Από τη Συνθήκη της Βεστφαλίας (1648) η έννοια της “ανοιχτής θάλασσας” για το εμπόριο θεωρείται ακρογωνιαίος λίθος της διεθνούς τάξης πραγμάτων. Παρόλη την αναγνώριση της σημασίας του ελεύθερου εμπορίου, επί αιώνες οι θάλασσες παρέμεναν πεδίο αναρχίας και ανομίας.
Το 1982, ο ΟΗΕ θέσπισε τη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας (UNCLOS). Αυτή αποτέλεσε την πρώτη επιτυχημένη συμφωνία συλλογικής θαλάσσιας ασφάλειας. Εκείνη την περίοδο, το ναυτικό δίκαιο μετατόπισε τη στόχευσή του από τη μείωση της πιθανότητας εκδήλωσης πολεμικών συγκρούσεων στη θάλασσα (εξαιρετικά σπάνια σήμερα), στη διασφάλιση της ασφάλειας των ωκεανών για κάθε ανθρώπινη χρήση τους.
Το παρακάτω e-δησεόγραμμα (infographic) παραθέτει (στα αγγλικά) όλα τα σημαντικά ορόσημα της ιστορικής εξέλιξης του θαλασσίου δικαίου και της ελευθερίας των θαλασσών για το παγκόσμιο θαλάσσιο εμπόριο: