσεις στους Δήμους τους μιλάνε για παραλίες.
Σκαραμαγκάς και Ασπρόπυργος λοιπόν για τους άνεργους και τους Έλληνες του εξωτερικού… Δοξάστε μας!!.
