Αγαπητά “Λιμενικά Νέα”,
Η σημερινή σας ανάρτηση με το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας “Η Καθημερινή” φέρνει στη μνήμη μια σχετικά πρόσφατη ιστορία…
Στις αρχές της δεκαετίας του 2010 η παράνομη μετανάστευση στον Έβρο είχε γίνει, ουσιαστικά, ανεξέλεγκτη. Έχοντας το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού με το μέρος τους, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία οποιουδήποτε άλλου φραγμού (πλην των ημεδαπών δυνάμεων άμυνας και ασφάλειας), οι διακινητές έμπαζαν αθρόα και λάθρα στην Ελλάδα μετανάστες απ’ όποιο πέρασμα του ποταμού ήθελαν…
Μάλιστα, η κατάσταση στον Έβρο είχε προκαλέσει τέτοια κατακραυγή εναντίον της χώρας μας, που, ο τότε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας κ. Νικολά Σαρκοζί σε Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ, είχε χαρακτηρίσει την Ελλάδα ως το “passoir” (“σουρωτήρι”) της Ευρώπης…
Μπροστά σ’ εκείνο το αδιέξοδο, υψώθηκε ο πρώτος “φυσικός” φραγμός στον Έβρο (αρχικού μήκους 11 χλμ.), που στη συνέχεια ενισχύθηκε με “ηλεκτρονικό” φραγμό (κάμερες-ραντάρ-drones-διόπτρες-αισθητήρες) και, που στις μέρες μας επεκτείνεται για άλλα 34 χλμ. κατά μήκος της όχθης του Έβρου, με απώτερο στόχο, στα περίπου 200 χλμ. των ελληνοτουρκικών συνόρων στον Έβρο, να υψωθεί ενιαίος “φυσικός” και “ηλεκτρονικός” φραγμός.
Αποτέλεσμα: Σήμερα, πλέον, ο έλεγχος των χερσαίων συνόρων και ικανού βάθους της προσυνοριακής τους ζώνης έχει περάσει στα χέρια των αρμόδιων Αρχών, ενώ το αίσθημα ασφάλειας των τοπικών ακριτικών κοινοτήτων μας έχει ενισχυθεί σημαντικά.
Περαιτέρω, όμως, το σημερινό πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας “Η Καθημερινή” προβληματίζει εντονότατα επειδή, ως φαίνεται, την πρωτοβουλία των κινήσεων στα ανατολικά θαλάσσια σύνορα εξακολουθούν να την έχουν οι διακινητές…
Γιατί, το όλο ζήτημα του σημερινού δημοσιεύματος δεν είναι αν οι διακινητές βλάπτουν τον τουρισμό των νησιών μας, αλλά ότι, επί σχεδόν 15 χρόνια μετά εκείνο το “ρεζιλίκι” του Έβρου, οι διακινητές στα θαλάσσια σύνορα μπορούν, ακόμα, να “…επιλέγουν…” το νησί που θα αποβιβάσουν τους “πελάτες” τους…
Και, δυστυχώς, θα συνεχίσουν να “επιλέγουν” το σημείο των θαλασσίων συνόρων που επιθυμούν, για πολύ καιρό ακόμα…
Αυτό που, επίσης, δείχνουν οι στατιστικές του δημοσιεύματος είναι ότι, παρά την υπερπροσπάθεια των αρχών ασφάλειας των θαλασσίων συνόρων (ιδίως του Λιμενικού Σώματος) και παρά την υπερσυγκέντρωση επιχειρησιακών δυνάμεων και έμψυχου δυναμικού στα νησιά μας στο Ανατολικό Αιγαίο, το αποτέλεσμα εξακολουθεί να είναι πολύ ανησυχητικό (140% αύξηση ροών σε έναν χρόνο!!!).
Από τη σύντομη εξιστόρηση για τον Έβρο προκύπτει ότι ο έλεγχος των χερσαίων συνόρων ανακτήθηκε από τις Αρχές άμυνας και ασφάλειας όταν στο “επιχειρησιακό μίγμα” τους εντάχθηκε οργανικά η σύγχρονη τεχνολογία επιτήρησης (δηλ. ο “ηλεκτρονικός” φραγμός).
Δεν είναι, επιτέλους, καιρός οι αρχές ασφάλειας θαλασσίων συνόρων να ενσωματώσουν κι αυτές τη σύγχρονη τεχνολογία επιτήρησης στο “μίγμα” των επιχειρησιακών τους δυνατοτήτων;
Δεν είναι καιρός, επιτέλους, να υψωθεί “ηλεκτρονικός” φραγμός στα νησιά μας στο Ανατολικό Αιγαίο;
Δεν είναι, επιτέλους, καιρός οι Αρχές μας να έχουν “ηλεκτρονική” εικόνα της συνοριακής και της προσυνοριακής ζώνης, ως και των απέναντι ακτών, σε πραγματικό χρόνο;
Δεν δικαιούνται οι αρχές ασφάλειας θαλασσίων συνόρων να βλέπουν ποιος πάει να αποπλεύσει από απέναντι, αντί να βολοδέρνουν πέρα-δώθε με τα σκάφη τους και να ταλαιπωρούνται από τους διακινητές;
Οι νησιωτικές ακριτικές κοινότητες δεν δικαιούνται κι αυτές να αισθάνονται ήσυχες και ασφαλείς;
Γιατί, θα αισθάνονται ήσυχες και ασφαλείς, μόνον όταν πεισθούν ότι οι διακινητές έπαψαν, πια, να επιλέγουν αυτοί τα νησιά τους…
