Άλλο πράγμα και τούτο…
Στα μέσα του Ιουνίου βρισκόταν, λέει, στο Πέραμα για επισκευές το ΠΑΘ 60 «ΦΟΥΡΝΟΙ».
Κατά την διάρκεια των επισκευών χρειάστηκε από την Διεύθυνση Προσωπικού η αποστολή για 30 ημέρες τεσσάρων (04) στελεχών με ειδικότητες Αρμενιστή, Μηχανοδηγού που ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΣΚΑΦΩΝ σε διάφορες Υπηρεσίες του Υπουργείου για την συνδρομή του πληρώματος στην εκτέλεση των επισκευών.
Μάλιστα φήμες στους διαδρόμους του Υπουργείου αναφέρουν, ότι η ενέργεια της Διοίκησης για αποστολή αυτών των στελεχών για εκτέλεση υπηρεσίας στο ΠΑΘ 060 αποσκοπούσε και στην διευκόλυνση μέρους του πληρώματος να λάβει άδεια μιας και το εξουθενωτικό και συνεχές πρόγραμμα περιπολιών στο Αιγαίο για την φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων, δεν το επέτρεπε.
Έλα μου όμως προτού συμπληρωθούν 24 ώρες από την έκδοση της σχετικής διαταγής μετακίνησης, αυτή ακυρώθηκε ως προς την εκτέλεσή της μόνο για τον έναν εκ των τεσσάρων, ο οποίος λέγεται ότι είναι σχετικά νέος συνδικαλιστής σε κάποια μεγάλη πρωτοβάθμια συνδικαλιστική Ένωση.
Το θέμα αξίζει της προσοχής μας γιατί σχετίζεται άμεσα με την ισότιμη αντιμετώπιση από πλευράς Αρχηγείου όλων των στελεχών του Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ.
Πολύ δε περισσότερο, όταν μιλάμε για προσωπικό με ειδικότητες, που δυστυχώς με ευθύνη του Αρχηγείου είναι δυσεύρετες στις τάξεις του Σώματος, γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα να επιβαρύνονται συνεχώς για την κίνηση των ΠΛΣ συγκριτικά πολύ μικρός αριθμός στελεχών.
Μάλιστα το πρόβλημα έλλειψης πληρωμάτων το ανέδειξε και η ΠΟΕΠΛΣ σε ανακοίνωσή της την 3-8-2022 στην οποία αναφέρει, ότι πριν την έναρξη των εργασιών των Συμβουλίων τακτικών μεταθέσεων έτους 2022, δείχνοντας έμπρακτα την ευαισθησία προς τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα ελλείποντα σημαντικά σε αριθμό πληρώματα των ΠΛΣ, είχε ζητήσει πίνακα στελεχών πτυχιούχων ΔΜΓ και ΔΠΓ που υπηρετούν εκτός πλωτών, προκειμένου προφανώς εξετασθεί η πιθανή και κατά νόμο ένταξή τους στους πίνακες μεταθέσεων.
Για την συγκεκριμένη περίπτωση που αναφερόμαστε παραπάνω, για καθαρά λόγους διαφάνειας από πλευράς Διοίκησης και Αρχηγείου οφείλονται σειρά διευκρινήσεων:
Αληθεύουν ή όχι όσα αναφέρονται παραπάνω για έκδοση την 16-6-2022 διαταγής η οποία ακυρώθηκε μόνο ως προς ένα στέλεχος το οποίο φέρεται να είναι συνδικαλιστής σε πρωτοβάθμια Ένωση;
Ανεξάρτητα αν για την μερική ακύρωση της διαταγής έγινε επίκληση προσωπικών ή συνδικαλιστικών λόγων, ποιο ανυπέρβλητο εμπόδιο δημιουργείτο, αν το συγκεκριμένο στέλεχος μετακινείτο για ένα μικρό χρονικό διάστημα στο ναυπηγείο του Περάματος για εκτέλεση υπηρεσίας;
Έχουν προϋπάρξει στο παρελθόν περιπτώσεις ακύρωσης ανάλογων διαταγών που αφορούσαν το ίδιο στέλεχος ή και άλλων στελεχών που ασκούν συνδικαλιστική δραστηριότητα;
Υπήρξαν ή όχι «παρεμβάσεις» και αν ναι από ποιους, προκειμένου ακυρωθεί η σχετική διαταγή ως προς το συγκεκριμένο στέλεχος, που φέρεται ως συνδικαλιστής σε πρωτοβάθμια Ένωση;
Επισημαίνουμε μετ’ επιτάσεως ότι το θέμα δεν έχει σχέση με οτιδήποτε προσωπικό στοιχείο. Κάθε άλλο. Κανέναν δεν πρέπει να ενδιαφέρει η προσωπική επιδίωξη εξυπηρέτησης του συμφέροντος του κάθε στελέχους, που είναι πάντοτε θεμιτή και ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ να το επιδιώκει.
Η στάση της Διοίκησης ενδιαφέρει και οι ισχύοντες κανόνες.
Το κατά πόσο οι επιλογές και οι αποφάσεις της για την αντιμετώπιση εξυπηρέτησης των επιτακτικών αναγκών των ΠΛΣ, δημιουργούν τριβές και καλλιεργούν μεταξύ των στελεχών το αίσθημα της αδικίας και της άνισης αντιμετώπισης.
Για αποφυγή κάθε παρεξήγησης να θυμίσουμε, ότι η άσκηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων δεν εμποδίζει την Διοίκηση να απασχολεί στελέχη που έχουν την ιδιότητα αυτή, αφού σύμφωνα με το άρθρο 17 του ν. 1264/1982 (στο οποίο παραπέμπει το άρθρο 14 του π.δ. 80/2015) προβλέπεται η απουσία μελών του Προεδρείου πρωτοβάθμιων ενώσεων ως ακολούθως:
‘Άρθρο 17
Συνδικαλιστικές άδειες
…..
- Ο εργοδότης έχει την υποχρέωση να παρέχει άδεια απουσίας:
……
ζ) στον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο και τον Γενικό Γραμματέα των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, πέντε (5) ημέρες τον μήνα, αν τα μέλη της οργάνωσης είναι 500 και πάνω,
η) στον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο τον Γενικό Γραμματέα των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, τρεις (3) ημέρες τον μήνα, αν τα μέλη της οργάνωσης είναι λιγότερα από πεντακόσια (500)»
Συνεπώς η άσκηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν εμπόδιο για την κάθε Διοίκηση να αξιοποιεί κατάλληλα τα στελέχη του Σώματος.
Κάθε διαφορετική άποψη μόνο συκοφαντική μπορεί να χαρακτηριστεί κατά του συνδικαλισμού στο Λιμενικό Σώμα αλλά και σε όλους τους εργασιακούς χώρους.
Ουσιαστικά εδώ δεν θίγονται τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, όταν ασκούνται σύμφωνα με τον νόμο. Αυτό που θίγεται είναι το θέμα της δημοκρατίας στο χώρο εργασίας και δημιουργίας ίσων ευκαιριών στα στελέχη του Σώματος.
Για παράδειγμα, σε τι αποσκοπεί η τακτική της Διοίκησης και κατά πόσο είναι δεοντολογικά ορθό, να έχει τοποθετήσει σήμερα στην Διεύθυνση Προσωπικού, δηλαδή σε μια υπηρεσία που οι αποφάσεις της επηρεάζουν την καθημερινή ζωή των στελεχών (μεταθέσεις, ωράρια, βάρδιες, αποστολές κ.λ.π.), περίπου 10 πρωτοκλασσάτα συνδικαλιστικά στελέχη;
Τι επιδιώκει; Την άτυπη συναίνεση; Την άτυπη αλλά «θεσμική» συνδιοίκηση;
Πόσο προάγει την ισότητα των ευκαιριών για την διεκδίκηση της ψήφου εκλογής ως μελών των συνδικαλιστικών οργάνων η τοποθέτηση υποψηφίων σε καίριες θέσεις της Διεύθυνσης Προσωπικού έναντι άλλων υποψηφίων που δεν έχουν αυτή τη «καλή τύχη» και υπηρετούν σε άλλες Υπηρεσίες;
Μήπως αυτά τα θέματα δημοκρατίας ποσώς την ενδιαφέρουν;
Τελικά ποιόν εξυπηρετεί η διαιώνιση αυτής ζοφερής κατάστασης;
Δεν είναι καιρός πλέον να πάψει αυτό το μπλέξιμο άσκησης πολιτικής, συνδικαλισμού και διοίκησης;
Για το 2030 βαδίζουμε.
Δεν μπορεί στις μέρες μας να περιμένουμε από ένα «ημέτερο» ή «αρεστό» κελευστή ή αρχικελευστή να ασκήσει και εφαρμόσει την πολιτική της κάθε κυβέρνησης σε μια Διεύθυνση στο Υπουργείο.
Ίσιος είναι ο γιαλός…
Εμείς τελικά συνεχίζουμε, στραβά να αρμενίζουμε.
ΛΙΜΕΝΙΚΑ ΝΕΑ
