Γράφει ο κ. Δημ. Καπράνος
ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥ οι Έλληνες έμαθαν τον ΙΜΟ (International Maritime Organization), τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό.
Τον έμαθαν επειδή η Ελλάδα, στο πλαίσιο της διαφαινόμενης «αλλαγής πλεύσεως» στον τομέα των σχέσεων με την Τουρκία, αποφάσισε να ψηφίσει τον Τούρκο υποψήφιο γενικό γραμματέα του ΙΜΟ, καθώς Τουρκία θα ψηφίσει υπέρ της υποψηφιότητας της χώρας μας για μια θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός είναι ένας πολυεθνικός, διακυβερνητικός οργανισμός, ο οποίος επιβλέπει την ορθή και ασφαλή επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ των χωρών-μελών του στον τομέα της ναυσιπλοΐας.
Καλό θα είναι, όμως, να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Στον ΙΜΟ δεν θέτουν υποψηφιότητα χώρες, αλλά πρόσωπα! Δηλαδή χώρα μας δεν θα ψηφίσει «Τουρκία», αλλά έναν υποψήφιο ο οποίος είναι Τούρκος! Όπως και όταν ψηφίστηκε ο ναύαρχος του Λ.Σ. Ευθύμιος Μητρόπουλος, ψηφίστηκε ως πρόσωπο και όχι ως «Ελλάς».
Φυσικά, αυτό δεν εμποδίζει τις χώρες από τις οποίες προέρχεται ο γενικός γραμματέας του ΙΜΟ να «καμαρώνουν» ή και να το αναφέρουν σε κάθε ευκαιρία, όπως κάναμε, άλλωστε, και εμείς.
Εμείς, λοιπόν, οι κάπως παλαιότεροι, μάθαμε αρχικά τον IMCO (Intergovernmental Maritime Consultative Organization), ήτοι τον βραχίονα του ΟΗΕ στη Ναυτιλία, με έδρα τη Γενεύη. Τον μνημονεύαμε δε κυρίως σε περιπτώσεις ναυαγίων, τα οποία παλαιότερα συνέβαιναν, όχι σπανίως, δυστυχώς.
Στις 17 Μαρτίου 1948 και αφού προηγήθηκαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, ιδρύθηκε ο IMCO, στη Γενεύη. Το 1982 ο Οργανισμός μετονομάστηκε σε ΙΜΟ και έκτοτε εδρεύει στο Λονδίνο.
Ο Οργανισμός άρχισε να γίνεται παρεμβατικός το 1967, όταν σημειώθηκε το μεγάλο ναυτικό ατύχημα του δεξαμενόπλοιου «Torrey Canyon», που προκάλεσε εκτεταμένη θαλάσσια ρύπανση.
Έτσι, ο IMCO άρχισε να παίρνει τη μορφή μιας αρχής «καθορισμού προτύπων για την ασφάλεια τόσο της ζωής στη θάλασσα όσο και του θαλάσσιου περιβάλλοντος», η οποία όφειλε να διαμορφώσει ένα δίκαιο και αποτελεσματικό ρυθμιστικό πλαίσιο για τη ναυτιλιακή βιομηχανία, το οποίο θα έπρεπε να υιοθετηθεί και να εφαρμοστεί παγκοσμίως.
Σήμερα στον ΙΜΟ μετέχουν 175 κράτη-μέλη. Ο Οργανισμός συγκροτείται από: τη Συνέλευση, ανώτατο κυβερνητικό σώμα του Οργανισμού, αρμόδιο για την έγκριση του προγράμματος εργασίας, του προϋπολογισμού και της εκλογής του Συμβουλίου. Το Συμβούλιο, εκτελεστικό όργανο του ΙΜΟ, που εποπτεύει το έργο του.
Εννοείται ότι η χώρα μας επιθυμεί και επιδιώκει να κινείται με βάση τις συμβάσεις και τους κανονισμούς του ΙΜΟ. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, πολλές χώρες θεσπίζουν δικές τους διατάξεις και κανόνες, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τους όρους και τους κανόνες που έχει θεσπίσει ο ΙΜΟ. Είναι δε γνωστές οι θέσεις του ελληνικού εφοπλισμού απέναντι σε μέτρα και κανονισμούς που επιβάλλουν τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κανόνες που ξεφεύγουν από τις ντιρεκτίβες του ΙΜΟ.
Η ναυτιλία, μέσω της οποίας μεταφέρεται κάτι περισσότερο από το 80% του παγκόσμιου εμπορίου, οφείλει-χωρίς αμφιβολία- να λειτουργεί με κανόνες και συμβάσεις, που συντάσσει ένας Οργανισμός, ο οποίος διασφαλίζει και παρέχει ένα ρυθμιστικό πλαίσιο για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας και την προστασία από τη θαλάσσια ρύπανση.
Το ότι Ελλάδα θα ψηφίσει υπό καθεστώς πιέσεων προς αυτήν, αλλά και την Τουρκία, από τη Δύση, που χαράσσει νέες «διαχωριστικές γραμμές» στην Ευρώπη, ελάχιστη σημασία έχει για την από αιώνων παγκοσμιοποιημένη ναυτιλία. Ας ελπίσουμε, τουλάχιστον, ότι κάποια στιγμή ΙΜΟ θα αποκτήσει πάλι το κύρος και την αίγλη του, που τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν ξεθωριάσει…
