Αν συμφωνήσουμε πως η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Υγείας είχε χειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το δυσεπίλυτο πρόβλημα της πανδημίας του κορωνοϊού, μπορούμε βάσιμα να εικάσουμε ότι δεν θα είχε αντακατασταθεί στον ανασχηματισμό της 31ης Αυγούστου 2021.
Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει. Σκεφτείτε το υποθετικό ενδεχόμενο της αλλαγής της στρατιωτικής ηγεσίας που χειρίστηκε την κρίση με την Τουρκία το καλοκαίρι του 2020. Σύμφωνοι, ουδείς αναντικατάστατος. Στη θητεία των αρχηγών των γενικών επιτελείων υπάρχουν χρονικοί περιορισμοί, το λεγόμενο 2+1 χρόνιια.
Τι εικόνα όμως θα δημιουργούνταν και πόσο ουσιαστικά προβλήματα θα προκαλούσε στις ένοπλες δυνάμεις και στο ηθικό αξιωματικών και υπαξιωματικών η πιθανή αποστρατεία των ανωτάτων αξιωματικών που χειρίστηκαν την σχεδόν τετράμηνη κρίση με την Τουρκία το καλοκαίρι του 2020, την μεγαλύτερη ελληνοτουρκική κρίση μετά τα Ίμια που όπως πανθομολογείται έληξε χωρίς η Ελλάδα να απωλέσει το παραμικρό. Πώς θα φαινόταν τύποις και ουσία πιθανή αποστρατεία του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού ή η αποστρατεία του Αρχηγού Στόλου, δύο ανθρώπων που σήκωσαν το βάρος των τακτικών και των επιχειρησιακών κινήσεων στο πεδίο απέναντι στον υπέρτερο αριθμητικά και νεότερο σε ηλικία τουρκικό στόλο;
Υπάρχουν αναρίθμητα πράγματα που έγιναν κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2020 από την Τουρκία, κυρίως στο ναυτικό πεδίο όπου εξελίχθηκε η κρίση, που δεν είναι γνωστά. Για τους χειρισμούς της ηγεσίας, την αυτοθυσία των πληρωμάτων, την αυταπάρνηση των μηχανικών που κατάφεραν να διατηρήσουν σε πλεύσιμη κατάσταση και μάλιστα αξιόμαχες φρεγάτες 40 ετών και βάλε, τα πολεμικά πλοία δηλαδή που αποτελούν τον κορμό του στόλου σε ποσοστό περί το 90%. Για το πώς αξιωματικοί και υπαξιωματικοί ήταν σχεδόν τρεις μήνες εν πλω εγκαταλείποντας ή διαλύοντας τις οικογένειές τους, για τις πρωτοβουλίες των δύο ανωτάτων αξιωματικών, δηλαδή των αρχηγών ΓΕΝ και Στόλου που είχαν και την βασική ευθύνη για την καθημερινή λειτουργία, τις επιχειρησιακές κινήσεις και την τιτάνια προσπάθεια να εμπνεύσουν τα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή. Διότι ο χειρισμός της κρίσης το καλοκαίρι του 2020 έπεσε σχεδόν αποκλειστικά στις πλάτες του ένδοξου Πολεμικού μας Ναυτικού.
Η σημερινή κυβέρνηση, ιδίως ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, έχουν αποδείξει σε πολλές περιπτώσεις ότι υιοθετεί την λογική των χρήσιμων και όχι των ευχάριστων. Σκεφτείτε όμως να γυρίσουμε σε λογικές του παρελθόντος. Και να αποφασιστεί, υποθετικά μιλώντας, η αποστρατεία κάποιων εκ των αξιωματικών που διαχειρίστηκαν την παρ’ ολίγον πολεμική αναμέτρηση με την Τουρκία με το ψευδοεπιχείρημα ότι -για παράδειγμα- έχει «στομώσει» η επετηρίδα και ένας από τους δύο συγκεκριμένους αξιωματικούς πρέπει να αποστρατευθούν και να πάνε σπίτι τους για να ανανεωθεί το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο. Αξιοκρατία και επιβράβευση των επιτυχημένων ή διολίσθηση σε λογικές και λάθη του παρελθόντος για να ικανοποιηθούν πιθανόν κάποιοι αρεστοί και πιθανώς πιστοί στον κομματικό μηχανισμό;
Τις τελευταίες ημέρες κάποιοι «κύκλοι», ή άλλοι αρμόδιοι κυβερνητικοί ή στρατιωτικοί παράγοντες σπεύδουν να προαναγγείλουν προαγωγές και αποστρατείες, παραγνωρίζοντας μια σειρά από κρίσιμες παραμέτρους, όπως η αποτελεσματικότητα και το εθνικό συμφέρον. Που κάποιοι στο πολύ πρόσφατο παρελθόν έβαλαν μπροστά, για παράδειγμα στην επιλογή των νέων πολεμικών πλοίων, αξιολογώντας τα υποψήφια πλοία με βάση τις επιδόσεις και δυνατότητές τους και όχι με κριτήρια γεωπολιτικά που μπορεί να δέσμευαν το Πολεμικό Ναυτικό με πλοία… σαπάκια για 30 και βάλε χρόνια -παρά τις πιέσεις ισχυρών παραγόντων στο εσωτερικό και από το εξωτερικό της χώρας- και εισηγήθηκαν στον πρωθυπουργό τις βέλτιστες λύσεις με βάση το συμφέρον και την αποστολή του Πολεμικού Ναυτικού. Το ερώτημα που είχε θέσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης πριν επιλέξει τον κατασκευαστή των νέων φρεγατών που θα στοιχίσουν στους Έλληνες φορολογούμενους τουλάχιστον 3 δισ. ευρώ ήταν ποια πλοία είναι τα καλύτερα. Στην περίπτωση των προσώπων θα είναι περίεργο να επικρατήσουν άλλες λογικές από την αξιοκρατία και την επιβράβευση των επιτυχημένων στην μεγαλύτερη κρίση απέναντι στην Τουρκία από την εποχή των Ιμίων.
