Η ανάληψη κομβικών διοικητικών θέσεων στην ιεραρχία ναυτιλιακών Ενώσεων και Οργανισμών από γυναίκες στην ελληνόκτητη και διεθνή ναυτιλιακή βιομηχανία αλλά και το γεγονός ότι στον κατάλογο με τους ισχυρότερους Έλληνες εφοπλιστές επικεφαλής στις θέσεις 1-2 είναι δύο Χιώτισσες καπετάνισσες, έχει δώσει γυναικείο άρωμα στην ανδροκρατούμενη θαλάσσια βιομηχανία.
Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι.
Χθες έγινε γνωστό η Δωροθέα Ιωάννου γίνεται η πρώτη γυναίκα διευθύνουσα σύμβουλος σε ναυτασφαλιστικό οργανισμό- P&I Club και πιο συγκεκριμένα στο American P&I Club γράφοντας ιστορία. Πριν από έναν περίπου μήνα η Μελίνα Τραυλού έγινε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών. Την περασμένη χρονιά η Σεμίραμις Παληού ψηφίστηκε ως η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της HELMEPA- της Ελληνικής Ένωσης Προστασίας Θαλασσίου Περιβάλλοντος.
Την ίδια ώρα, οι κορυφαίοι Έλληνες εφοπλιστές είναι οι «καπετάνισσες» Μαρία Αγγελικούση και Αγγελική Φράγκου με τη σειρά αυτή και βάσει της χωρητικότητας του στόλου τους.
Στην πραγματικότητα όμως η θαλάσσια βιομηχανία εκτός από τρανταχτές εξαιρέσεις συνεχίζει να ανδροκρατείται.
Σύμφωνα με στοιχεία ερευνών:
– Στους 1,6 εκατομμύρια εργαζόμενους στη ναυτιλία μόλις 16.500 είναι γυναίκες ποσοστό 1%.
– Στα γραφεία το ποσοστό συμμετοχής γυναικών εξαρτάται ανάλογα με τη θέση που καταλαμβάνουν στην ιεραρχία. Σε επίπεδο διευθυντών οι γυναίκες καταλαμβάνουν τo 12% σε σύγκριση με μόλις 9% σε εκτελεστικό επίπεδο.
– Υπάρχει διαφορά αμοιβών μεταξύ των δύο φύλων αφού οι γυναίκες είναι σημαντική μειοψηφία στις υψηλές θέσεις της ιεραρχίας. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Maritime HR Association οι γυναίκες που εργάζονται στην παγκόσμια ναυτιλιακή βιομηχανία παίρνουν κατά 45% λιγότερα χρήματα από τους άνδρες.
Η προσπάθεια για την ισότητα σε μία άκρως ανταγωνιστική βιομηχανία θέλει επιμονή , αποφασιστικότητα και σχεδιασμό.
Οι περισσότεροι παραδέχονται ότι η ναυτιλιακή βιομηχανία χρειάζεται περισσότερες γυναίκες, ιδίως σε ηγετικούς ρόλους. Η ενδυνάμωση των γυναικών ενισχύει τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, προωθεί την ανάπτυξη και αποκομίζει οφέλη για την παγκόσμια ναυτιλιακή κοινότητα.
Υπάρχει πεδίο δόξας λαμπρό το οποίο πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να κατακτηθεί και να πάψει ο διαχωρισμός ανδρών-γυναικών , ο διαχωρισμός με βάση το φύλο, όταν μιλάμε για επαγγελματική καριέρα. Νομίζουμε ότι έχουν καταργηθεί οι…γραμμές αλλά στην πράξη δεν ισχύει. Οι κόκκινες γραμμές παραμένουν με έντονο χρώμα.
Ενώσεις όπως η WISTA -Women in Shipping and Trading Association- η Ένωση Γυναικών της Ναυτιλίας και του Εμπορίου δίνουν τον δικό τους αγώνα και ενισχύουν τη γυναικεία επιχειρηματικότητα, συμβάλουν στην αύξηση του ποσοστού των γυναικών στα ανώτατα διοικητικά επίπεδα και ανοίγουν τον δρόμο σε επαγγέλματα του ναυτιλιακού κλάδου που μέχρι πρότινος ή ακόμη και μέχρι σήμερα είναι ανδροκρατούμενα.
Το θέμα είναι το πότε ΔΕΝ θα αποτελεί είδηση ότι στη ναυτιλία-γιατί εκεί εστιάζω το Blog αυτό- μία γυναίκα ανέλαβε υψηλή στην ιεραρχία θέση ή έχει ισχυρότερο στόλο από τους άνδρες «συναδέλφους» της.
