Που θα βρει η κυβέρνηση όσα χρειάζεται για να μοιράσει κουπόνια ενέργειας στον λαό; Στην αισχροκέρδεια. Την οποία και θα πατάξει στην συνέχεια;
Βεβαίως και θα την πατάξει.
Ίσως να ακούς βέβαια εδώ και εκεί σε κυβερνητικούς χώρους και σε ομιλίες για υπερκέρδη που δεν δικαιολογούνται… για τις τιμές που άφησαν να ξεφύγουν τα κέρδη… για τις λαϊκές αγορές που έγιναν φαρμακείο… για τις υπερβολές στην κοστολόγηση και άλλα παρόμοια… Αλλά η λέξη αισχροκέρδεια δεν θα ακούγεται.
Το φαινόμενο θα έχει παταχθεί. Η φρασεολογία θα μεταβληθεί και οι χαρακτηρισμοί για κλοπιμαία στην αγορά θα είναι ποιο κομψοί… Ποιο συζητήσιμοι…
Γιατί αν δεν μαζευτεί αυτό που ξέρουμε ως αισχροκέρδεια θα πρέπει (πριν από οτιδήποτε άλλο) να πληρώσει τα σπασμένα το ίδιο το κράτος , αλλά και η εκάστοτε κυβέρνηση που το καλύπτει αφού το εκπροσωπεί…
Και να ξεκινήσουμε από το σημείο που σήμερα μας καίει και αύριο θα μας τσουρουφλίσει… Την ενέργεια.
Την ενέργεια και την αισχροκέρδεια από το ίδιο το κράτος καθώς είμαστε το μόνο κράτος (μέλος της Ε.Ε.) που η υψηλού κόστους ενέργεια ωφελείται και στην επιπλέον φορολόγηση επί όλων των ενεργειακών φόρων (!!).
Είμαστε το μόνο κράτος της Ε.Ε που ανέχεται να βλέπει όλη την Βόρεια Ελλάδα να γεμίζει τα αυτοκίνητα της καύσιμα σε όλα τα άλλα Βαλκάνια και Τουρκία, λόγω της κρατικής αισχροκέρδειας να φορολογούνται με ΦΠΑ οι Ειδικοί Φόροι Καυσίμων (ΕΦΚ) και να μην διανοούνται τα αρμόδια υπουργεία να ασχοληθούν ούτε με αυτήν την συγκεκριμένη κρατική αισχροκέρδεια.
Να φύγουμε όμως από την κρατική αισχροκέρδεια στην ενέργεια (με κορυφαία την 30χρονη -από το 1993- αισχροκέρδεια μέσα από φορολόγηση των τιμών των καυσίμων) και να πάμε που;
Πάμε στα ακίνητα και στη διαχρονική (πάνω και από 50 χρόνια) φορολογική αισχροκέρδεια, σε όλα τα στάδια και τους χώρους της αγοράς ακινήτων.
Να ξεκινήσουμε από το μέχρι και χθες χαρτόσημο, τις κρατικές απαιτήσεις για μεταβιβάσεις ή γονικές παροχές και να πάμε στις αγοραπωλησίες ακινήτων, τις ενοικιάσεις καταλήγοντας στο Airbnb, στο οποίο η κρατική φορολογική αισχροκέρδεια τελικά θα τσακίσει κόκαλα…
Που αλλού να πάμε μετά από τα ακίνητα και το κρατικό φορολογικό μαστίγωμα με φόρους ύψους και μορφής (ιδίως μορφής) που δεν θα συναντήσεις σε καμιά ανεπτυγμένη ευρωπαϊκή Πολιτεία και οικονομία, με στόχους και ορίζοντες.
Τι θα κάνουμε λοιπόν από εδώ και πέρα βαδίζοντας στην τελευταία διετία πριν τις εκλογές του 2027 μιας και ναι μεν θα πρέπει να δείχνουμε πως κυνηγάμε την αισχροκέρδεια αλλά στην πράξη δεν θα πρέπει να μπλέξουμε την κρατική…
Πρακτικά θα αποφεύγουμε την χρήση της φράσης αισχροκέρδεια (από τον φόβο ότι κάτω από την ιδιωτική αισχροκέρδεια θα αποκαλυφθεί η κρατική μέσω φόρων) και θα μιλάμε απλά για υπερβολικά κέρδη η παράλογα κοστολόγια.
Θα το πάμε έτσι μέχρι να αποδεχθούμε και να εντάξουμε στην καθημερινότητά μας άλλες παρόμοιες φράσεις για την ίδια έννοια.
Εάν δεν το κάνουν θα μπλέξουν ως κυβέρνηση. Δεν θα ξέρουν που ξεκινούν και που φθάνουν οι ευθύνες του φορολογικού συστήματος και για την αισχροκέρδεια.
Και πάνω απ’ όλα αν αυτή η κυβερνητική επιμονή να παταχθεί η αισχροκέρδεια… θα έχει πολιτικό κόστος. Τι είδους πολιτικό κόστος; Την απώλεια της δυνατότητας λαϊκισμού των κυβερνήσεων να δείχνουν ότι τα παίρνουν από τους ολιγάρχες… για να τα δώσουν στον λαό με κουπόνια…
