Γιώργος Καπόπουλος
Όλα τα μετεκλογικά σενάρια και τώρα όλα τα σενάρια για την γραμμή πλεύσης που θα χαράξει η τρικομματική (Σοσιαλδημοκράτες ,Πράσινοι και Φιλελεύθεροι) κυβέρνηση Σολτς διατυπώθηκαν και εξακολουθούν μέχρι στιγμής να διατυπώνονται με μια παραδοχή –προεξόφληση.
Την βεβαιότητα ότι η Πανδημία θα έχει κάνει τον κύκλο της και θα επιτρέψει την επιστροφή στην κανονικότητα με ορίζοντα την 1.1.2023.
Όταν μιλάμε για κανονικότητα εννοούμε την μόνιμη περιοριστική δημοσιονομική πολιτική που επέβαλλε το Βερολίνο στους εταίρους του στην Ε.Ε-Ευρωζώνη με το Σύμφωνο Σταθερότητας αλλά και την στοχοπροσήλωση στον στόχο των μηδενικών ελλειμμάτων – Μαύρο Μηδέν η Schwarze Null – με εργαλείο τον κόφτη χρέους που έχει ενσωματωθεί στο γερμανικό σύνταγμα.
Μικρή σημασία έχουν οι αμφίσημες έως αμφιλεγόμενες εξισορροπήσεις που περιέχονται στο Σύμφωνο Συγκυβέρνησης των τριών κυβερνητικών εταίρων.
Διατυπώσεις του τύπου «Το Σύμφωνο Σταθερότητας απέδειξε την ευελιξία του», μια διατύπωση που διαμηνύει ότι δεν υπάρχει λόγος για αλλαγές, ενώ παρακάτω στο κείμενο υπάρχει η διαπίστωση ότι «Οι δημοσιονομικοί κανόνες μπορούν να αναπτυχθούν περαιτέρω» που σημαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Η Πανδημία και η εξέλιξή της είναι με τα σημερινά δεδομένα τοπίο στην ομίχλη που θέτει μια βαριά υποθήκη στην αξιοπιστία του πολιτικού βολονταρισμού περί επιστροφής στην κανονικότητα.
Όλα τα συμφωνηθέντα από τους εταίρους της κυβέρνησης Σολτς για την δημοσιονομική πειθαρχία στην Ε.Ε –Ευρωζώνη κινδυνεύουν να παραμείνουν ασκήσεις επί χάρτου.
Το πιο πιθανό με τα σημερινά δεδομένα σενάριο εξελίξεων είναι το Ταμείο Ανάπτυξης να χρειασθεί και χρονική παράταση και ενίσχυση της κεφαλαιακής του επάρκειας.
Το κόστος της ανάκαμψης την επόμενη μέρα μετά την Πανδημία είναι αδύνατον να εκτιμηθεί με τα σημερινά δεδομένα και έτσι εκ των πραγμάτων τίθεται υπό αμφισβήτηση όχι μόνον η οριοθέτηση του Ταμείου ανάκαμψης αλλά συνολικά της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης που επέβαλλε μετά το 2008 η Γερμανία στους εταίρους της στην Ε.Ε –Ευρωζώνη.
Η αναδίπλωση –περιχαράκωση της νέας κυβέρνησης υπό τον Σολτς θυμίζει τον αμυντικό βολονταρισμό της ΕΣΣΔ και των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού, που μιλούσαν για ηγετικό ρόλο των ΚΚ κατοχυρωμένο συνταγματικά, ενώ την ίδια στιγμή ακούγονταν οι τριγμοί κατάρρευσης του συστήματος.
Ο σχηματισμός μιας νέας κυβέρνησης δεν μπορεί να υποτιμηθεί, όμως το νέο δεδομένο δεν είναι οι φραστικές ακροβασίες του Σύμφωνου Συγκυβέρνησης για την Ε.Ε -Ευρωζώνη, αλλά η διαπίστωση ότι η επιστροφή στην κανονικότητα δεν μπορεί να προσδιορισθεί χρονικά ενώ βρισκόμαστε στην βαριά σκιά μιας απρόβλεπτης Πανδημίας.
Δίχως υπερβολή η Πανδημία είναι ο τέταρτος αλλά και ο μείζων εταίρος της τρικομματικής κυβέρνησης του «Φωτεινού Σηματοδότη».
Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος
