Για ένα εξαιρετικά δυσμενές τοπίο που έχει δημιουργήσει ασφυκτικό κλοιό γύρω από τους πολίτες στο Χαρτούμ κάνει λόγο ο Χάρης Θεοχαρίδης, πρόεδρος της Ενωσης εκ των Σουδάν Ελλήνων. «Μέχρι και χθες το απόγευμα μιλούσαμε με τους συμπατριώτες μας στο Χαρτούμ. Τώρα, σταμάτησαν να σηκώνουν το τηλέφωνο, χάνουμε την επαφή», λέει στην «Κ».
Την ίδια ώρα, κατόπιν σχετικών οδηγιών του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, το υπουργείο Εξωτερικών, μέσω της Μονάδας Διαχείρισης Κρίσεων, είναι σε συνεχή επικοινωνία με τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό προκειμένου να παρασχεθεί άμεσα η καλύτερη δυνατή ιατροφαρμακευτική βοήθεια στους δύο Ελληνες τραυματίες, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την εμπόλεμη κατάσταση που επικρατεί στο Σουδάν.
Δυστυχώς, σύμφωνα με τον κ. Θεοχαρίδη, η 24ωρη εκεχειρία που ανακοινώθηκε χθες δεν τέθηκε σε ισχύ. «Αν όμως δεν εφαρμοστεί, έστω και για λίγες ώρες, έτσι ώστε να μπορέσει να φύγει ο κόσμος από το Χαρτούμ, θα αρχίσει ο κόσμος να χάνει τη ζωή του από τα πυρά και σταδιακά και από την πείνα. Και μπορεί κάποιοι να βρίσκονται στην εκκλησία μαζί με τον Μητροπολίτη και μερικοί άλλοι στο ξενοδοχείο των Παγουλάτων, όμως οι περισσότεροι από την ελληνική κοινότητα ένας Θεός ξέρει αν και πώς έχουν καταφέρει να κρυφτούν. Ακούμε για 270 νεκρούς, αλλά ποιος τα επιβεβαιώνει όλα αυτά; Γίνεται λόγος για νεκρούς στους δρόμους».
Οι πληρωμένοι μισθοφόροι και η ταυτότητα της ελληνικής κοινότητας στο Χαρτούμ
Οσο για το πολιτικό σκέλος των εχθροπραξιών, οι οποίες ξεκίνησαν συντεταγμένα το Μεγάλο Σάββατο (15/4/2023), ο Χ. Θεοχαρίδης λέει πως πρόκειται για μια διαφορετική σύρραξη σε σχέση με όσα συνέβαιναν τα πολλά τελευταία χρόνια.
«Αυτή τη φορά, δεν βλέπουμε άλλη μια έκφανση του εμφυλίου πολέμου, βλέπουμε δύο ισχυρές στρατιωτικές ομάδες οι οποίες προσπαθούν να πάρουν την εξουσία. Ο λαός είναι απών. Η εξέγερση του 2020, στην οποία μάλιστα πρωτοστάτησαν οι μορφωμένες γυναίκες, ήταν μια φωτεινή στιγμή για το Σουδάν, η οποία όμως δεν είχε αίσια έκβαση.
Ο κόσμος νόμιζε ότι κατάφερε τότε να διώξει τον Ομάρ αλ-Μπασίρ, αλλά τελικά αυτό δεν συνέβη», λέει ο Χ. Θεοχαρίδης και συνεχίζει: «Ο “νόμιμος” αρχηγός του στρατού, ο στρατηγός Αμπντέλ Φατάχ αλ-Μπουρχάν, είναι στην ουσία “τσιράκι” του Μπασίρ, ενώ ο άλλος ο στρατηγός, ο Μοχάμεντ Νταγκάλο (γνωστός ως «Χεμεντί»), είναι ο “σφαγέας του Νταρφούρ”, που συνεργάζεται με τους Ρώσους για να τους δίνει όλο τον πλούτο των χρυσωρυχείων».
Ο Χ. Θεοχαρίδης περιγράφει πως η συντριπτική πλειονότητα των (10.000, κάποτε) Ελλήνων που ζούσαν στο Σουδάν επέστρεψαν στην Ελλάδα ή έφυγαν στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ το 1970, μετά την επιβολή της δικτατορίας του Τζαμάλ Νιμέιρι που διήρκεσε 16 χρόνια.
Οπως λέει ο ίδιος: «Αυτή τη στιγμή η κοινότητα είναι περίπου 150 άτομα. Εξ αυτών, οι περίπου 40 είναι από την παλιά παροικία και οι 100 είναι είτε παιδιά Ελλήνων που παντρεύτηκαν Σουδανές είτε οι σύζυγοι των Ελλήνων. Και υπάρχει, δυστυχώς, μέσα σε αυτά τα άτομα και μια ομάδα νέων παιδιών από 15 έως 24 ετών, από Ελληνες πατεράδες και μητέρες Σουδανές, τα οποία εγκαταλείφθηκαν από τις οικογένειές τους. Η κοινότητα στην Ελλάδα στέλνει συχνά χρήματα σε αυτά τα παιδιά μέσω του Μητροπολίτη. Με όσα γίνονται τώρα, έχουμε χάσει τα ίχνη τους».
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Θεοχαρίδης λέει πως, απ’ ό,τι φαίνεται, η διάσωση των Ελλήνων πολιτών θα είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. «Με το αεροδρόμιο να μη λειτουργεί, οι υπόλοιπες επιλογές είναι άκρως επικίνδυνες, μιας και η κατάσταση σε μεγάλο κομμάτι της σουδανικής επαρχίας, όπως στο Νταρφούρ, είναι είτε οριακή, είτε επικίνδυνη», υπογραμμίζει.
«Ο στρατός του RSF άρχισε το πλιάτσικο στην πόλη»
Δραματική είναι η εικόνα που δίνει για άλλη μία ημέρα και ο Παύλος Παγουλάτος, γιος του Θανάση Παγουλάτου, ο οποίος βρίσκεται εγκλωβισμένος μαζί με άλλα δέκα άτομα στο ξενοδοχείο που διατηρεί η οικογένεια από το 1952 στο Χαρτούμ.
