Πρωτίστως και για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή των παρακάτω – γνωστών –
διατάξεων οι υπηρετούντες στα σώματα ασφαλείας και εν προκείμενου οι αστυνομικοί , θα πρέπει
να θυμηθούν τα εξής :
-Οι επιθέσεις που δέχονται κατά την άσκηση των καθηκόντων τους ή εξαιτίας
της ιδιότητά τους , δεν τους απευθύνονται σε προσωπικό επίπεδο. Ο δράστης
επιτίθεται στο «σχήμα» , στην παρουσία τους, σε αυτό που νομίζει ότι
εκπροσωπούν, όχι στο Δημήτρη, στο Γιάννη ή στη Νικολέτα .Συνεπώς, θέτουν
μια διένεξη σε λάθος βάση εάν σπεύσουν να την προσωποποιήσουν με
συνέπεια ,ψυχολογικές συνήθως επιβαρύνσεις τους , δυσφήμηση της ΕΛ.ΑΣ ,
πειθαρχικές και ποινικές διαδικασίες που θα μπορούσαν έξυπνα να αποφευχθούν
κ.α έξυπνο είναι συνεπώς να είστε απλά, προετοιμασμένοι επαγγελματίες .
-Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα ( εξαίρεση στο πταίσμα ) και κάθε
αστυνομικός την υποχρέωση εκ του νόμου , να προβαίνουν στη σύλληψη δράστη
αυτόφωρου κακουργήματος ή πλημμελήματος σύμφωνα με τα άρθρα 275 279 του
Κώδικα Ποινικής Δικονομίας . Στα πλαίσια αυτά , ΚΑΘΕ αστυνομικός μπορεί να
προβεί σε μήνυση – καταγγελία πράξης ( έστω κι αν δεν στρέφεται εναντίον
του ) όταν με αυτήν , προσβάλλεται , θίγεται ή δυσφημείται η ιδιότητά του
ή το αστυνομικό σώμα ( π.δ 141/΄91).
– Η έκθεση σύλληψης ΔΕΝ είναι ανακριτική πράξη , όπερ σημαίνει ότι ο
αστυνομικός δεν περιμένει εντολή για να προχωρήσει σε νόμιμες συλλήψεις .
Προϊστάμενος στην προανάκριση δεν είναι ο διοικητής αλλά , ο εισαγγελέας
πρωτοδικών.
-Σε πολλές περιπτώσεις μια αντικοινωνική ή έκνομη συμπεριφορά, γίνεται από
νοητικά διαταραγμένα άτομα, πάσχοντα, από κυκλική ψύχωση ή διπολική
διαταραχή , από παρανοειδής σχιζοφρένεια ή από άτομα που επιδιώκουν τη
συμπλοκή . Ο επαγγελματίας αστυνομικός θα πρέπει κινηθεί στην βάση αυτών
των δεδομένων .
-Όποιος έχει νομικό καθήκον να εκτεθεί βάσει αυτού σε συγκεκριμένο κίνδυνο
(όπως οι αστυνομικοί) που δημιουργεί κατάσταση ανάγκης , έχει « ΚΑΘΗΚΟΝ
ΑΝΟΧΗΣ του κινδύνου » π.χ να συλλάβουν τους δράστες παρά τον κίνδυνο να
υποστούν επίθεση από αυτούς.
Θυμηθείτε λοιπόν …
1- Όταν ο απέναντι ασκεί βία (υλική δύναμη π.χ. απώθηση) ή απειλή βίας
(προαναγγελία κακού που προκαλεί φόβο) ή βιαιοπραγώντας (κτύπημα, σπρώξιμο
κ.α) σε βάρος αστυνομικού την ιδιότητα του οποίου γνωρίζει, ΕΧΟΝΤΑΣ σκοπό
τον εξαναγκασμό του αστυνομικού ώστε να παραλείψει νόμιμη πράξη, πράττει το
αυτεπάγγελτα διωκόμενο έγκλημα της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (167 Π.Κ.), το οποίο μπορεί
να αναφέρει στην εισαγγελική αρχή ο οποιοσδήποτε, συνάδελφος του, φίλος
κτλ.( Τυπικό έγκλημα δηλ , αρκεί η ενέργεια )
Θα πρέπει όμως , να διαρκεί η νόμιμη ενέργειά του αστυνομικού, δεν
ενδιαφέρει εάν επιτεύχθηκε αυτό που επιδίωκε ο δράστης, ενώ , η παθητική
αντίσταση του αντιδραστικού (π.χ αγκαλιάζει κολώνα της ΔΕΗ ή ξαπλώνει στη
γη) , δεν είναι αξιόποινη από μόνη της .
2- Όποιος χωρίς αντίσταση (με φωνασκίες, χειρονομίες, διαμαρτυρίες, ή με
ενέργειες όπως , δεν ανοίγει την πόρτα κ.α.), δεν υπακούει σε πρόσκληση
(συνήθως προφορική) αστυνομικού που εκτελεί νόμιμα τα καθήκοντά του, να
συνδράμει ή να προσφέρει την υπηρεσία του, ώστε ο τελευταίος να προβεί σε
νόμιμη υπηρεσιακή ενέργεια, πράττει το αυτεπάγγελτα διωκόμενο έγκλημα της
ΑΠΕΙΘΕΙΑΣ (169 Π.Κ.)
Θα πρέπει να υπάρχει νόμος (να μην προβλέπει όμως ο ίδιος την ποινή αφού
τότε θα πρόκειται για ειδικό έγκλημα) που να υποχρεώνει τον πολίτη να
συνδράμει (π.χ. όταν αρνείται να μπει στο σπίτι του για κατοίκων έρευνα,
όταν αρνείται να παραλάβει δικόγραφο που του επιδίδεται , να συμμορφωθεί με
υποδείξεις τροχονόμου κ.α.).
3- Όποιος συμμετέχοντας σε δημόσια συνάθροιση ή συγκέντρωση (συνήθως
πάνω των 5 ατόμων ) που εμφανίζεται όμως ως ομαδική δύναμη , «ΑΣΚΕΊ » βία
( υλική δύναμη π.χ απώθηση ) ή απειλή βίας ( προαναγγελία κακού που
προκαλεί φόβο) ή βιαιοπραγώντας (κτύπημα, σπρώξιμο κ.α) σε βάρος
αστυνομικού-κων, ΕΧΟΝΤΑΣ σκοπό τον εξαναγκασμό των αστυνομικών ώστε να
παραλείψουν νόμιμη πράξη ή ενέργεια , πράττει το αυτεπάγγελτα διωκόμενο
έγκλημα της ΣΤΑΣΗΣ (170 ΠΚ)
Εάν στις περιπτώσεις αυτές δεν διαπράχθηκε αντίσταση, τότε έχουμε ΘΡΑΣΥΤΗΤΑ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΗΣ 171 Π.Κ., εφόσον, απαγορεύτηκε νόμιμα η συνάθροιση –
συγκέντρωση, ενώ εάν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 170 και 171
π.κ και , έστω ΜΕΡΙΚΟΙ από το συναθροισμένο πλήθος εκτελούν βιαιοπραγίες
εναντίων προσώπων και πραγμάτων ή εισβάλλον παράνομα σε σπίτια κτλ ,
εφαρμόζεται το άρθρο 189 π.κ ( διατάραξη κοινής ειρήνης) ως τροποποιήθηκε.
Οι υποκινητές, οι παραυτουργοί (π.χ αυτοί που από εξώστες, ταράτσες πετούν
πέτρες κατά αστυνομικών ) , οι απλώς συμμετέχοντες στην συνάθροιση ( ως
συμμέτοχοι στάσης , απλοί στασιαστές δλδ ) και αυτοί που παρεμποδίζονται
από τις αστυνομικές δυνάμεις να συμμετάσχουν ( απόπειρα ) , τιμωρούνται και
αυτοί με την ίδια διάταξη, 170 Π.Κ.
Σύνηθες είναι εδώ η συρροή με τα εγκλήματα, της απόπειρας ανθρωποκτονίας ,
σωματικών βλαβών , εξύβρισης , φθοράς ξένης περιουσίας, δημόσιας
περιουσίας , ληστείας κ.α
4- ΑΜΥΝΑ και άμυνα υπέρ τρίτου. (22 Π.Κ.) Σε άμυνα βρίσκεται αυτός που
αποκρούει άδικη ( έστω και ένα δεν είναι αξιόποινη ) επίθεση (ως ανθρώπινη
ενέργεια ή παράλειψη ιδιαίτερης νομικής υποχρέωσης) άλλου, με σκοπό να
υπερασπίσει την ζωή του , την σωματική του ακεραιότητα, την τιμή του, την
ελευθερία του, την περιουσία του κτλ, του ίδιου ή άλλου ακόμα και εάν δεν
το θέλει.
ΑΜΥΝΑ «χωράει » και υπέρ της έννομης ή δημόσιας τάξης (άμυνα υπέρ της
Πολιτείας) όταν κινδυνεύουν συγχρόνως έννομα αγαθά του ατόμου .
Δεν επιτρέπεται ή δεν υπάρχει ΑΜΥΝΑ:
1- Εναντίων αστυνομικού οργάνου που πράττει νόμιμα π.χ. ύστερα από νόμιμη
προσταγή
2- Όταν η επίθεση δεν είναι παρούσα (με εξαίρεση τα διαρκή εγκλήματα)
3- Όταν η απόκρουση της επίθεσης μπορεί να γίνει με παθητική άμυνα.
ΥΠΕΡΒΑΣΗ άμυνας και συνεπώς τιμωρείτε με ποινή ελαττωμένη , έστω και εάν
έπραξε από αμέλεια ( νομιζόμενη άμυνα ) , πράττει αυτός που χωρίς να έχει
κυριαρχηθεί από φόβο ή ταραχή από την επίθεση, ενώ μπορούσε να αποφύγει –
διαφύγει της επίθεσης , αποκρούει την επίθεση ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ , δηλδ
υπερβαίνοντας το αναγκαίο μέτρο άμυνας ( π.χ αποκρούει την εξύβριση με
ανθρωποκτόνο ενέργεια , το σπρώξιμο με επικίνδυνο κτύπημα κτλ ).
Στην περίπτωση αυτή ο αρχικά επιτιθέμενος, έχει δικαίωμα άμυνας (αντάμυνα).
Τιμωρείτε επίσης ο αμυνόμενος, όταν ΠΟΝΗΡΑ προκάλεσε την επίθεση ώστε μέσα
από την άμυνα του , να πλήξει αυτόν που προκάλεσε να του επιτεθεί (υπαίτια
κατάσταση αμύνης -24 πκ –επιβαρυντικό δε είναι , εάν αφήσει αβοήθητο τον
επιτιθέμενο να κινδυνεύσει, ενώ, αμυνόμενοι και επιτιθέμενοι τιμωρούνται
εάν συμμετείχαν σε συμπλοκή σύμφωνα με το άρθρο 313 Π.Κ..
5- ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΓΚΗΣ Όποιος έχει νομικό καθήκον να εκτεθεί βάσει αυτού σε
συγκεκριμένο κίνδυνο (όπως οι αστυνομικοί) που δημιουργεί κατάσταση
ανάγκης , έχει « ΚΑΘΗΚΟΝ ΑΝΟΧΗΣ του κινδύνου » π.χ να συλλάβουν τους
δράστες παρά τον κίνδυνο να υποστούν επίθεση από αυτούς.
Όμως ,όποιος ( και οι αστυνομικοί όταν βρίσκονται εκτός πεδίου νομικού
καθήκοντος ), βρεθεί σε τέτοια κατάσταση ανάγκης που δημιουργεί ο
αναπότρεπτος με άλλα μέσα κίνδυνος , δεν είναι άδικη η πράξη που θα τελεί
για να αποτρέψει τον παρόντα αυτό κίνδυνο . εάν η βλάβη που προκλήθηκε
(που θα προκαλέσει ) είναι κατώτερη από την βλάβη που απειλήθηκε (που θα
γινόταν).
Επίσης , δεν είναι καταλογιστέα η πράξη που τελεί ο ευρισκόμενος σε
κατάσταση ανάγκης, για να αποτρέψει τον παρόντα αυτό κίνδυνο . εάν η
βλάβη που προκλήθηκε (που θα προκαλέσει), είναι ίσης αξίας με την βλάβη
που απειλήθηκε (που θα γινόταν) ( 25 π.κ )
Παρόντες και αναπότρεπτοι με άλλα μέσα κίνδυνοι είναι οι -πυρκαγιές,
εκρήξεις, πλημμύρες κτλ, εναντίων έννομων αγαθών – ζωής, σωματικής
ακεραιότητας, υγείας, ελευθερίας περιουσίας κτλ
Παράδειγμα , σκοτώνουμε το σκύλο του γείτονα για να σωθούμε από τα
δαγκώματα του ή σπάμε την πόρτα διπλανού διαμερίσματος για να σώσουμε τον
ένοικο από πυρκαγιά).
Η υπέρβαση ορίων , τιμωρείτε και εδώ όπως και στην άμυνα π.χ. η καταδίωξη
με ισχυρό ενδεχόμενο να οδηγήσει σε θάνατο του δράστη, ή καταστροφή οικίας
για να σωθεί η παρακείμενη παράγκα από την πλημμύρα κ.α
6- Σε εκτέλεση ΠΡΟΣΤΑΓΗΣ – διαταγής (21 ΠΚ) , προφορικής ή έγγραφης ( έχουν
την ίδια ισχύ), νόμιμης στον τύπο και στην ουσία της, δεν είναι άδικη η
πράξη που εκτελεί ο αστυνομικός χωρίς ακρότητες , εάν απαιτείτε «τυφλή
εκτέλεση » ….όμως
Α- Όταν πιθανολογεί την ύπαρξη παρανομίας, ή την θεωρεί ο ίδιος παράνομη ,
και πριν την εκτελέσει , μπορεί να αναφέρει εγγράφως την αντίθετη γνώμη του
και να την εκτέλεση μετά χωρίς χρονοτριβή.
Β- Υποχρεούται να ΜΗΝ εκτελέσει και να αναφέρει , εάν οι διαταγές είναι
αντισυνταγματικές και παράνομες όταν δλδ αντίκειται σε ρητές διατάξεις
του Συντάγματος και των νόμων, ιδίως των Ποινικών ( π.χ σύλληψη που
απαιτείται έγκληση χωρίς να υπάρχει τέτοια, βασανισμός – κακομεταχείριση
κρατουμένου για να δώσει πληροφορίες κτλ).
Σε περίπτωση που εκτελέσουν προδήλως παράνομη διαταγή και αποδειχθεί ότι
δεν είχαν την δυνατότητα να αντιληφτούν την παρανομία και να αρνηθούν την
εκτέλεση π.χ λόγο απειρίας, δεν υπέχουν ευθύνης.( Δ.Ε.Α 676/2001 )
Έτσι , ο συνδυασμός των γενικών λόγων άρσης του αδίκου (προσταγή 21Π.Κ. –
άμυνα 22 Π.Κ. – κατάσταση ανάγκης 25 Π.Κ. ) με τις διατάξεις που
προστατεύουν από προσβολή την πολιτειακή εξουσία ( αντίσταση κατά την αρχής
167 ΠΚ , απείθεια 169 ΠΚ, στάση 170 ΠΚ , θρασύτητα κατά της αρχής 171 ΠΚ σε
συνδ με το άρθρο 189 ΠΚ διατάραξη της κοινής ειρήνης ), συνιστούν, κατά την
άποψή μας, την «ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ» Νομική προστασία, απέναντι σε κάθε είδους
κακόβουλες επιθέσεις.
[Διανοητική προετοιμασία]
Οι επαγγελματίες αστυνομικοί θα πρέπει να έχουν μετατρέψει το μυαλό τους
σε « όπλο «, η χρήση του οποίου δε σκοτώνει αλλά αντίθετα, προστατεύει και
τον ίδιο και τους απέναντί του. Ας μην ξεχνάνε ότι , το δυνατότερό όπλο
δεν είναι SMITHWESSON – GLOCK – SPRINGFIELD ARMORY XDM – ΙWI – SIG SAUER –
WALTHER – CZ – BERETTA – RUGER κτλ , αλλά το μυαλό τους
Η απάντηση στα ερωτήματα , – τι πρέπει να κάνω εάν συμβεί αυτό ή το άλλο ;
και –πως θα πετύχω το καλύτερο αποτέλεσμα; θα πρέπει ΠΑΝΤΑ να έχουν
απαντηθεί ΠΡΙΝ οτιδήποτε . Λειτουργούν « αντιαγχολυτικά » σε εμπλοκή, αφού
«αναγκάζουν» τη λογική να προηγηθεί του συναισθήματος το οποίο έτσι , θα
«διατίθεται» σε αυτήν, ως δείκτης.
Όχι λοιπόν στην αγχώδη αναμονή μιας επικείμενης επίθεσης, αλλά, ΕΤΟΙΜΟΣ για
την «αυτοματοποιημένη» δράση βάση σχεδίου που θα περιλαμβάνει ΠΑΝΤΑ
δυνατότητες κάλυψης, στρατηγική υποχώρησης και αποφυγής αδιεξόδου
Η αναγνώριση συνεπώς , της ή των περιοχών ευθύνης , ο εντοπισμός των
προβληματικών περιοχών και αυτών από όπου ΜΠΟΡΕΙ να εκδηλωθεί μια επίθεση,
ο «κατά νου» παράγοντας (+1) , η μη ενασχόληση μας κατά την υπηρεσία με
αλλότρια πράγματα και ότι οι ύποπτοι θα «επιτεθούν» ή θα αντιδράσουν
πιθανότατα πρώτοι , αποτελούν το «χώρο» μέσα στον οποίο πρέπει να ΕΧΕΤΕ
ΣΧΕΔΙΑΣΕΙ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΑΣ
Οι προστατευτικές πληροφορίες παράλληλα , και η προληπτική έρευνα του
χώρου «κλείδωμα χώρων» ή της περιοχής που θα αναπτυχθεί ή θα ΚΙΝΗΘΕΙ η
αστυνομική δύναμη ή εσείς , για εντοπισμό π.χ ύποπτων αντικειμένων και η
προηγούμενη αυτοψία του χώρου, αποτελούν ζωτικής σημασίας κινήσεις .
Εάν όσο μπορείτε , ακολουθείτε πιστά τη «στρατηγική», αθέατη προσέγγιση
και ανάπτυξη – ΚΑΛΥΨΗ – αναμονή και συγκέντρωση πληροφοριών – ζητώ
ενίσχυση εάν χρειαστεί – αιφνιδιασμός, θα έχετε προτάξει μια ασπίδα
προστασία σας, με τον καλύτερο τρόπο
[Οπλοφορία – Οπλοχρησία – Οπλοκατοχή]
Οπλοφορία όταν φέρω το όπλο εκεί που δεν μου επιτρέπεται , οπλοχρησία όταν
το χρησιμοποιώ παράνομα , οπλοκατοχή όταν κατέχω όπλο χωρίς άδεια .
Καμία νομοθετική ρύθμιση, καμία διαταγή, καμία νουθεσία, δεν μπορεί να
«ρυθμίσει» τη χρήση του όπλου κατά τα δέκατα εκείνα του δευτερολέπτου, που
αποφασίζουμε ενστικτοδεικτικά τη χρήση του ή όχι.
Η κάθε τόσο νομοθετική ρύθμιση του θέματος δημιουργεί ψευδαισθήσεις και
σύγχυση στους Αστυνομικούς σχετικά με τη νόμιμη χρήση του όπλου τους ,
αφού , δεν μπορεί να ρυθμίσει την διανοητική του ετοιμότητα στα κρίσιμα
εκείνα δέκατα .
Τούτο μπορεί να εξασφαλιστεί ΜΟΝΟ με ΣΥΝΕΧΗΣ εκπαίδευση, μόνο με συνεχής
εξάσκηση. Εάν η διοίκηση, διατηρώντας αστυνομικούς για χρόνια
«ανεκπαίδευτους» στη χρήση του όπλου, απαιτεί από αυτούς τη χρήση του όταν
χρειαστεί , καθίσταται συνυπεύθυνη σε περίπτωση «ατυχήματος» .
Η γενική παραδοχή πάντως, για το πότε πυροβολεί ο αστυνομικός είναι μια
(. ευρισκόμενος σε νόμιμη άμυνα σύμφωνα με τις Γενικές διατάξεις του
Ποινικού Κώδικα)
Στην πράξη ενδείκνυται η τακτική : Είμαι διανοητικά προετοιμασμένος ,
«ΜΠΑΙΝΩ » σε πλεονεκτική θέση, έχω τον έλεγχο των εξελίξεως και των
κινήσεων ώστε , να μην χρειαστεί να πυροβολήσω .
Σκοπός είναι , να μπορεί να εξαντλήσει άνετα όλα τα ηπιότερα μέσα ( με
απώτερο την αστυνομική ράβδο ) , πριν φτάσει στο έσχατο ( προειδοποίηση ,
ακινητοποίηση , εξουδετέρωση )
[Αστυνομική προανάκριση]
Υπάρχει μια χρονική περίοδο όπου ο προανακριτικός υπάλληλος της αστυνομίας
( εν προκείμενου ) είναι κυρίαρχος αλλά και απόλυτα υπεύθυνος για την
έκβαση της υπόθεσης γύρω από ένα έγκλημα . Αυτή είναι στο ΑΥΤΟΦΩΡΟ . Η
μόνη κίνηση που πρέπει να κάνει (σχετικά ), είναι, να ενημερωθεί ο
Διοικητής του στην προανάκριση δηλαδή ,ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών. Θα πρέπει
επίσης να γνωρίζει ότι , άλλο το αυτόφωρο ,άλλα τα χρονικά όρια του
αυτόφωρου αλλά , και πότε υπάρχει διακοπεί του αυτόφωρου.
Η γνώση της προανακριτικής « επιστήμης » είναι προσωπική υπόθεση του
καθενός, εάν θέλει να προστατευτεί. Η ρουτίνα, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός
εδώ , μας αποκόπτει και μας κάνει να ξεχνούμε σημαντικά βήματα όπως
ενδεικτικά , ότι
# Σε κάθε περίπτωση, σύλληψης (ενθυμείται ότι η έκθεση σύλληψης ΔΕΝ είναι
ανακριτική πράξη ), προσαγωγής και προστατευτικής φύλαξης , θα πρέπει να
συντάσσεται η σχετική έκθεση και να αποστέλλεται στην Εισαγγελία.
# Σε κάθε περίπτωση μη υποβολή τελικά έγκλησης, θα πρέπει να συντάσσεται η
έκθεση ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ από το δικαίωμα της έγκλησης , ενώ σε κάθε εγγραφή στο ΒΑΣ
ο πολίτης θα πρέπει να αναφέρει «επιφυλάσσομε παντός νόμιμου δικαιώματός
μου » και να γίνεται μνεία ότι του γνωρίσαμε το 3ημηνο για έγκληση .
# ΠΟΤΕ δεν αναφέρουμε στο ΒΑΣ αυτεπάγγελτα διωκόμενα αδικήματα , χωρίς να
έχουμε σχηματίσει δικογραφία .( παράβαση καθήκοντος )
# Σε κάθε περίπτωση ακρόασης ή διευθέτησης παραπόνων πολιτών ενώπιον
αστυνομικής αρχής θα πρέπει να γίνεται η σχετική εγγραφή και η φράση ,
τέθηκαν οι υπογραφές .
# Στην έκθεση τροχαίου ατυχήματος ΔΕΝ καταλογίζουμε ΠΟΤΕ ευθύνη, αλλά,
περιγράφουμε με ακρίβεια τα γεγονότα.
# Μόνο η ομολογία του κατηγορούμενου δεν είναι αρκετή
# Δεν επιτρέπουμε την μαρτυριοποίηση του κατηγορουμένου και δεν «πνίγουμε »
τα δικαιώματά του.
# Κρατάμε , αντίγραφο της κατάθεσής μας, σημειώσεις για πρόσωπα και
υποθέσεις που μας απασχόλησαν , έχουμε πρόσβαση στην νομοθεσία κ.α..
# Έχουμε προσωπικό αρχείο με όλες τις εκθέσεις που θα χρειαστούμε.
Αναζητούμε το αποτέλεσμα της υπόθεσης από την εισαγγελία και το
επισυνάπτουμε στην δικογραφία .
[Εκτέλεση υπηρεσίας]
Υπάρχει τρόπος , η διάταξη υπηρεσίας να εκδίδεται δίκαια και να είναι
αποδεκτή απ όλους . Αυτό που δημιουργεί το πρόβλημα είναι , η μη ομοιόμορφα
δίκαιη εκτέλεση υπηρεσίας που πολλές φορές οδηγεί στην μη εκτέλεση
υπηρεσίας .
Ο Συνδικαλισμός από την άλλη στην υπηρεσία , είναι ότι καλύτερο από τη
μεριά των εργασιακών δικαιωμάτων.
Τελευταία όμως τείνει να κατηγορηθεί για «άσκηση διοίκησης », ρόλο
εισαγγελέα , ύφος αντιπολίτευσης , για υποδείξεις και ότι, ανακατεύεται στο
θέμα διοίκησης των υπηρεσιών με τρόπο που αντικαθιστά τους διοικητές.
Η απάντηση είναι ΝΑΙ μπορεί να το κάνει, όταν καταγγέλλονται σε αυτόν,
παραβάσεις των Συνταγματικών διατάξεων , παραβάσεις καθήκοντος , νόμων και
διαταγών της Υπηρεσίας ,ποινικών διατάξεων , όταν προσβάλλεται η λειτουργία
δομών αστυνόμευσης , ο τρόπος λειτουργίας μιας υπηρεσίας κτλ
Με τον τρόπο αυτό «αναδύεται» μια απαραίτητη και χρήσιμη μορφή εσωτερικής
αστυνόμευσης. Η τακτική όμως « καταθέτω στην Υπουργό έκθεση με τα
προβλήματα της αστυνόμευσης στην περιοχή » , αφενός προσβάλλει την
νοημοσύνη όλης της ιεραρχίας , αφετέρου , δίνει λάθος μήνυμα στην κοινή
γνώμη .
Στην κατεύθυνση αυτή λοιπόν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα πρέπει να
ξεκαθαρίσουν τις διαδικασίες και να συντονιστούν «πιο επίσημα», ώστε, ο
σκοπός πύλης, ο εκτελών περιπολία, μέτρα τάξη, ο αξιωματικός υπηρεσίας , ο
διοικητής του τμήματος , που δεν «τολμά».
Ο πειθαρχικός έλεγχος τέλος, είναι μια υπηρεσιακή εκδοχή, στην οποία
μπορεί ο οποιοσδήποτε να εμπλακεί. Οι δυνατότητες που έχουν τα διοικητικά
πρωτοδικεία και το Διοικητικό εφετείο, είναι αποτελεσματικές, ώστε, να «
λύσουμε» ΤΕΛΙΚΑ τις διαφορές με την διοίκηση, σε κάθε περίπτωση. Στην
κατεύθυνση αυτή, σημαντική είναι η λειτουργία του συνηγόρου του
αστυνομικού .
Τα ανωτέρω, ας αποτελέσουν δείκτη, για το που πρέπει να εστιάσουμε την
προσοχή μας, ώστε, ο καθένας μας να φτιάξει τη δική του Νομική Πανοπλία
στους σημερινούς «πονηρούς» καιρούς.
Με εκτίμηση
Γιώργος Π (Αρχ/κας ΠΣ) , μέλος της Ομάδας Υψηλής Αστυνόμευσης
Με εκτίμηση,
ΟΜΑΔΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ
