Του Νίκου Καρπή*
Απευθύνομαι σ’ όλους τους συναδέλφους, που υπηρετήσαμε και υπηρετούν σήμερα στο Λιμενικό Σώμα – Ελληνική Ακτοφυλακή (Λ.Σ. – ΕΛ.ΑΚΤ.). Όλους εκείνους που προέρχονται από λαϊκές οικογένειες μισθωτών εργαζομένων, βιοπαλαιστών αυτοαπασχολούμενων, αγροτών και αλιέων. Όλους όσοι ανησυχούν, αγανακτούν και δεν συμβιβάζονται με τη σημερινή κατάσταση.
Σήμερα, στην εποχή της «ψηφιακής οικονομίας» και της πλατιάς εφαρμογής νέων τεχνολογιών, υπάρχουν οι επιστημονικές, τεχνολογικές και παραγωγικές δυνατότητες για να ζήσουμε όλοι πολύ καλύτερα, με βάση τις σύγχρονες λαϊκές και κοινωνικές ανάγκες. Να απολαμβάνουμε καλύτερο επίπεδο ζωής, δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας, μόρφωσης και Πολιτισμού, ακόμη κι αν υπηρετούμε στο πιο απομακρυσμένο σημείο της Ελλάδας. Να μην αγωνιούμε αν οι οικογένειές μας θα πνίγονται στην πρώτη βροχή, αν θα καιγόμαστε στον πρώτο καύσωνα. Να μη σηκώνουμε το βάρος των εξοπλιστικών προγραμμάτων που δεν αφορούν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας αλλά τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο για τη διανομή των αγορών.
Δεν συμβιβαζόμαστε με την πολιτική που καταδικάζει εμάς να ζούμε χειρότερα από τους γονείς μας και τα παιδιά μας να ζουν χειρότερα από μας.Τι είναι αυτό που μπαίνει εμπόδιο στη λαϊκή ευημερία;
Τι είναι αυτό που κάνει τον τροχό της Ιστορίας να γυρνάει είτε στον αέρα είτε προς τα πίσω, αντί να πηγαίνει προς τα μπρος; Τι είναι αυτό που ακυρώνει τις δυνατότητες για σύγχρονους όρους ζωής;
Όποια πλευρά και αν εξετάσουμε, θα διαπιστώσουμε ποιοι και πώς θυσιάζουν τις ανάγκες μας στον βωμό του καπιταλιστικού κέρδους. Σήμερα υπάρχει πείρα:
- Από τον φαύλο κύκλο της εναλλαγής οικονομικής ανάπτυξης και οικονομικής κρίσης που πληρώνουν διαρκώς με νέες θυσίες οι λαϊκές οικογένειες.
- Από την πανδημία με τις εκατόμβες νεκρών, τα διαλυμένα συστήματα Υγείας, τις θεραπείες και τα εμβόλια που είναι αντικείμενο σκληρού ανταγωνισμού και κερδοφορίας.
- Από την πλήρη έλλειψη αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, που οδηγεί σε «αφύσικες» καταστροφές, σε απώλειες ζωών, λαϊκών περιουσιών και φυσικού πλούτου.
Έχουμε απέναντί μας ένα εχθρικό κράτος. Μια οικονομία και συνολικά μια κοινωνική οργάνωση που λειτουργούν με κριτήριο τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Όλα μετριούνται με βάση το κόστος, με το πώς θα μεγαλώσουν τα κέρδη τους οι «επενδυτές», οι «χορηγοί», τα πολυεθνικά μονοπώλια. Κριτήριο αποτελεί πώς θα βγαίνουν αυτοί νικητές στον ανταγωνισμό με τους αντιπάλους τους.
Αυτά τα συμφέροντα έχουν υπηρετήσει όλες οι εκδοχές της αστικής διακυβέρνησης
Κυβερνήσεις κεντροδεξιές και κεντροαριστερές, δεξιές και «αριστερές». Κυβερνήσεις μονοκομματικές και συνεργασίας. Μονοκομματικές κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Κυβερνήσεις συνεργασίας μεταξύ τους. Κυβερνήσεις με πρωθυπουργούς και υπουργούς τεχνοκράτες και «ειδικούς». Η «πρώτη φορά αριστερή» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ. Έχουν όλα δοκιμαστεί και στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Πορτογαλία και αλλού.
Γι’ αυτό κάθε νέα κυβέρνηση παίρνει την αντιλαϊκή σκυτάλη από την προηγούμενη. Εφαρμόζει όλους τους αντιλαϊκούς νόμους που ψήφισαν οι προηγούμενες και παίρνει και νέα αντιλαϊκά μέτρα. Από κάθε κυβερνητική θητεία η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία βγαίνει με λιγότερα δικαιώματα, χειροτερεύει η θέση της, βρίσκεται με περισσότερα βάρη στις πλάτες της.
Συνάδελφε, σκέψου:
- Πόσες φορές δεν ειπώθηκε το ψέμα ότι από την υλοποίηση των σχεδιασμών για λογαριασμό του μεγάλου κεφαλαίου μπορεί να προκύψει και λαϊκή ευημερία;
- Πόσοι μύθοι φτιάχτηκαν για να καλλιεργηθούν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις ότι είναι δυνατόν να ταιριάξουν τα ασυμβίβαστα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων με αυτά των εργαζομένων, του λαού;
- Πόσες φορές η αναζήτηση του δήθεν «μικρότερου κακού» αποδείχτηκε ο σίγουρος δρόμος για να χειροτερέψει η θέση των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων;
- Πόσες φορές δεν εμφανίστηκαν ως ρεαλισμός η υποταγή, η προσαρμογή στα ελάχιστα, η παραίτηση απ’ τις απαιτήσεις για μια καλύτερη ζωή;
- Πόσες φορές δεν πληρώσαμε (και θα πληρώσουμε ακόμα πιο ακριβά) τη λογική ότι «με τους αγώνες δεν βγαίνει τίποτα» και ότι η σύγκρουση έχει κόστος;
- Πόσες φορές δεν εγκλωβίστηκε η εργατική – λαϊκή δυσαρέσκεια και δράση στους στόχους μιας κυβερνητικής εναλλαγής, σε «αντιδεξιά» και «αντινεοφιλελεύθερα» μέτωπα που φρενάρουν τη ριζοσπαστικοποίηση, οδηγούν στην ήττα και την απογοήτευση;
- Πόσες φορές η αναμονή λύσεων «από τα πάνω», η εναπόθεση των ελπίδων στις προεκλογικές διακηρύξεις των αστικών κομμάτων άνοιξαν την όρεξη στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, για να μας κλέβει όλο και περισσότερο;
- Πόσες φορές η αποθέωση της «ατομικότητας» και το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης» έγιναν το άλλοθι του κεφαλαίου και των αστικών κυβερνήσεων για το τσάκισμα των κοινωνικών δικαιωμάτων και άνοιξαν τον δρόμο για την παραίτηση από την εργατική – λαϊκή πάλη γι’ αυτά;
Προσπαθούν, για άλλη μια φορά, να εξαπατήσουν…
Σήμερα όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν, υπόσχονται ξανά καλύτερες μέρες με την εφαρμογή της πολιτικής της «πράσινης» μετάβασης, του «πράσινου New Deal» που εφαρμόζεται στην ΕΕ και τις ΗΠΑ.
Νερό στο μύλο αυτού του παραμυθιού ρίχνουν και άλλες δυνάμεις (π.χ. ΜέΡΑ25 κ.α.) που μιλάνε για μια νέα «πράσινη κοινωνική συμφωνία», ενισχύοντας αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για μια κοινωνική φιλολαϊκή εκδοχή του «πράσινου New Deal».
Η νέα «μεγάλη ιδέα» για τα μονοπώλια φέρνει για τα ίδια νέα μεγάλα κερδοφόρα επενδυτικά σχέδια, αλλά
- Νέα οικονομικά βάρη για τον λαό.
- Πιο ακριβό ρεύμα και γενικότερα πιο ακριβή Ενέργεια για τα λαϊκά στρώματα.
- Επιδείνωση των όρων εργασίας.
- Νέα επιβάρυνση του περιβάλλοντος.
- Μεγαλύτερη εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικά σχέδια γύρω από την Ενέργεια, με γρήγορη απαξίωση παραγωγικών μονάδων.
Το πρόγραμμα της κυβέρνησης είναι γνωστό.
Είναι αυτό που στηρίζεται και θα υλοποιεί την «Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία», τις Συμβάσεις του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ. Αυτό που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ μέσα στο κατακαλόκαιρο με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Αυτό το σχέδιο νέας κρατικής στήριξης κερδοφόρων «πράσινων» επενδύσεων για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων έχει ήδη προσθέσει νέα βάρη στις πλάτες των μισθωτών εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Η νέα αντιλαϊκή ατζέντα υλοποιείται με τα νομοσχέδια που ψηφίζει η κυβέρνηση το ένα πίσω από το άλλο για τα Εργασιακά, την Εκπαίδευση, την Κοινωνική Ασφάλιση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ αποδέχονται το στρατηγικό πλαίσιο πάνω στο οποίο αυτοί βασίζονται, ψηφίζοντας τη μεγάλη πλειοψηφία των άρθρων τους.
Μην ξεχνάς πού έστειλε ο λαός το ΠΑΣΟΚ, το σημερινό ΚΙΝΑΛ, ακριβώς γιατί μάτωσε τον λαό. Τώρα ενεργοποιεί ξανά παλιούς εργατοπατέρες και πρώην υπουργούς που ψήφισαν όλες τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Αυτούς που χάρισαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και τις οικονομίες του λαού για να σωθούν οι τράπεζες και οι μεγαλοκαρχαρίες. Σήμερα προσπαθεί να «αναβαπτιστεί» ξεθάβοντας δοκιμασμένα στο παρελθόν κανάλια και δημοσιογράφους.
Κοροϊδεύει ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν λέει ότι αύριο θα μπορεί να εφαρμόσει ανεμπόδιστος το πρόγραμμά του. Δεσμεύεται από το μνημόνιο των μνημονίων, τη στρατηγική της ΕΕ, τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των μονοπωλίων.Βαθαίνει η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια
Τα σχέδια εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ στην περιοχή και ευρύτερα είναι ήδη εδώ και έχουν τις υπογραφές όλων.
Τα αποτελέσματα των πολέμων των ιμπεριαλιστών τα ζουν οι συνάδελφοι λιμενικοί στο Αιγαίο και αλλού. Η συμφωνία εγκλωβισμού των ξεριζωμένων στα νησιά που υπέγραψαν και τηρούν όλες οι κυβερνήσεις έχει επιβληθεί από Ευρωπαϊκή Ένωση και Τουρκία.
Η FRONTEX προσκλήθηκε κι εγκαταστάθηκε στα λιμάνια και τις θάλασσές μας για να επιβάλει αυτές τις συμφωνίες. Το ίδιο ισχύει και για τις ΝΑΤΟικές αρμάδες.
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ξεριζώνονται και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Απειλούνται από τον πόλεμο, την πείνα, την εξαθλίωση, την καταστροφή του περιβάλλοντος και την έλλειψη στοιχειωδών μέτρων προστασίας της υγείας και απέναντι στις φυσικές καταστροφές. Η ΕΕ και οι αστικές κυβερνήσεις τούς «υποδέχονται» με άγρια καταστολή, υπερδομές – φυλακές, επαναπροωθήσεις και απελάσεις.
Στο έγκλημα του ξεριζωμού τόσων ανθρώπων συμβάλλουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Συμβάλλουν αφενός στέλνοντας στρατιωτικές μονάδες σε αποστολές εκτός συνόρων και αφετέρου παραχωρώντας έδαφος, θάλασσα και αέρα για ξένες στρατιωτικές βάσεις και ξένους στόλους πολεμικών πλοίων και αεροσκαφών.
Πρόκειται για μία καθαρά επιθετική πολιτική από μέρους των κυβερνήσεων, που αποβλέπει στη γεωστρατηγική αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης και στην εξασφάλιση κερδών για την πλουτοκρατία.
Η πολιτική αυτή είναι σύμφωνη με τα προτάγματα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ και εκφράζεται με τις «αμυντικές» Συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία, με τις στρατιωτικές συνεργασίες με το κράτος – δολοφόνο Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία κ.α.
Η επιθετική αυτή πολιτική εφαρμόζεται στην πράξη με ασκήσεις – πρόβες πολέμου όπως «Ηνίοχος», «Μέδουσα», «Blue Flag» κ.λπ.
Οι πρόσφυγες και μετανάστες πρέπει να εφοδιαστούν με τα απαραίτητα έγγραφα και να αφεθούν να πάνε στους προορισμούς τους. Ο εγκλωβισμός και η καταστολή τους είναι απάνθρωπα. Μέχρι τον εφοδιασμό τους με τα απαραίτητα έγγραφα, πρέπει να ζουν σε ανθρώπινες κι αξιοπρεπείς συνθήκες. Το κράτος με δημόσιες δομές πρέπει να αναλάβει εξολοκλήρου την ανθρώπινη διαβίωσή τους.
Η επίθεση σε βάρος των συνθηκών ζωής του λιμενικού
Οι κυβερνήσεις τη μια στιγμή χαρακτηρίζουν τους εργαζόμενους ήρωες και την άλλη τους υποδέχονται στους δρόμους με χημικά, χειροβομβίδες κρότου – λάμψης, με «αύρες» και ξύλο. Τον τελευταίο μήνα, αφού ξυλοφόρτωσαν τους δασκάλους των παιδιών μας και τους υγειονομικούς, όρμηξαν και στους πυροσβέστες. Θέλουν να επιβάλουν «σιγή νεκροταφείου». Οι απειλές μέσα στις υπηρεσίες, η απαξίωση και η αδιαφορία του υπουργείου Ναυτιλίας απέναντι στις διεκδικήσεις των λιμενικών δείχνουν ότι κανείς δεν εξαιρείται από αυτήν την πολιτική.
Οι άνδρες και οι γυναίκες του Λιμενικού Σώματος όχι μόνο δεν εξαιρούνται από την επίθεση που δέχεται ο λαός αλλά έχουν και ιδιαίτερα προβλήματα. Έχουν ιδιαίτερες ανάγκες που προκύπτουν τόσο από τη φύση του επαγγέλματός τους όσο – και κυρίως – από ελλείψεις για τις οποίες ευθύνεται το υπουργείο Ναυτιλίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το υπουργείο βρίσκει εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για τις ναυτιλιακές εταιρείες, τις οποίες επιδοτεί με δεκάδες τρόπους και άμεσα. Την ίδια στιγμή δεν βρίσκει κονδύλια για την υλικοτεχνική υποδομή, την ασφάλεια και τη μέριμνα του προσωπικού.
Τα προβλήματα των λιμενικών έχουν τη ρίζα τους στις «βέλτιστες πρακτικές» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεων. Ο αυταρχισμός, ο στρατιωτικός ποινικός κώδικας, η υπέρβαση του ωραρίου, οι μισθολογικές περικοπές, η εντατικοποίηση, οι αυθαίρετες ή «τιμωρητικές» μεταθέσεις – ακόμη και συνδικαλιστών – οι ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή και η υποστελέχωση δεν είναι ανακάλυψη μόνο ενός, δύο ή τριών υπουργών. «Δοκιμάζονται» στις πλάτες των εργαζομένων σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τέτοια είναι η «κινητικότητα» των εργαζομένων, το διευθυντικό δικαίωμα, η καταστολή, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η μείωση αποδοχών, η αύξηση των ωρών εργασίας, η «ευελιξία» και η «διευθέτηση» ωραρίου, τα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση…
Πολλοί από μας τους απόστρατους ματώσαμε για να χτιστεί ένα διεκδικητικό συνδικαλιστικό κίνημα, όταν ακόμη μας χαρακτήριζαν τα δικαστήρια και οι υπουργοί παράνομους και μας απειλούσαν. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, το προσωπικό του Λ.Σ. – ΕΛ.ΑΚΤ. χρειάζεται ένα συνεπές, αγωνιστικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα παλεύει δίπλα στον λαό και τα σωματεία του, κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική όλων των κυβερνήσεων. Που θα καταδικάζει τη χρησιμοποίηση των λιμενικών από κυβέρνηση και εφοπλιστές ως κατασταλτικού μηχανισμού απέναντι στον αγωνιζόμενο λαό.
Οι παλιότεροι αλλά και νεότεροι συνάδελφοι γνωρίζουν τη συνεισφορά του ΚΚΕ στις διεκδικήσεις μας. Το ΚΚΕ στηρίζει τον συνδικαλισμό στο Λιμενικό Σώμα – Ελληνική Ακτοφυλακή. Ήδη από τη δεκαετία του ’80 αξιοποίησε όσες δυνατότητες διέθετε για την ίδρυση, την αναγνώριση και τη στήριξη των Ενώσεων των Λιμενικών. Στα πάνω από 30 χρόνια που λειτουργούν οι συνδικαλιστικοί φορείς μας, το ΚΚΕ δεν σταμάτησε να αναδεικνύει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι υπηρετούν στο Σώμα. Ταυτόχρονα αποκάλυπτε κι αποκαλύπτει τον κατασταλτικό χαρακτήρα του Σώματος.
Σήμερα το ΚΚΕ αναδεικνύει με κάθε ευκαιρία, μέσα κι έξω από τη Βουλή, όλα τα ζητήματα που απασχολούν όσους υπηρετούν στο Σώμα. Προβάλλει τα δίκαια αιτήματά τους. Ενημερώνει τους λιμενικούς για τις εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας αλλά και τα γεωστρατηγικά, οικονομικά και πολεμικά «παιχνίδια» που παίζονται και στη δική τους πλάτη.
Λιμενικό Σώμα – Ελληνική Ακτοφυλακή και καταστολή
Συνάδελφοι,
Το Λιμενικό Σώμα – Ελληνική Ακτοφυλακή είναι από τη νομοθεσία μηχανισμός καταστολής. Ωστόσο, δεν ταυτίζονται όλοι οι λιμενικοί, που στην πλειοψηφία τους προέρχονται από φτωχά λαϊκά στρώματα, με τον κατασταλτικό χαρακτήρα του Σώματος που υπηρετούν. Ο εξοπλισμός και η εκπαίδευση λιμενικών για καταστολή πλήθους είναι αντίθετα στην ευθύνη για την προστασία της ζωής στη θάλασσα και τη στεριά. Είναι κόντρα στην προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος και των ακτών.
Οι λιμενικοί δεν πρέπει να γίνονται εργαλεία στην καταστολή προσφύγων και μεταναστών, στα γεωπολιτικά παιχνίδια και παζάρια που κάνουν οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας. Δεν έχουν καμιά δουλειά να σηκώνουν χέρι απέναντι στους ναυτεργάτες και σ’ άλλους εργαζόμενους που διεκδικούν την προστασία των δικαιωμάτων τους. Συνάδελφοι, όλοι γνωρίζουμε ότι σ’ αυτά πρωταγωνιστούν ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία.
Οι φασιστικοί θύλακες δεν έχουν εξαφανιστεί με την καταδίκη της ηγεσίας του ναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής. Ο φασισμός είναι γέννημα – θρέμμα του ίδιου του συστήματος. Συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τον αγνό λαϊκό πατριωτισμό για να χύνει το δηλητήριό του. Τώρα τα φασιστοειδή αξιοποιούν και την ανησυχία που έχει ένα μέρος του λαού για τα εμβόλια και την πανδημία για να ξαναβγούν στην επιφάνεια. Είναι χρέος κάθε λιμενικού να απομονώσει τέτοια στοιχεία μέσα στην Υπηρεσία του.
Στη συλλογική διεκδίκηση είναι η ελπίδα
Σήμερα, χρειάζεται να δούμε όλοι τα ελπιδοφόρα μηνύματα. Εργαζόμενοι τολμούν να τα βάλουν με μεγαθήρια πολυεθνικές. Η συλλογική δράση φέρνει αποτελέσματα, όπως στην «e-food» και την COSCO. Η συμμετοχή, η δράση και η διεκδίκηση μέσα από τις Ενώσεις μας είναι η μόνη διέξοδος.
Μαζί με τον λαό να δυναμώσει ο αγώνας για τα προβλήματα και τα δικαιώματά μας.
*Νίκος ΚΑΡΠΗΣ
Αντιπλοίαρχος Λιμενικού Σώματος ε.α.
