Τα 65 έτη άνοιγε μια χρυσή πύλη για τη συνταξιοδότηση. Ωστόσο, όλο και περισσότερο, η ιδέα να κλείσουμε μια για πάντα την πόρτα του γραφείου στα 65 δεν φαίνεται ρεαλιστική – ή ακόμα και λογική – για πολλούς ανθρώπους, ειδικά τώρα.
Τον Μάρτιο, η εταιρεία διαχείρισης επενδύσεων BlackRock δημοσίευσε την ετήσια επιστολή της προς τους επενδυτές της εταιρείας.
Ο Διευθύνων Σύμβουλός της Λάρι Φινκ εξέπεμψε μια προειδοποίηση για τους εργαζόμενους που ελπίζουν να συνταξιοδοτηθούν – άνετα και οικονομικά ασφαλείς – στα 60 τους. Καθώς το προσδόκιμο ζωής παγκοσμίως αυξάνεται, τα δίκτυα κοινωνικής ασφάλισης καταστρέφονται και το κόστος ζωής εκτοξεύεται, ο Φινκ προειδοποίησε ότι η συνταξιοδότηση στα 65 δεν θα είναι δυνατή για πολλούς, ακόμη και για τους περισσότερους, ανθρώπους.
«Η συνταξιοδότηση είναι μια πολύ πιο δύσκολη υπόθεση σε σχέση με πριν από 30 χρόνια», έγραψε ο Φινκ. «Θα είναι πολύ πιο δύσκολη σε 30 χρόνια από τώρα», συμπλήρωσε.
Από το 2000 έως το 2019, το παγκόσμιο προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε από τα 67 χρόνια στα 73.
Μέχρι το 2050, ο ΟΗΕ αναμένει ότι ένας στους έξι ανθρώπους παγκοσμίως θα είναι 65 ετών και άνω. Και καθώς ο πληθυσμός γερνάει, πολλές χώρες θα φτάσουν σύντομα σε ένα σημείο όπου περισσότεροι άνθρωποι θα εγκαταλείπουν την εργασία, σε σχέση με εκείνους που θα την ξεκινούν.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, αυτό το σημείο μπορεί να γίνει πραγματικότητα έως το 2029, ενώ στη Βραζιλία, έως το 2035. Στην Ινδία, έως το 2048 και στις ΗΠΑ έως το 2053.
«Το προσδόκιμο ζωής συνεχίζει να αυξάνεται από τα μέσα της δεκαετίας του 1850 στο Ηνωμένο Βασίλειο», λέει η Rebecca Sear, καθηγήτρια πληθυσμού και υγείας στο London School of Hygiene and Tropical Medicine. «Αλλά η ηλικία συνταξιοδότησης δεν έχει αλλάξει τόσο πολύ».
Καθώς τόσο το υγειονομικό όσο και το οικονομικό τοπίο έχουν αλλάξει δραματικά, είναι η συνταξιοδότηση στα 65 ένας εντελώς μη ρεαλιστικός στόχος σε έναν σύγχρονο κόσμο; Ένα αυθαίρετο πρότυπο;
Όχι μόνο η στοχευόμενη ηλικία συνταξιοδότησης δεν έχει αλλάξει σύμφωνα με τις σύγχρονες συνθήκες, αλλά είναι επίσης “ασαφές γιατί τα μέσα της δεκαετίας του ’60 έγιναν η de facto ηλικία συνταξιοδότησης”, λέει η Gal Wettstein, ανώτερη ερευνήτρια οικονομολόγος στο Center for Retirement Research στο Boston College.
Κατά κάποιο τρόπο, ήταν μια «πρόχειρη κρίση» για να απομακρύνει τους ανθρώπους από το εργατικό δυναμικό προς το τέλος της ζωής τους.
Ωστόσο, πολλά κυβερνητικά προγράμματα συνεχίζουν σε αυτό το μοτίβο.
Στις ΗΠΑ, το Medicare, το ομοσπονδιακό πρόγραμμα ασφάλισης υγειονομικής περίθαλψης, είναι προς το παρόν διαθέσιμο μόνο σε ενήλικες ηλικίας 65 ετών και άνω (υπάρχουν εξαιρέσεις για νεότερα άτομα με αναπηρία).
Οι Αμερικανοί δικαιούνται να λαμβάνουν τις πλήρεις παροχές κοινωνικής ασφάλισης στην ηλικία των 67 ετών, περίπου στην ίδια ηλικία που οι πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου μπορούν να διεκδικήσουν τις καθολικές κρατικές συντάξεις τους.
Στα μέσα του 20ου αιώνα, όταν θεσπίστηκαν πολλά από αυτά τα προγράμματα, το προσδόκιμο ζωής ήταν σημαντικά μικρότερο: στο Ηνωμένο Βασίλειο, για παράδειγμα, ήταν περίπου 66 χρόνια για τους άνδρες και 71 χρόνια για τις γυναίκες.
Τώρα, ωστόσο, «το προσδόκιμο ζωής μεγάλωσε, γινόμαστε πιο υγιείς μέχρι τα τέλη της μέσης ηλικίας και της πρώιμης γήρανσης», λέει.