Δυστυχώς, στις κοινωνίες μας τα κρούσματα βίας πληθαίνουν με ραγδαίους ρυθμούς. Πλέον, δεν είναι περιστατικά ή επεισόδια. Είναι φαινόμενο .
Κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας.
Γυναικοκτονίες.
Σχολικό bullying (εκφοβισμός).
Διαδικτυακό bullying.
Οπαδική βία.
Πολιτική βία.
Κοινοβουλευτική βία.
Επίσης, από προχτές, προστέθηκε ακόμη ένα είδος βίας: η αυτοδιοικητική βία…
Μάλιστα, εκφραστής της τελευταίας υπήρξε, σύμφωνα με δημοσιεύματα, Λιμενικός απόστρατος!!!
Σαφέστατα, η επιβολή του «εγώ» δια της ακρότητας (χαστούκι, μπουνιά, κουτουλιά, λεκτική επίθεση, απειλές κλπ.) είναι απολύτως καταδικαστέα στις δημοκρατικές κοινωνίες μας.
Δυστυχώς, όμως, είναι η κοινωνία που προετοιμάζει την ακραία συμπεριφορά… Με την ανοχή της.
Καλλιεργείται και ασκείται από τη δική μας ανοχή… Ανοχή που μεταμορφώνει την ακρότητα σε κάτι σαν τεκμήριο δημοκρατικότητας…και, έτσι, τη μετατρέπει σε φαινόμενο καθημερινότητας…
Αν δεν αντιδράσουμε, ώστε να μπει γρήγορα τέλος σ’ αυτό τον «κατήφορο» βίας, αυτή θα γίνει και θα παραμείνει η καθημερινότητά μας…
Αλίμονο μας, αν δεν μπει «φρένο» στην «ακρότητα» και δεν επικρατήσουν γρήγορα συνθήκες κανονικότητας…
Αλίμονο μας, γιατί η βία θα φέρει κι άλλη βία…και θα φταίμε εμείς, που δεν αντιδράσαμε…
