Γράφει ο κ. Γιώργος Κακλίκης, Πρέσβης (ε.τ.)
Μετά την ανακούφιση που προκάλεσε στην τουρκική προεδρία η δήλωση αποχώρησης της Μεράλ Ακσενέρ από το «Τραπέζι των Έξι» της αντιπολίτευσης, η αισιοδοξία του τούρκου προέδρου μετριάστηκε. Είδε τον «πλέον εύκολο» των τριών επικρατέστερων από τους υποψηφίους για την προεδρία Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου να παίρνει το χρίσμα της Εθνικής Συμμαχίας, συνειδητοποίησε όμως ότι μειώνονται οι πιθανότητες να ανανεώσει την παραμονή του στο ύπατο αξίωμα. Και αυτό διότι το τέχνασμα του κεμαλικού κόμματος να δεχτεί την πρόταση Ακσενέρ να κατοχυρώσουν τις θέσεις των αντιπροέδρων τόσο ο εκλεκτός της δήμαρχος Κωνσταντινούπολης όσο και ο δήμαρχος της Άγκυρας ανέκοψε την εμφανή βεβαιότητα Ερντογάν για εύκολη αντιμετώπιση του «αιώνια χαμένου» Κιλιτσντάρογλου.
Η αιφνίδια αυτή τροπή είναι πιθανό να δώσει ώθηση στη μέχρι σήμερα «διστακτική» αντιπολίτευση, με τα ονόματα των δύο δημάρχων να ενισχύουν καθοριστικά την προοπτική του προέδρου του CHP να διαδεχθεί τον σημερινό πρόεδρο. Αν αυτό συμβεί και με τον ιδιαίτερα δημοφιλή Εκρέμ Ιμάμογλου να μετέχει του κυβερνητικού σχήματος, ναι μεν το CHP θα «διαλάμψει» για ένα χρονικό διάστημα, όμως η Ακσενέρ θα έχει αυξημένα περιθώρια μετεκλογικών πολιτικών παρεμβάσεων, έχοντας εγγράψει υποθήκη με την επίμονη προώθηση της υποψηφιότητας του Ιμάμογλου για την προεδρία. Και αυτό, ήδη από τη στιγμή που κατέστησε εμφανή την υποστήριξή της στον δήμαρχο Κωνσταντινούπολης και μάλιστα σε μια στιγμή κατά την οποία ποικίλοι μηχανισμοί είχαν αρχίσει να κινούνται εναντίον του προκειμένου να στερηθεί της δυνατότητας να είναι ο ίδιος υποψήφιος. Με τον τελευταίο, δεσμευμένο ηθικά έναντι της προέδρου του Καλού Κόμματος, δεν αποκλείεται, σε περίπτωση νίκης της αντιπολίτευσης, η Ακσενέρ – από κοινού με τα σκληρά στοιχεία του κόμματος του κ. Κιλιτσντάρογλου και με την ιδιότητα του κυβερνητικού έρματος – να απαιτεί να περνά, ως κατευθυντήριες γραμμές πλέον, τις ακραίες θέσεις της.
Έχει λεχθεί κατ’ επανάληψη πως ενδεχόμενη αλλαγή στην τουρκική προεδρία δεν αναμένεται να επιφέρει θετικές αλλαγές στον τομέα των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ήδη, όλοι σχεδόν οι αντιπολιτευόμενοι έχουν από πολλού πλειοδοτήσει σε ακραία συνθηματολογία κατά της Ελλάδας και το προβλεπόμενο είναι να διαιωνίσουν την παραδοσιακά τηρούμενη από το σήμερα κυβερνών ΑΚΡ διεκδικητική πολιτική σε όλους τους τομείς των ελληνοτουρκικών σχέσεων με, ίσως, διαφορετική εκφορά λόγου. Ήδη ο Κιλιτσντάρογλου υπογράμμισε ότι η γραμμή του στα γνωστά ως «εθνικά θέματα» της Τουρκίας δεν πρόκειται να μεταβληθεί.
Παρά το διαμορφωμένο αυτό κλίμα, προφανώς η Αθήνα δεν θα αφήσει να την παρασύρει οποιαδήποτε διεθνής «αίσθηση ανακούφισης» από ενδεχόμενη αποχώρηση του σημερινού προέδρου από την εξουσία. Και ασφαλώς θα συνεχίσει – και με τη νέα τουρκική διοίκηση – να υπενθυμίζει σε εταίρους και συμμάχους τις κόκκινες γραμμές της, διευκρινίζοντας ότι, με τις σταθερές και νομικά τεκμηριωμένες θέσεις της, επιδιώκει τον διάλογο και τη λύση των υπαρκτών θεμάτων υφαλοκρηπίδας και αποκλειστικής οικονομικής ζώνης με κύριο στόχο τη σταθερότητα της περιοχής και την ειρήνη. Χωρίς διαθέσεις εκχωρήσεων στο όνομα μιας επιφανειακής αλλαγής σκηνικού όπου μια νέα τουρκική ηγεσία – με ακραία στοιχεία στους κόλπους της – δεν θα είναι διατεθειμένη να ακολουθήσει την οδό της ουσιαστικής συνεννόησης με βάση την καλή πίστη και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.
