∆ικαστικοί και πανεπιστηµιακοί ανέλυσαν τον κώδικα µετανάστευσης αλλά και θέµατα που αφορούν τη νοµική προστασία και διαχείριση των ασυνόδευτων ανήλικων µεταναστών.
Όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε για τους διακινητές πως «σηµαντικό ρόλο διαδραµατίζει η διάγνωση του δόλου του δράστη σε συνδυασµό µε τα πραγµατικά περιστατικά που (αποδεικνύεται ότι) λαµβάνουν χώρα τη στιγµή της σύλληψης του. Στο παραπάνω ερώτηµα, εποµένως, ο δράστης που γίνεται αντιληπτός εν πλώ (λχ. από το ελληνικό λιµενικό) και συλλαµβάνεται για απόπειρα του εγκλήµατος θα τιµωρηθεί σύµφωνα µε το αρ. 30 παρ. 1 είτε είναι Έλληνας, είτε αλλοδαπός, όπως προβλέπεται στο αρ. 30 παρ. 11, για απόπειρα µεταφοράς, µόνο εάν έχει λάβει (αρχικώς ή µεταγενέστερα κατά τη διάρκεια του πλου) κατεύθυνση προς κάποιο Ελληνικό νησί, είτε ως τελικό προορισµό είτε ως ενδιάµεσο σταθµό της πορείας προς άλλη χώρα)…
Εάν από την άλλη διαπιστώνεται ότι ο δόλος του δράστη καλύπτει το δροµολόγιο προς Κύπρο τότε ο δράστης δεν θα τιµωρηθεί ούτε καν για απόπειρα µεταφοράς, αφ’ ης στιγµής αποδεικνύεται ότι δεν είχε δόλο για την τέλεση του εγκλήµατος του 30 παρ. 1 (άρα για µεταφορά “από το εξωτερικό προς την Ελλάδα”).»
Η συγκεκριµένη νοµική διάσταση έχει απασχολήσει πολύ τους δικαστικούς κατά την εκδίκαση υποθέσεων µε διακινητές και τα Χανιά που συλλαµβάνονται επί των διεθνών υδάτων και δεν είναι ξεκάθαρο αν ο προορισµός του είναι η Ελλάδα ή άλλη χώρα.