Γράφει ο Γρηγόρης Νικολόπουλος
Θα ήταν δηλαδή ο ιδανικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αν ο ρόλος του Προέδρου στην Ελλάδα είχε ουσία. Τώρα, όπως είναι ο ρόλος σήμερα, ο Βενιζέλος είναι πολύ μεγαλύτερος από το ρόλο.
Οι πρωθυπουργοί διαλέγουν Πρόεδρο με μοναδικό κριτήριο ποιος τους βολεύει, ψάχνουν δηλαδή έναν “υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργό”. Δεν είναι τέτοιος ο Βενιζέλος και αυτό το ξέρει και ο Μητσοτάκης και όλοι όσοι τον συμβουλεύουν να αποφύγει αυτή την αξιοκρατική επιλογή διότι “θα μπλέξει”, διότι “ο Βενιζέλος θα θέλει να συγκυβερνήσει”, διότι “ο Βενιζέλος θα του δημιουργεί προβλήματα διαρκώς”.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Βενιζέλος, από ευγνωμοσύνη και μόνο για την επιλογή του, θα είναι πειθήνιο όργανο του Μητσοτάκη. Δεν θα είναι.
Είναι όμως αυτό το ζητούμενο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Σήμερα που όλα είναι ρευστά σε γεωπολιτικό επίπεδο, όταν οι διεθνείς ισορροπίες ανατρέπονται και στην Ελλάδα ο πολιτικός κόσμος βρίθει επικίνδυνων λαϊκιστών, όταν η εκτίμηση των Ελλήνων για τους πολιτικούς αλλά και για όλους τους θεσμούς βρίσκεται στο ναδίρ, ο Βενιζέλος μπορεί να ενισχύσει σημαντικά τόσο τους θεσμούς, όσο και το κύρος του πολιτικού κόσμου. Πάνω από όλα όμως, μπορεί να ενισχύσει, από τη θέση του Προέδρου, την διαπραγματευτική ισχύ της χώρας και της κυβέρνησης διεθνώς. Και στο εσωτερικό μπορεί να αποτελέσει ακλόνητο ανάχωμα έναντι των άκρων, προστατεύοντας τη δημοκρατία.
Όσο για τα προβλήματα που υποτίθεται ότι θα αντιμετωπίσει ο Μητσοτάκης αν επιλέξει τον Βενιζέλο για Πρόεδρο, η συζήτηση είναι μάλλον αστεία. Ο Μητσοτάκης είναι πολύ έμπειρος, πολύ ικανός σε δύσκολους χειρισμούς, έχει τετράγωνη λογική και πολύ μεγάλη απήχηση στους ψηφοφόρους. Μπορεί να βρει εύκολα ένα καθεστώς συνεργασίας με τον Βενιζέλο και να μη δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα. Μη ξεχνάμε ότι ο Βενιζέλος έχει συνεργαστεί με πολλούς πρωθυπουργούς ως υπουργός, έχει συμμετάσχει σε κυβερνήσεις συνεργασίας και κατάφερε να ισορροπήσει ακόμη και με τον Σαμαρά, με τον οποίο ιδεολογικά και πολιτικά είχε μεγαλύτερη απόσταση από αυτήν που έχει με τον Μητσοτάκη. Ο Βενιζέλος ανέλαβε προσωπικά τεράστιο κόστος την εποχή των μνημονίων, το οποίο πλήρωσε καθώς βρέθηκε εκτός Βουλής.
Πράγματι, ο Βενιζέλος δεν θα είναι πειθήνιο όργανο, αλλά δεν θα είναι και απέναντι στον Μητσοτάκη, δεν θα τον αντιπολίτευεται, ούτε θα τον υποσκάπτει, θα συνεργάζεται μαζί του. Το πιθανότερο είναι ότι αν ο Μητσοτάκης ζητήσει τη γνώμη του για κάτι, ο Βενιζέλος θα τη δώσει με χαρά και θα είναι και σοφή.
Βεβαίως οι πληροφορίες που διακινούνται αναρμοδίως από παντού, είναι ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση ο Μητσοτάκης να προτείνει τον Βενιζέλο και ότι αναζητά μια “έκπληξη” που όμως δεν θα του δημιουργεί κανένα άγχος, μια “ανώδυνη” έκπληξη.
Πολύ εύκολο να τη βρει, ο κόσμος είναι γεμάτος με σπουδαιοφανείς, πρόθυμους να αναλάβουν την ανώτατη διακοσμητική θέση. Θα είναι κρίμα όμως για τη χώρα αλλά και για τον ίδιο τον Μητσοτάκη, ο οποίος θα μπορούσε να αναδειχθεί μέσω αυτής της προφανούς με κάθε αξιοκρατικό κριτήριο επιλογής, σε υπερκομματικό ηγέτη.
Δυστυχώς, οποιαδήποτε άλλη επιλογή πλην του Βενιζέλου, θα είναι μάλλον εθνικά και πολιτικά αδιάφορη.
Πηγή: Reporter.gr
