Ηταν 18 Αυγούστου του 1943, όταν το USS Abner Read, ένα αμερικάνικο αντιτορπιλικό με περισσότερα από 300 μέλη πληρώματος, έπλεε κοντά σε ένα νησί της επικρατείας της Αλάσκα προσπαθώντας να εντοπίσει και να βυθίσει γιαπωνέζικα υποβρύχια.
Γύρω στις 2 τα ξημερώματα, μία τεράστια έκρηξη είχε ως αποτέλεσμα να αποκοπεί η πρύμνη από το υπόλοιπο πλοίο και να βρεθούν στη θάλασσα περί τους 90 ναύτες. Περίπου 20 εξ αυτών διασώθηκαν ενώ 70 δεν βρέθηκαν ποτέ.
Η ακριβής τοποθεσία του ναυαγίου παρέμενε μυστήριο έως τα τέλη του Ιουλίου, όταν ερευνητές από την Εθνική Ωκεανική και Ατμοσφαιρική Διοίκηση των ΗΠΑ, κατάφεραν μετά από χρόνια ερευνών να βρουν την ναυαγισμένη πρύμνη.
“Η πρύμνη, μήκους 22 μέτρων και ύψους 5, και ο σοροί θα παραμείνουν εκεί όπου είναι”, είπε ο Πολ Τέιλορ της Διοίκησης Ναυτικής Ιστορίας και Κληρονομιάς, εξηγώντας πως “το Ναυτικό έχει μία μακρά παράδοση για μέρη στα οποία άφησαν την τελευταία τους πνοή ναυτικοί”, κάνοντας λόγο για ένα “ταφικό μνημείο πολέμου”.
Τώρα, η πρύμνη αναμένεται να «μιλήσει» μετά τις έρευνες των ειδικών και να αποκαλύψει πολλά μυστικά σχετικά με τις συνθήκες του ναυαγίου και του θανάτου των 70 άτυχων ναυτών.
“Εκπληκτος” δηλώνει επιζών του ναυαγίου
Ο Ντάριλ Ουέδερς, μέλος του πληρώματος του USS Abner Read, δήλωσε έκπληκτος από την ανακάλυψη.
Ο 94χρονος σήμερα Ουέδερς περιέγραψε στο CNN πώς το πλήρωμα προσπάθησε να σώσει όσους έπεσαν στη θάλασσα μετά την έκρηξη, όμως, όπως είπε, υπήρχε διαρροή καυσίμων στο σημείο, γεγονός που έκανε την ανάσυρση τους πολύ δύσκολη.
«Γλιστρούσαν και δεν μπορούσαμε να τους κρατήσουμε», είπε. Το πλήρωμα έριξε μία βάρκα στο νερό και σωσίβια, όμως, οι καιρικές συνθήκες έκαναν τις προσπάθειες διάσωσης σχεδόν αδύνατες.
Ο Ουέδερς δήλωσε τυχερός που ήταν σε υπηρεσία εκείνη την ώρα, καθώς η έκρηξη σημειώθηκε πολύ κοντά στο σημείο όπου ήταν το κρεβάτι του. «Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα τα είχα καταφέρει», εξομολογήθηκε.
«Τραυματίστηκα πολύ σοβαρά», ανέφερε, σημειώνοντας πως έπεσε λιπόθυμος και όταν ξύπνησε τα πάντα φλέγονταν, ακόμη και ο ίδιος. «Σκέφτηκα, καλύτερα να φύγω από εδώ» και ξεκίνησε να τρέχει.
Ένα άλλο μέλος του πληρώματος του έδωσε μορφίνη και ένας φίλος του του έδωσε ένα σωσίβιο. Τους επόμενους επτά μήνες παρέμεινε στο νοσοκομείο. Επανήλθε για να υπηρετήσει σε άλλο πλοίο, όμως μετά από λίγους μήνες τελείωσε ο πόλεμος.
Ο Ουέδερς πιστεύει ότι ίσως είναι το τελευταίο εν ζωή μέλος του πλοίου.
