Με τρόπο σκληρό, ομολογουμένως, η ενωμένη Ευρώπη συνειδητοποίησε την τελευταία 10ετία ότι το μεταναστευτικό είναι μια μόνιμη και σοβαρή κρίση κι ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από τα κράτη μέλη της μεμονωμένα, παρά μόνον από κοινού.
Γνωρίζοντας, επίσης, ότι οι μετακινήσεις πληθυσμών (προσφύγων/μεταναστών) δεν μπορούν ούτε να αντιμετωπιστούν, ούτε να ανασταλούν, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας συνέχισαν να κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα: Ο καθένας τους ξεχωριστά εξασφάλισε έναν αριθμό προσφύγων/μεταναστών που θα δέχεται η χώρα του, αφήνοντας τις χώρες «πρώτης γραμμής» (ιδίως, Ελλάδα-Ιταλία-Μάλτα-Κύπρος) να τα βγάλουν πέρα μόνες τους και, όπως μπορούν.
Από την άλλη, πάντα με γνώμονα την κερδοφορία τους και, προσαρμόζοντας κατάλληλα τη μεθοδολογία τους, τα αδίστακτα κυκλώματα των διακινητών προκαλούν μεγάλα ναυάγια, μόνο και μόνο για να εξαναγκάσουν τις παράκτιες χώρες να μην τους απωθούν, παρά μόνον να τους διασώζουν.
Βέβαια, το μόνιμο πρόβλημα των εισερχόμενων στην Ελλάδα από την Τουρκία (Έβρος-Αιγαίο), δεν είναι ούτε πρέπει να μετατραπεί σε αμιγώς ελληνοτουρκικό πρόβλημα και να προστεθεί στα πολλά που ήδη υπάρχουν. Σε ένα τέτοιο απευκταίο ενδεχόμενο, κανείς δεν ξέρει τι να περιμένει από την Τουρκία ως αντάλλαγμα (π.χ. αποδοχή από την Ελλάδα της περιοχής Έρευνας και Διάσωσης στο Αιγαίο, την οποία μονομερώς έχει θεσπίσει με νόμο της και την εφαρμόζει, όταν και όποτε μπορεί).
Οι ροές παράνομων μεταναστών από την Τουρκία προς την Ελλάδα, δηλαδή στην Ευρώπη, αποτελεί καθαρά ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Και, ενώ το ζήτημα είναι τόσο μεγάλο, διαβάζουμε σε ημεδαπή εφημερίδα μεγάλης αναγνωσιμότητας ότι το «…ελληνικό Λιμενικό επανέρχεται δριμύτερο:…» ξαναρχίζοντας τις επαναπροωθήσεις/push–backs (αυτή τη φορά χωρίς μασκοφόρους).
Προς τέρψη των διακινητών (ιδίως, εκείνων που διαβάζουν ελληνικά), χρησιμοποιεί στοιχεία ανθελληνικής ΜΚΟ (με προσφιλή ενασχόληση την καταγραφή «επαναπροωθήσεων» στα ε/τ σύνορα), για να μας πει ότι στο Ανατ. Αιγαίο την εβδομάδα 24/9-1/10 το τουρκικό Λιμενικό εντόπισε 27 σχεδίες με 574 «πρόσφυγες», τη στιγμή που το τρίμηνο Ιουλίου-Σεπτεμβρίου οι Τούρκοι ακτοφύλακες είχαν εντοπίσει μόλις 4 σχεδίες.
Και, ενώ διακινητές μάλλον γελάνε για την ώρα σε βάρος όλων μας, προς επίρρωση του ισχυρισμού της και για να δικαιολογήσει την κριτική που ασκεί σε βάρος του Λιμενικού, η εφημερίδα αναφέρει ότι «προ Πύλου» ο μέσος όρος εντοπισμών ανερχόταν σε 32 σχεδίες το μήνα, ενώ από τότε που άλλαξε τακτική το ελληνικό Λιμενικό (την περίοδο 25/9-1/10) οι διελεύσεις λιγόστεψαν (1986 άτομα), όταν αμέσως πριν (την περίοδο 18/9-24/9) ήταν 2557.
Ο μέσος αναγνώστης αντιλαμβάνεται για το Λιμενικό τα εξής:
– Επίπληξη που απαγορεύει την παράνομη διέλευση των θαλασσίων συνόρων,
– Επίπληξη που επιστρέφει σχεδίες στο τουρκικό Λιμενικό (pull–backs),
– Επίπληξη που παρεμβαίνει στα σχέδια των αδίστακτων διακινητών και διακόπτει τον «προγραμματισμένο» κατάπλου των υπερφορτωμένων λέμβων,
– Επίπληξη που ελέγχει ποιος, πότε και από πού θα μπαίνει στη χώρα μας,
– Επίπληξη που δεν αφήνει τα νησιά και τη χώρα να γίνουν «αποθήκη ψυχών».
Προκύπτει, επίσης, πως ό,τι αποπλέει από Τουρκία πρέπει ανενόχλητα να καταπλέει Ελλάδα … (αυτό θέλουν διακινητές και διακινούμενοι) … (push–forwards). Και, ότι ο κατάπλους στην Ελλάδα είναι μονόδρομος, χωρίς εναλλακτική έκβαση…
Μετά απ’ αυτά, κάποιος πρέπει να απαντήσει στα εύλογα ερωτήματα που τίθενται:
Γιατί δεν δίνονται στοιχεία για τις μηδαμινές ανθρώπινες απώλειες στο Ανατ. Αιγαίο;
Γιατί κάθε επιχειρησιακή πρακτική του Λιμενικού χαρακτηρίζεται ως «επαναπροώθηση» (push-backs);
Πώς νομιμοποιείται οποιαδήποτε σχεδία αποπλέει από τα τουρκικά παράλια, να καταπλέει στα ελληνικά;
Αφού η Τουρκία λογίζεται ασφαλής χώρα, γιατί δεν αναφέρεται ότι αίτημα ασύλου για την ΕΕ μπορούν να κάνουν όσοι βρίσκονται ήδη εκεί;
Γιατί αποσιωπάται η νομική υποχρέωση των συνορακτοφυλάκων να απαγορεύουν την παράνομη είσοδο;
Γιατί λογίζονται «επαναπροωθήσεις» οι σχεδίες που παραλαμβάνει το τουρκικό Λιμενικό (pull-backs);
Γιατί μονίμως στοχοποιούνται οι Λιμενικοί, αφού, απλά, κάνουν τη δουλειά τους;
Γιατί ποτέ δεν στοχοποιούνται οι αδίστακτοι διακινητές και οι υποστηρικτές τους;
Όπως παραδέχονται πολλοί διανοητές της εποχής μας, το μεταναστευτικό θεωρείται μια από τις πιο εξελιγμένες υβριδικής μορφής απειλές, ικανή να διαβρώσει τα θεμέλια κάθε οργανωμένης κοινωνίας. Μάλιστα, αν το μεταναστευτικό χρησιμοποιηθεί ως συγκαλυμμένο «όπλο», τότε η κοινωνία εναντίον της οποίας στρέφεται δεν έχει πολλά «όπλα» για να αμυνθεί.
Σε μια χώρα «πρώτης εισόδου» σαν την Ελλάδα, το μόνο «όπλο» άμυνας ενάντια στην «εργαλειοποιημένη» μετανάστευση στη θάλασσα είναι το Λιμενικό Σώμα-Ελληνική Ακτοφυλακή. Κάθε προσπάθεια «στοχοποίησής» του υπονομεύει την αποτελεσματικότητά του και το αποξενώνει από τη διαχείριση συνόρων που είναι σύννομη και κοινά αποδεκτή από την ενωμένη Ευρώπη.
Ας εμπιστευθούμε, λοιπόν, τους συνορακτοφύλακές μας κι ας αναγνωρίσουμε τους κόπους και τις θυσίες που αυτοί υποβάλλονται, ώστε να κοιμόμαστε εμείς ήσυχοι και ασφαλείς.
