Ο οικονομικός πόλεμος ΗΠΑ – Κίνας και η Ευρώπη

Του Νίκου Ροδόπουλου, προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου OnLine Data A.E., επιστημονικού συμβούλου ΕΒΕΠ

ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ χρόνια τα συμφέροντα των ιδιωτικών πολυεθνικών επιχειρήσεων και των κρατών ήταν τα ίδια. Η αποδοχή ότι η σύνδεση των κεφαλαιακών ροών και του διεθνούς
εμπορίου μπορεί να αποτελέσει μια αποδεκτή και ωφέλιμη πολιτική ανεξαρτήτως συνόρων, χωρών και γεωγραφικών περιφερειών έδωσε την αίσθηση μιας μαγικής νεοφιλελεύθερης επιτυχημένης συνταγής. Επιπρόσθετα, η αποσύνδεση της τοπικής παραγωγής και κατ’ επέκταση του εργατικού δυναμικού από την κρατική προστασία ή ευθύνη, τροφοδότησε τον μετασχηματισμό των παραγωγικών μοντέλων στρέφοντάς τους στον τριτογενή τομέα, δηλαδή τις υπηρεσίες. Αυτό ταυτόχρονα εξαπλώθηκε σχεδόν οριζόντια και στη λεγόμενη άυλη παραγωγή, με αποτέλεσμα η παραγωγή τεχνολογίας -και λογισμικού- να χάσει το γεωγραφικό της στίγμα και να μετοικήσει σε χώρες χαμηλού -επιστημονικού αυτή τη φορά- εργασιακού κόστους.

ΜΕ ΛΙΓΑ λόγια, σε περίπου σαράντα χρόνια, η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση απέκτησε ισχυρή θέση στο οικονομικό μοντέλο των ανεπτυγμένων χωρών που πλέον στηρίζονταν μόνο στην κατανάλωση και το μειωμένο κόστος δανεισμού καταναλωτών και νοικοκυριών.

Η ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ εικόνα της κεφαλαιακής επάρκειας, η εικονική ευμάρεια και οι επενδύσεις σε κερδοσκοπικές άυλες μορφές αποπροσανατόλισαν την πραγματική οικονομία και αποδυνάμωσαν τον παραγωγικό ιστό. Η Lehman Brothers ξεκίνησε τον χορό της παγκόσμιας ύφεσης, της οποίας η βασική αιτία, όσο και να φαίνεται περίεργο, δεν έγινε κατανοητή από κανέναν (κυβερνήσεις/επιχειρήσεις).

ΤΟ ΛΑΘΟΣ του Μπιλ Κλίντον -με την πίεση των ΗΠΑ- να μπει η Κίνα στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου νομιμοποίησε και ικανοποίησε μεν την πολυεθνική επιχειρηματική κοινότητα, αλλά αγνόησε βασικά συστατικά της προφύλαξης και διασφάλισης της βιωσιμότητας των κοινωνιών. Η φρούδα ελπίδα ότι το χρήμα (cash is the king) θα αλλοιώσει την κουλτούρα, τη θεσμική υπαρκτότητα και την πολιτική συνοχή της Κίνας, αποδείχθηκε άτοπη (το είχε πει ο Κίσινγκερ τη δεκαετία του ’70). Αντίθετα, βελτίωσε τις παγκόσμιες ανισότητες, όχι στον πληθυσμό των δυτικών χωρών, αλλά στη δημιουργία μιας νέας αστικής τάξης στην Κίνα.

ΕΤΣΙ φτάσαμε στην υγειονομική κρίση που έφερε στην επιφάνεια το σύνολο της λανθασμένης πολιτικής δεκαετιών των ανεπτυγμένων κρατών, αλλά και των ισχυρών πολυεθνικών επιχειρήσεων.

ΞΑΦΝΙΚΑ έγινε εμφανές ότι η παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να λειτουργήσει σε περιβάλλον αντικρουόμενων συμφερόντων, διαφορετικών γεωγραφικών περιοχών και γεωπολιτικών συσχετισμών. Βρήκε απροετοίμαστη τη δυτική οικονομία στο σύνολό της με αποτέλεσμα να έχουμε τραγελαφικά φαινόμενα «απαγωγής» υγειονομικών μασκών και αντισηπτικών.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή η ισχύς της Κίνας στις αγορές των κρίσιμων πρώτων υλών αποτελεί μια παράμετρο που ουδέποτε ελήφθη σοβαρά υπόψη. Σήμερα, ως βασικός προμηθευτής, κατέχει την πρώτη θέση σε παγκόσμιο επίπεδο με μερίδιο αγοράς 45%, όταν στη δεύτερη θέση βρίσκονται οι ΗΠΑ με μερίδιο μόλις 7%.

Η ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ παραμένει ο κεντρικός παράγοντας σχεδιασμού οικονομικών πολιτικών. Η οποιαδήποτε παύση του θεσμικού παρεμβατικού ρόλου των κρατών οδηγεί σε χαοτική οικονομική αστάθεια σε κάθε είδους διαταραχή. Η στροφή των μοντέλων ανάπτυξης σε περιφερειακούς γεωγραφικούς άξονες είναι ιδιαίτερα δύσκολο να υλοποιηθεί από τη μία
στιγμή στην άλλη. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι ένα κάστρο που κατακτιέται με πολιορκητικούς κριούς και μάλλον δεν κατακτιέται ποτέ. Η συνύπαρξη του παγκόσμιου σχεδιασμού με την περιφερειακή ανάπτυξη -προϊόντων «στρατηγικής επάρκειας»- μπορεί να είναι η λύση ή τουλάχιστον η προσπάθεια απεξάρτησης από επιβλαβείς συνυπάρξεις.

Η ΠΡΟΕΔΡΙΑ Μπάιντεν έχει δώσει μια διαφοροποιημένη γραφή χωρίς να απαξιώσει πολλές θεσμικές παρεμβάσεις των προηγούμενων προέδρων, ακόμα και του Τραμπ. Αυτή η
διαπίστωση από μόνη της δημιουργεί ένα νέο status quo για την Ευρώπη, διότι, κακά τα ψέματα, οι δυτικές οικονομίες έχουν πολύ στενούς δεσμούς μεταξύ τους.

Η ΑΝΑΤΑΞΗ και αναδιάταξη της νέας παραγωγής αποτελούν μονόδρομο τόσο στη βαριά βιομηχανία όσο και στην τεχνολογία. Η δημιουργία συστάδων παραγωγής αμιγώς ευρωπαϊκής τεχνολογίας και η εφαρμογή της στην πραγματική οικονομία θα δώσει σημαντικά αποθέματα ευελιξίας στη μελλοντική -όταν έρθει- ανάπτυξη. Η συν-παραγωγή και συν-διαχείριση των στρατηγικών υλικών, όπως οι μικροεπεξεργαστές, θα προσφέρει
«στρατηγική αυτονομία». Η αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού επαναφέρει τον ρόλο του κράτους στο επίπεδο που οφείλει να βρίσκεται, ως εγγυητής της νόμιμης και θεσμικής ανάπτυξης των κοινωνιών.

Share:

Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πανικός στην Τουρκία για το ΠΓΥ ΗΡΑΚΛΗΣ (Α472): «Δεν ύψωσε Τουρκική σημαία» στην Σμύρνη – Τι απαντά το Τουρκικό ΥΠΑΜ

Πανικός έχει ξεσπάσει στα Τουρκικά social media και μέσα ενημέρωσης σήμερα για το πλοίο του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, ΠΓΥ ΗΡΑΚΛΗΣ (Α-472), το οποίο πυροδότησε αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τη μη ύψωση της τουρκικής σημαίας κατά την επίσκεψή του

Α’ Υπαρχηγός Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής Αντιναύαρχος Λ.Σ. ΡΕΪΖΗΣ Δρόσος

Γεννήθηκε στη Σητεία το έτος 1969. Είναι απόφοιτος του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πειραιά. Εισήλθε στη Σχολή Δοκίμων Σημαιοφόρων Λ.Σ. το 1993 και αποφοίτησε το 1995 με το βαθμό του Σημαιοφόρου Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. Υπηρέτησε στο Λιμεναρχείο Ρεθύμνου ως Υπολιμενάρχης και στα

Την παραίτησή τους από την κυβέρνηση υποβάλλουν Γιάννης Μπρατάκος και Σταύρος Παπασταύρου

Την παραίτησή τους υπέβαλαν ο υπουργός Επικρατείας, Σταύρος Παπασταύρου και ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Γιάννης Μπρατάκος, οι οποίες έγιναν αποδεκτές από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Σύμφωνα με την κυβέρνηση ο πρωθυπουργός τους ευχαρίστησε για τη συνεργασία και έκανε αποδεκτές τις παραιτήσεις τους.   «Η

ΕΜΥ: Παρουσία του Αρχηγού ΓΕΑ η τελετή παράδοσης – παραλαβής καθηκόντων διοικητή [pics]

Την Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024, πραγματοποιήθηκε, παρουσία του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, Αντιπτέραρχου (Ι) Δημοσθένη Γρηγοριάδη, η τελετή παράδοσης – παραλαβής των καθηκόντων Διοικητή της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας (ΕΜΥ), από τον Ταξίαρχο (ΜΤ) Σπυρίδωνα Μπαρσάκη στον Ταξίαρχο (ΜΤ) Κωνσταντίνο Μαρούσο.

Μετάβαση στο περιεχόμενο