Οι δύο τελευταίοι ήταν δίδυμοι και συνέδεσαν το όνομα τους, εκτός από τις ναυτιλιακές τους δραστηριότητες με την τέχνη, με το νησί τους, την Άνδρο και βέβαια, με τον Ολυμπιακό.
Όπως μου έχει διηγηθεί ο Βασίλης Μποτίνος, μετά από ένα παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, στο οποίο είχε βάλει το νικηφόρο γκολ, ο Νίκος Γουλανδρής του πρότεινε να αγοράσει και να του χαρίσει ένα τάνκερ.
Για το πάθος του για τον Ολυμπιακό μίλησε σε εκπομπή «Πρόσκλησις σε γεύμα» του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεων την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 1972:
Η ενασχόληση του Νίκου Γουλανδρή με τον Ολυμπιακό άρχισε το 1958 προσφέροντας κάθε χρόνο μεγάλα χρηματικά ποσά. Το 1970 έγινε γενικός αρχηγός και στις 24 Δεκεμβρίου 1971 έγινε πρόεδρος. Στην περίοδο της προεδρίας του, ήρθε ο Μίλτον Βιέρα, που ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που έπαιξε στην Ελλάδα και είχε αγωνιστεί σε Μουντιάλ. Επίσης έφερε από την Γαλλία τον Ρομαίν Αργυρούδη και Υβ Τριαντάφυλλο, αλλά και πολλά ταλέντα της εποχής, όπως ο Κώστας Δαβουρλής, Γιώργος Δεληκάρης, Μιχάλης Κρητικόπουλος, Χούλιο Λοσάντα και πολλούς άλλους διεθνείς ποδοσφαιριστές.
Λέγεται ότι ο Νίκος Γουλανδρής δαπάνησε στον Ολυμπιακό ένα τεράστιο χρηματικό ποσό για την εποχή που υπερέβαινε τα 120 εκατομμύρια δραχμές.
Ο Νίκος Γουλανδρής γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1913 στην Άνδρο και πέθανε στις 6 Αυγούστου του 1983 στο νοσοκομείο Mayor Clinic της Φιλαδέλφειας, όπου νοσηλεύονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τα παιδικά του χρόνια ο Νίκος τα πέρασε στην Άνδρο, όπου αγωνίστηκε και στον Ανδριακό Αθλητικό Όμιλο.
Η ναυτιλιακή ιστορία των Γουλανδρήδων ξεκίνησε από τον παππού του Ιωάννη, οποίος έκανε πέντε παιδιά: Τον Πέτρο, τον Μιχάλη, τον Βασίλη, τον Νίκο και τον Λεωνίδα, οι οποίοι είναι και οι συνιδρυτές της Goulandris Bros. Τα αδέλφια μέσα σε λίγα χρόνια απόκτησαν 20 ατμόπλοια και πριν την ξεκινήσει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, διέθεταν τον δεύτερο μεγαλύτερο στόλο, δεδομένου ότι την πρώτη θέση κατείχε η οικογένεια Κουλουκουντή.
Το 1928 ο Πέτρος Γουλανδρής αγόρασε το πρώτο του ατμόπλοιο και ίδρυσε την δική του αυτόνομη εταιρεία. Το 1931 ο Πέτρος πεθαίνει και το πλοίο τέθηκε υπό την διαχείριση της οικογενειακής επιχείρησης. Το 1937, τα παιδιά του Πέτρου, αυτονομήθηκαν και πάλι επιχειρηματικά και δημιούργησαν την ναυτιλιακή εταιρεία «Κληρονόμοι Πέτρου Ι. Γουλανδρή».
Το 1952, ο Βασίλης και ο Νίκος, συνέχισαν την δική τους εφοπλιστική ρότα επικεντρώνοντας το επιχειρηματικό τους ενδιαφέρον, στα ποντοπόρα φορτηγά πλοία.
Ο Νίκος Γουλανδρής, μαζί με την σύζυγό του Ντόλλυ, άρχισαν να συλλέγουν αρχαία αντικείμενα από τις Κυκλάδες, σε μια προσπάθεια τους να εμποδίσουν την πώληση τους από τους ντόπιους σε συλλέκτες του εξωτερικού. Το 1962 εξασφάλισαν «άδεια ιδιωτικής συλλογής» στο όνομα της Ντόλλυς .
Το 1967, ο καθηγητής Χρήστος Ντούμας έκανε καταγραφή της συλλογής και το 1978 για πρώτη φορά εκτέθηκε στο Μουσείο Μπενάκη. Το 1985 ιδρύθηκε το Ίδρυμα «Νικόλαος Π. Γουλανδρής» στο οποίο δωρήθηκε η Συλλογή Κυκλαδικής και Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης. Το 1985 έγινε και η ανέγερση του Μουσείου στην οδό Νεοφύτου Δούκα 4, όπου στεγάστηκε η μόνιμη έκθεση.
Ο Νίκος Γουλανδρής ζούσε στην Ελλάδα και το καλοκαίρι περνούσε στο νησί του, Ρευματονήσι, ένα μικρό νησάκι, ανάμεσα στην Πάρο και στην Αντίπαρο, αλλά και στην Άνδρο, όπου ήταν η πατρική του οικία.
Ο δίδυμος αδελφός του Νίκου, Βασίλης Γουλανδρής, στην εφηβεία προσβλήθηκε από φυματίωση. Για την θεραπεία του μετέβη στην Ελβετία και αργότερα σπούδασε νομικά. Εργάστηκε στην οικογενειακή ναυτιλιακή επιχείρηση και το 1950 νυμφεύθηκε την Ελίζα Καραδόντη ( 1917-2000).
Ο πόλεμος της Κορέας απέφερε μεγάλα κέρδη στην ναυτιλιακή εταιρεία και σε συνάρτηση με το γεγονός ότι εξασφάλισαν πρόσβαση στη χρηματοδότηση νέων πλοίων, ο στόλος μεγάλωνε με εντυπωσιακούς ρυθμούς.
Ο Βασίλης, ήταν πρωτοπόρος, αφού στις αρχές της δεκαετίας του ΄50 ξεκίνησε την κατασκευή νεότευκτων πλοίων στα ναυπηγεία της Ιαπωνίας. Έκτοτε και για τέσσερις δεκαετίες ναυπηγούσε πλοία στην IHI και στην Mitsubishi. Διετέλεσε επί σειρά ετών Επίτιμος Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, καθώς και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του American Bureau of Shipping.
Μια από τις καινοτομίες που εφάρμοσε ήταν η μακροπρόθεσμη ναύλωση των δεξαμενοπλοίων στις πετρελαϊκές εταιρείες. Έτσι, εξασφάλισε συνεχή ροή χρημάτων στα ταμεία της εταιρείας. Φημιζόταν για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του και ήταν αποδεκτός από το σύνολο της ναυτιλιακής κοινότητας.
Το 1979, μαζί με την σύζυγό του, ίδρυσαν το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, του οποίου υπήρξε πρόεδρος μέχρι το 1992. Το Ίδρυμα κατασκεύασε στην Άνδρο τρία υπερσύγχρονα μουσεία: το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το 1979, που στεγάζει μέρος της συλλογής του Ιδρύματος αποτελούμενης από περισσότερα από 300 έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, το Αρχαιολογικό Μουσείο, το 1981 και τη Νέα Πτέρυγα του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, το 1986, όπου διοργανώνονται κάθε καλοκαίρι διεθνείς εκθέσεις μεγάλων καλλιτεχνών.
Μία από τις δωρεές του Βασίλη και της Ελίζας Γουλανδρή είναι η ανέγερση και ο εξοπλισμός της Εστίας Αθηνών, που αποτελείται από διαμερίσματα για μοναχικά άτομα της τρίτης ηλικίας. Επίσης, το 1989 ανέλαβαν την φροντίδα εκσυγχρονισμού του περιπτέρου απόρων γερόντων Άγιος Γεώργιος, δυναμικότητας 45 ατόμων και το 1990 του περιπτέρου απόρων υπερηλίκων γυναικών Κυπριάδειον.
Ο Βασίλης Γουλανδρής απεβίωσε στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1994. Όμως, αρκετά χρόνια αργότερα, τα ανίψια του μπήκαν σε ένα δικαστικό αγώνα για να διεκδικήσουν 83 πίνακες που όπως υποστηρίζουν εκλάπησαν από άλλα συγγενικά τους πρόσωπα. Μεταξύ των πινάκων ήταν έντεκα πίνακες του Πικάσο, τρεις του Μπράκ, του Βαν Γκόγκ, του Μανέ, τρεις του Σαγκάλ, του Ρενουάρ, του Γκογκέ και άλλων διασήμων ζωγράφων.
Ο Γενάρχης Ιωάννης Π. Γουλανδρής
Ο Ιωάννης Π. Γουλανδρής γεννήθηκε στην Άνδρο το 1840 και απέκτησε πέντε γιους τον Πέτρο, τον Μιχάλη, τον Βασίλη τον Νικόλαο και τον Λεωνίδα. Ήταν πλοίαρχος και καραβοκύρης ιστιοφόρων τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα.
Το 1901 ο Ιωάννης και αφού απέκτησε τις απαραίτητες γνώσεις συμμετέχει μαζί με ένα συγγενή του και ένα συριανό μεγαλέμπορο στην αγορά ενός ατμόπλοιου. Ο Ιωάννης με την υποστήριξη των παιδιών του, που ήταν όλοι τους ναυτικοί και με μεγάλη εμπειρία στα ατμόπλοια, λίγα χρόνια αργότερα αγόρασε τον Αύγουστο του 1910 με δάνειο από τον Επαμεινώνδα Εμπειρίκο ένα βρετανικό ατμόπλοιο.
Ο Γουλανδρής το μετονομάζει σε «Ioannis P. Goulandris» και ξεκινά τις θαλάσσιες μεταφορές. Τρία χρόνια αργότερα, απόκτησε το δεύτερο ατμόπλοιο, το οποίο μετονόμασε σε «Marionga Goulandris». Ο Ιωάννης πέθανε το 1927 στα 87 του χρόνια.
Ο πρωτότοκος γιος του Ιωάννη, Πέτρος, ο οποίος γεννήθηκε στην Άνδρο το 1877, ανέλαβε μαζί με τα αδέλφια και ίδρυσαν την δεκαετία του 1920 την ναυτιλιακή εταιρεία Goulandris Brothers με γραφεία στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Το 1928 απέκτησαν και το πρώτο τους νεότευκτο ατμόπλοιο.
Μετά τον θάνατο του πρωτότοκου Πέτρου Ι. Γουλανδρή που έγινε το 1931 σε ηλικία μόλις 54 ετών, τα αδέλφια του συνέχισαν την δραστηριότητα της εταιρείας κυρίως από το Λονδίνο.
