Περί χρέους και πατριωτισμού

Από το 2008 ζούμε τη νέα κανονικότητα: κρίση- οικονομική, -δημοσιονομική, κρίση-χρέους, -εμπιστοσύνης, -θεσμών, κρίση αξιών. Η ανθρώπινη απληστία για υπέρογκα κέρδη και εύκολη ευημερία μετατρέπει μία κρίση ιδιωτικού χρέους σε δημοσιονομική. Χάνεται η εμπιστοσύνη, η στοχοθέτηση, ο έλεγχος. Κράτη, Κυβερνήσεις, πολιτικοί και πολιτικό σύστημα σε αδιέξοδο. Ο Δυτικός κόσμος κλυδωνίζεται. Αδύναμος κρίκος οι υπερχρεωμένες χώρες. Πιο αδύναμοι όσοι δεν παράγουν, όπως η Ελλάδα. Ακολουθεί υγειονομική και ενεργειακή κρίση, πόλεμος στην Ευρώπη, επαπειλείται επισιτιστική κρίση. Διαρκής κρίση θεσμών-εμπιστοσύνης-αξιών. «Πράσσειν άλογα». Τελικά, διαθέτουμε ευθυκρισία; Μάθαμε από τα λάθη μας; Αν ναι, τί οφείλουμε να επιδιώκουμε πλέον;

Εθνικός πατριωτικός στόχος ο μηδενισμός του χρέους

Είναι εφικτό; Με σχέδιο, με όραμα, με συνεργασία και ταυτόχρονη επένδυση στην ελληνική ‑παραγωγή, -ευφυία και -γνώση, είναι. Για ποιους θα εργαστούμε; Για τα παιδιά μας, για τους νέους «μη προνομιούχους»^* του 21^ου αιώνα, για την Πατρίδα. Χρέος μας είναι να απαιτήσουμε από τους εκπροσώπους μας να ετοιμάσουν ρεαλιστικό σχέδιο για επένδυση σε δραστηριότητες υπεραξίας. Το ΑΕΠ μπορεί να αυξηθεί 54%-80% στην επόμενη δεκαπενταετία, να ανέλθει σε 300-350 δις € το 2040, εφόσον επενδύσουμε στην ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της χώρας. Το πατριωτικό σχέδιο ανάταξης της Ελλάδας μπορεί να βασιστεί στους εξής πέντε φάρους ανάπτυξης:

1. Βιομηχανική συμβίωση:
   Κυκλική οικονομία (ανακύκλωση–επαναξιοποίηση)
   Ορυκτές πρώτες ύλες
   Μεταποίηση & παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας
   => στόχος 20% του ΑΕΠ
2. Ενέργεια & πράσινη μετάβαση
   Έμφαση στις ΑΠΕ και στα μικρά υδροηλεκτρικά έργα για τον έλεγχο των υδάτων
   Αντλιοταμίευση
   Παραγωγή πράσινου υδρογόνου
   Ηλεκτρόλυση για παραγωγή πόσιμου νερού
   Συζήτηση αναφορικά με τη χρήση πυρηνικής ενέργειας (πχ. μικροί, ευέλικτοι πυρηνικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής)
   Μεταφορές/μετακινήσεις σε θάλασσα και στεριά με μειωμένο αποτύπωμα άνθρακα, χρήση υδρογόνου, ηλεκτροκίνηση, ανάπτυξη δικτύου φόρτισης
   Ναυτιλία, εμπορικές μεταφορές προϊόντων-αγαθών, ιδιωτικές μετακινήσεις
   => στόχος 20% του ΑΕΠ
3. Παιδεία, ψηφιακή μετάβαση:
   Τεχνολογίες της 3ης και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης
   Υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας εξωστρεφείς και ανταγωνιστικές
   Υψηλή τεχνολογία, δραστηριότητες έντασης γνώσης, ανάπτυξη δικτύων οπτικών ινών, εκσυγχρονισμός δικτύων τηλεπικοινωνιών (5G – 6G)
   => στόχος 10% του ΑΕΠ
4. «Ευ ζην» (ζωή σε στεριά-θάλασσα)
   Αγροδιατροφικός τομέας, Υγεία, Βιοτεχνολογία, φαρμακολογία, Τουρισμός, Πολιτισμός
   Διεύρυνση και εκσυγχρονισμός του ΕΣΥ, εξωστρέφεια και προσφορά υπηρεσιών υγείας σε ξένους πολίτες
   Πρωτογενής τομέας με βιολογικές καλλιέργειες και ευφυή γεωργία, ιχθυοκαλλιέργειες, ζωικό κεφάλαιο
   Τουρισμός συνδυασμένος με Πολιτισμό, μεσογειακή διατροφή
   Αντιμετώπιση του δημογραφικού
   => στόχος 35% του ΑΕΠ
5. Ασφάλεια-άμυνα
   Ανάπτυξη τεχνογνωσίας και τεχνολογίας, τεχνολογίες ασφάλειας, ανάπτυξη παραγωγής, αεροπορική βιομηχανία-διαστημικές τεχνολογίες/εφαρμογές
   Ναυπηγεία
   Οχήματα
   => στόχος 15% του ΑΕΠ

Απαιτείται κινητοποίηση ιδιωτικών, εθνικών και ευρωπαϊκών πόρων για τις απαραίτητες επενδύσεις. Κάθε επιλεγόμενη τροχιοδεικτική δράση πρέπει να αναπτυχθεί ισόρροπα με γνώμονα την παραγωγή στην Ελλάδα, με αξιοποίηση ελληνικής τεχνογνωσίας, με μεταφορά γνώσης/τεχνογνωσίας στην Ελλάδα, με αξιοποίηση του ανθρώπινου κεφαλαίου. Είναι «εκ των ων ουκ άνευ» η πλήρης ψηφιοποίηση και αποτροπή της φοροδιαφυγής (25% του ΑΕΠ σήμερα). Είναι αδήριτη η ανάγκη στήριξης της Βιομηχανίας. Είναι αυτονόητη η επιδίωξη ασφάλειας και δημιουργίας προϋποθέσεων για απόκτηση περιφερειακής ισχύος.

Χρειάζεται:

• Παιδεία, όχι παπαγαλία,
• Κριτική σκέψη, όχι ιδεοληψία,
• Δημιουργία, όχι γραφειοκρατία.

Για να ευδοκιμήσει αυτό το πατριωτικό όραμα των φάρων ανάπτυξης για μηδενισμό χρέους μέσω παραγωγικής ανασυγκρότησης, απαιτούνται συνεργασία και συνέργειες πολιτικές–κοινωνικές-επιχειρηματικές. Ο ρεαλισμός επιτάσσει αποτελεσματικότητα στη βάση ενός ευφυούς και ισορροπημένου σχεδίου. Είναι το πατριωτικό μας χρέος.

^* μη προνομιούχοι: νέοι, επιστήμονες, νέοι γονείς, άνεργοι, εργαζόμενοι χαμηλόμισθοι, ανασφάλιστοι, επιτηδευματίες, ιδιοκτήτες πολύ μικρών επιχειρήσεων, αγρότες, ψαράδες, νησιώτες, … όσοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να εξασφαλίσουν στέγη, να διατηρήσουν την όποια περιουσία κληρονόμησαν, όσοι δεν θα μπορέσουν να αποκτήσουν παιδιά, αφού το καθυστερούν διαρκώς για ευνόητους λόγους.

*Σπ. Παπαευθυμίου, Αν. Καθηγητής ΕΜΠ