Γράφει ο κ. Σπύρος Καπράλος
Το νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου μπαίνει σε πλήρη εφαρμογή, μετά τις σχετικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον περασμένο μήνα στις Βρυξέλλες, ενώ οι περισσότερες χώρες-μέλη βρίσκονται σε τροχιά αυστηροποίησης των μέτρων κατά της παράνομης μετανάστευσης.
Ακόμα και πολιτικές περιπτώσεις με έντονα φιλελεύθερο αποτύπωμα, όπως ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, έχουν αποφασίσει να “σφίξουν τα λουριά”, για να διαχειριστούν μια σύνθετη κατάσταση με οικονομικές, αλλά πρωτίστως κοινωνικές προεκτάσεις. Στην Ελλάδα, η Κυβέρνηση παρά τις απόλυτα βελτιωμένες επιδόσεις σε σύγκριση με την περίοδο του Σύριζα, αποφάσισε να ακολουθήσει μια διαφορετική προσέγγιση και ψήφισε πρόσφατα μέσα από την τροπολογία Καιρίδη την νομιμοποίηση χιλιάδων μεταναστών με το πρόσχημα της ανάγκης εμπλοκής τους σε χειρωνακτικές εργασίες κυρίως στον πρωτογενή τομέα.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία θα δοκιμαστεί πλέον στην πράξη, όπου θα φανεί αν είχαν δίκιο οι εμπνευστές της ή οι πολέμιοι της ακόμα και στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράταξης. Την ίδια ώρα, οι αρνητικές εξελίξεις στη Γάζα και το σοβαρό ενδεχόμενο να μπει στο χορό των συγκρούσεων και ο Λίβανος αυξάνουν εύλογα την ανησυχία για ένα νέο κύμα μεταναστευτικών ροών από τα πεδία των συγκρούσεων της Μέσης Ανατολής.
Οι σχετικές προβλέψεις αφορούν σε κάθε περίπτωση και την Ελλάδα, η οποία θα κληθεί εκ νέου να διαχειριστεί χιλιάδες μετακινούμενους που αναζητούν μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη. Στην απέναντι όχθη, η Τουρκία συνεχίζει τις διπλωματικές κινήσεις με φόντο και τις εξελίξεις στο μεταναστευτικό.
Ο κ. Ερντογάν υποδέχθηκε τα προηγούμενα εικοσιτετράωρα την Ιταλίδα Πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι, με την οποία συζήτησε εκτενώς το επίμαχο θέμα καθώς και τις εξελίξεις στη Λιβύη. Φαίνεται πως η ιταλική πλευρά αναγνωρίζει με τον τρόπο της, το ρόλο που επιθυμεί να διαδραματίσει η Άγκυρα στην ευρύτερη περιοχή και στη συγκεκριμένη χώρα με τις πολιτικές ιδιαιτερότητες. Υπενθυμίζεται ότι δεν έχει ακόμα στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας της Ρώμης με την Αλβανία του Έντι Ράμα για την κατασκευή δύο κέντρων υποδοχής μεταναστών με χρήματα της Ιταλίας, αλλά επί αλβανικού εδάφους.
Γίνεται δηλαδή αντιληπτό ότι στην παρούσα φάση πραγματοποιούνται ζυμώσεις και σχηματοποιούνται συμμαχίες μεταξύ χωρών εντός και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι συγκεκριμένες εξελίξεις έρχονται να αποκαλύψουν και το έλλειμμα στην εφαρμοσμένη ευρωπαϊκή πολιτική πάνω στο μεταναστευτικό. Όταν ένα τόσο σοβαρό ζήτημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί κεντρικά, τότε αναπόφευκτα αναπτύσσονται επιμέρους συνεργασίες, όπως συμβαίνει όχι μόνο στον ευρωπαϊκό νότο, αλλά και στην κεντρική Ευρώπη ανάμεσα σε Αυστρία-Ουγγαρία-Σερβία, ή μεταξύ Ουγγαρίας και Σλοβακίας.
Αλλά το φαινόμενο της αυξημένης μετανάστευσης ενισχύεται ακόμα περισσότερο και από την επισιτιστική κρίση και τον αντίκτυπο που αυτή έχει σε χώρες της κεντρικής Αφρικής. Ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού υπό το βάρος της πείνας και της έλλειψης εναλλακτικών λύσεων αναγκάζεται να μετακινηθεί είτε προς τις χώρες της ανατολικής Αφρικής, είτε προς τις βόρειες ακτές και την Ευρώπη. Το 2024 θα είναι μια χρονιά που η Ε.Ε θα δοκιμάσει εκ νέου τις αντοχές της σε ένα θέμα που οι διαστάσεις του δεν είναι μόνο πολιτικές, αλλά κοινωνικές και πρωτίστως ανθρώπινες.
