O Θεόδωρος Βώκος, εκδότης της «Ναυτεργατικής Ναυτιλιακής», και ο Άγγλος φίλος του Ντικ Σταμπς, οργάνωσαν ένα ναυτιλιακό συνέδριο
στο τότε νεόδμητο «Χίλτον». Η επιτυχία -και η δημοσιότητα- ήταν μεγάλη, και αφού η επιτυχία γεννά ιδέες, δημιουργήθηκαν τα Ποσειδώνια… Την προσπάθεια συνέχισαν τα παιδιά του Θ. Βώκου, ο Θεμιστοκλής και ο Νίκος, ενώ σήμερα των Ποσειδωνίων ηγείται ο εγγονός του ιδρυτή Θεόδωρος Βώκος…
Τα φετινά Ποσειδώνια είναι -χωρίς αμφιβολία- τα μεγαλύτερα από κάθε άλλη φορά. Εκπληκτικά περίπτερα, δαπάνες εκατομμυρίων, άριστη οργάνωση, εξαιρετικοί χώροι. Βεβαίως, τα Ποσειδώνια είναι μια ειδική έκθεση. Και, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είναι έκθεση, είναι «επίδειξη». Στην εποχή της Πληροφορικής, μπορεί καθένας να «εκθέσει» τα προϊόντα του και ο καθένας να τα μελετήσει στο γραφείο του, μέσα από την εικονική πραγματικότητα, μέσα από τα εκπληκτικά γραφικά, τα βίντεο, τις αναλυτικές πληροφορίες. Όπως, δηλαδή, γίνεται σε όλες τις αίθουσες συσκέψεων των μεγάλων ναυτιλιακών εταιριών, όπου οι οθόνες λειτουργούν συνεχώς και οι αναλυτές παρουσιάζουν όλες τις νέες τεχνολογίες.
Στα Ποσειδώνια, όμως, καθένας μπορεί να δείξει αυτό που θέλει! Γι’ αυτό και οι διαφορές μεταξύ των περιπτέρων είναι εκκωφαντικές, με πρωταγωνιστές, κυρίως, τα εθνικά περίπτερα. Αλλά και αρκετές μεγάλες εταιρίες διαθέτουν περίπτερα γεμάτα φαντασία και έμπνευση (και πολλά χρήματα, φυσικά). Για μία εβδομάδα καθένας θα δείχνει εκείνο που θέλει, εκείνο που «πρέπει» ώστε να τύχει της απαιτούμενης προσοχής και να τον… θυμηθούν όταν θα έρθει η ώρα!
Οι διοργανωτές γνωρίζουν καλά και παρακολουθούν προσεχτικά την εξέλιξη των συνηθειών των εκπροσώπων της μεγάλης ναυτιλιακής
βιομηχανίας, η οποία μεταφέρει το 90% των αγαθών και διατηρεί ενεργή την εφοδιαστική αλυσίδα του πλανήτη.
Η ναυτιλία είναι η βιομηχανία «πάνω από πρόσωπα και κυβερνήσεις», όπως έλεγαν οι παλαιότεροι.
«Μην κοιτάζεις πού πρέπει να τηρούμε τους τύπους. Στην ουσία δεν έχουμε ανάγκη την πολιτική. Εκείνη, αντίθετα, δεν μπορεί να δουλέψει χωρίς εμάς» μου έλεγε ο σοφός Νέστωρ της ναυτιλίας κπτ. Παναγιώτης Τσάκος.
Μπορεί, βεβαίως, η πολιτική «να έχει το πάνω χέρι», να καλείται (με επιμονή) ο εκάστοτε πρωθυπουργός να εγκαινιάσει τα Ποσειδώνια (μόνο ο Κ. Σημίτης δεν είχε παραστεί σε εγκαίνια, ως πρωθυπουργός). Μπορεί ο εκάστοτε πρωθυπουργός να εκφωνεί τον κύριο λόγο την
πρώτη ημέρα, αλλά οι έξυπνοι διοργανωτές και τα διάφορα fora, που έχουν «κολλήσει» σαν τα μύδια στην καρίνα της ναυτιλίας, γνωρίζουν
ότι στα «πάνελ» στα οποία μετέχουν επιφανείς (και πάμπλουτοι) πλοιοκτήτες θα ακουστούν «τα ενδιαφέροντα» της εβδομάδας κατά την οποία θα λειτουργεί η έκθεση.
Το 2022 είχαμε στα Ποσειδώνια την παρουσία της επιτρόπου Μεταφορών της Ε.Ε., η οποία «είπε τα δικά της», προπαγανδίζοντας τα
περίφημα «μέτρα για την απανθρακοποίηση» της ναυτιλίας, τα οποία η πλοιοκτησία αποδέχεται, αλλά παραλλήλως συνιστά «όλα να γίνουν
με μέτρο και με επίγνωση της πραγματικότητας».
Τα « καλά», όμως, ακούστηκαν στο πάνελ που οργάνωσε το «Capital Link», με τη συμμετοχή επιφανών Ελλήνων εφοπλιστών, των οποίων οι στόλοι αριθμούν περισσότερα από 600 (!) πλοία. Ας σταχυολογήσουμε μερικά από τα λεχθέντα:
Η Ε.Ε. αποφάσισε να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία και ταυτοχρόνως να απεξαρτηθεί από το ρωσικό πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Η απεξάρτηση δεν μπορεί να γίνει σε ένα βράδυ. Θα χρειαστεί καιρό. Οι Ευρωπαίοι, αντί να βρουν λύση σε αυτό το σοβαρό θέμα της ενεργειακής κρίσης και να βοηθήσει τις οικονομίες και τους πολίτες, συζητούν για την επιβολή περισσότερων κυρώσεων. Σήμερα η Ρωσία πουλάει πετρέλαιο με μεγάλη έκπτωση σε Κίνα και Ινδία και τα διυλιστήρια της Ινδίας μεταπωλούν στην Ευρώπη τα πετρελαϊκά προϊόντα σε υπέρογκες τιμές. Ποιόν τιμωρούμε, τη Ρωσία ή τον εαυτό μας;
Η Ε.Ε. πυροβολεί τα πόδια της και οι μόνοι κερδισμένοι είναι η Κίνα και η Ινδία. Οι κυρώσεις, όπου εφαρμόσθηκαν, ποτέ δεν λειτούργησαν.
Το Ιράν βγήκε δυνατότερο και στη Βενεζουέλα πείνασε ο κόσμος, ενώ η ελίτ περνούσε καλά.
Ο κόσμος στον οποίο ζούμε θέλει το ευκταίο και όχι το εφικτό. Όλοι ζητούν να πάμε στο σχέδιο β’ φεύγοντας από το σχέδιο α’, αλλά το σχέδιο β’ δεν υπάρχει… Πρέπει να επικεντρωθούμε στο εφικτό. Μετά την εισβολή τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Θα ζούμε σε μία άλλη πραγματικότητα.
Η ναυτιλία είναι ο… ελέφαντας στο δωμάτιο των μεταφορών. Δεν έχουμε δυνατή φωνή, παρά το γεγονός ότι αν σταματήσουμε τα πλοία θα… σταματήσει να γυρίζει η Γη.
Μη ρωτάτε αν οι περιβαλλοντικοί κανονισμοί είναι δίκαιοι για τη ναυτιλία. Πρέπει να κινούμαστε όπως οι ιστιοπλόοι, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους ανέμους και τις αλλαγές τους, τα θαλάσσια ρεύματα, τις ζημιές στο σκάφος. Πάντως, δεν γίνεται να ζητάς από έναν πλοιοκτήτη που ναυπήγησε πλοία με μηχανές που καίνε ντίζελ σε τρία χρόνια από την παραλαβή να βάλει ηλεκτρικές μηχανές.
Πρέπει να ξέρουμε ποια θα είναι τα νέα εναλλακτικά καύσιμα. Μόλις το μάθουμε, πρέπει να έχουμε πλοία με κατάλληλες μηχανές γι’ αυτά τα καύσιμα.
Πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές για αποθήκευση των νέων καυσίμων. Υπολογίστηκε ότι για να τροφοδοτηθεί ένα πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων με πράσινο μεθάνιο θα χρειαστούν εγκαταστάσεις 85.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Σκεφτείτε ότι η
Μύκονος είναι 89.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Φυσικά, τα Ποσειδώνια δεν αφήνουν χρήματα μόνο στους τραπεζικούς λογαριασμούς των διοργανωτών. Κινείται γύρω από την έκθεση μια ολόκληρη κυψέλη επαγγελματιών. Αλλά και οι επισκέπτες που έρχονται απ’ όλο τον κόσμο θα μείνουν στα καλύτερα ξενοδοχεία, θα δαπανήσουν (οι εταιρίες τους, δηλαδή) μεγάλα ποσά. Εκατοντάδες νέοι και νέες θα εργαστούν στα περίπτερα της έκθεσης, θα… ανάψουν τα «κούριερ» και οι «λιμουζίνες», θα πέσει χρήμα στις λαμπερές και θορυβώδεις δεξιώσεις και πάρτι στα μεγάλα κέντρα της παραλίας, αλλά και στους άλλους χώρους εκδηλώσεων.
Και μπορεί κάποιοι να μιλούν για «πεταμένα λεφτά», αλλά είναι βέβαιο ότι και τα… πεταμένα κάποιοι τα μαζεύουν.
Και, το κυριότερο, μένουν στην Ελλάδα!
(*) Του κ. Δημ. Καπράνου
