Τις εθνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές συνέπειες των τουρκικών παραβιάσεων στα χωρικά μας ύδατα, αναλύει σε άρθρο του ο ναύαρχος Σπανός.
Με αφορμή την επέτειο των Ιμίων και την διαρκή προκλητικότητα των Τούρκων στα χωρικά μας ύδατα, είτε με ψαράδικα είτε με ακταιωρούς, όπως τα πλάνα που ήλθαν στο φως της δημοσιότητας από περιστατικό στις αρχές του μήνα, το Army Voice συνεχίζει την ανάλυση και αποτύπωση όλων των παραμέτρων.
Μετά τον διεθνολόγο κ. Δεσποτόπουλο που ανέλυσε στην ιστοσελίδα μας τις πολιτικές και γεωπολιτικές ισορροπίες συγκρίνοντας όσα συνέβησαν το 1996 με την σημερινή κατάσταση, σήμερα το Army Voice φιλοξενεί μια ανάλυση του ναυάρχου Λ.Σ. ΕΛ. ΑΚΤ. (ε.α) Νικολάου Σπανού.
Ο κ. Σπανός έχει διατελέσει σε καίριες θέσεις, καθώς υπηρέτησε στο παρελθόν ως Διευθυντής Λιμενικής Αστυνομίας και Διευθυντής Ελέγχου Αλιείας του Υπουργείου Ναυτιλίας και Ναυτιλιακής Πολιτικής.
Ακολουθεί η ανάλυσή του:
ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΑΛΙΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΠΟ Α/Κ ΣΚΑΦΗ ΕΝΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
Σταδιακά το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρείται έντονα ότι μεγάλος αριθμός αλιευτικών σκαφών κάθε μεγέθους υπό ξένη σημαία και κυρίως Τουρκικά, να παραβιάζουν συστηματικά τα Ελληνικά χωρικά ύδατα, κλιμακώνοντας έτσι τη μεγάλη πίεση που δέχονται εσχάτως οι Έλληνες αλιείς, αλλά και τα ευαίσθητα ιχθυαποθέματα.
Το όλο θέμα ξεκίνησε αρχικά με ιταλικές μηχανότρατες, μήκους άνω των 30-32 μέτρων, που σαρώνουν τις θαλάσσιες περιοχές μεταξύ Δωδεκανήσου και Κρήτης, προκαλώντας σοβαρές ανησυχίες για οικονομικούς και περιβαλλοντικούς λόγους. Στην κάθοδο των Ιταλών ψαράδων, που είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια, έχει προστεθεί η παραβίαση των ελληνικών χωρικών υδάτων από Τουρκικά Αλιευτικά, που αμφισβητούν ανοιχτά την ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη, ιδιαίτερα στις θαλάσσιες περιοχές της Θράκης, της Σάμου, Χίου κοντά στα νησιά Ίμια και Καλόλημνος, αλλά και στα νησιά των Κυκλάδων. Ίσως αποτελεί το νέο Στρατηγικό δόγμα της Τουρκίας με το να δημιουργεί τετελεσμένα στο ‘κάλπικο’ όραμα της Γαλάζιας Πατρίδας.
Το όλο θέμα είναι πολύπλοκο, καθώς έχει ταυτόχρονα Εθνικές, Οικονομικές και Περιβαλλοντικές διαστάσεις.
Εθνικές, διότι αμφισβητούνται έμμεσα τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ιδιαίτερα στο Αιγαίο, συμβάλλοντας στην πολιτική των γκρίζων ζωνών, Περιβαλλοντικές, διότι μειώνονται σημαντικά τα αποθέματα των αλιευμάτων, δημιουργώντας πίεση και ανταγωνισμό στους Έλληνες αλιείς και φυσικά έντονες Οικονομικές δυσκολίες, διότι υφίστανται απώλειες εισοδημάτων για τους Έλληνες αλιείς.
Δεν είναι μάλιστα λίγες οι περιπτώσεις όπου υπάρχουν διενέξεις μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων ψαράδων, με την εμπλοκή και των Λιμενικών Σωμάτων των δύο χωρών.
Σημειώνεται ότι το 2018 το Υπουργείο Γεωργίας και Δασών της Τουρκίας εξέδωσε οδηγία προς τους Τούρκους αλιείς, να μην ψαρεύουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα, έπειτα από τις συνεχείς καταγγελίες που κατέφθασαν στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, αλλά και τις μεγάλες διαστάσεις που έλαβε το θέμα στον ελληνικό τύπο.
Συγκεκριμένα σε έγγραφο, με ημερομηνία 3 Σεπτεμβρίου 2018, το οποίο απευθύνεται προς τις αντίστοιχες διευθύνσεις Αγροτικής Πολιτικής των νομαρχιών της Αδριανούπολης, Δαρδανελίων, Μπαλίκεσίρ, Αϊδινίου, Μούγλας και Σμύρνης, αναφερόταν επί λέξη: «Προς αποφυγή ανεπιθύμητων περιστατικών και ατυχημάτων, αλλά και προς αποφυγή πρόκλησης βλάβης στις έννομες και πολιτικές θέσεις της χώρας μας, παρακαλούμε να ενημερώσετε και προειδοποιήσετε τους αλιείς μας ώστε να αποφεύγουν ενέργειες, οι οποίες δεν μπορούν έπειτα να δικαιολογηθούν ή υπερασπιστούν από την πλευρά μας».
Παρά όμως τις ανωτέρω προειδοποιήσεις, οι τουρκικές παραβιάσεις συνεχίζονται αδιάκοπα, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και τις αστοχίες των Ελληνικών χειρισμών για την αντιμετώπιση του θέματος.
«Αλιευτικός Κώδιξ»
Επισημαίνεται ότι σύμφωνα με το Νομοθετικό Διάταγμα 420/70 (ΦΕΚ Α 27), «Αλιευτικός Κώδιξ» και συγκεκριμένα το άρθρο 34 αυτού, αρμόδιες για τον έλεγχο αρχές είναι οι κυβερνήτες των ελληνικών πολεμικών πλοίων,οι λιμενικές και οι κατά τόπους διοικητικές , οικονομικές και αστυνομικές αρχές, οι οποίες οφείλουν να κατάσχουν τα παρανόμως αλιευόμενα είδη και να καταγγέλλουν αρμοδίως τους παραβάτες.
Επιπλέον στο άρθρο 32 «Αλιεία υπό πλοία ξένης εθνικότητος» του εν λόγω Αλιευτικού Κώδικα, αναφέρεται ότι
«1. Στην αιγιαλίτιδα ζώνη του Ελληνικού Κράτους απαγορεύεται η αλιεία με πλοία ανήκοντα, τόσο από πλευράς εθνικότητας, όσο και πλοιοκτησίας, κατά πλειοψηφία σε υπηκόους τρίτων χωρών.
2. Στην αιγιαλίτιδα ζώνη του Ελληνικού Κράτους, επιτρέπεται κατ’ εξαίρεση, ύστερα από άδεια που χορηγείται από τον Υπουργό Γεωργίας, η αλιεία με πλοία της προηγούμενης παραγράφου, εφόσον είναι δυνατή η αλιεία στην αιγιαλίτιδα ζώνη των ως άνω χωρών με πλοία ελληνικής σημαίας και πλοιοκτησίας, κατ’ εφαρμογή σχετικής διακρατικής συμφωνίας.
3. Με αποφάσεις του Υπουργού Γεωργίας καθορίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις της αλιευτικής δραστηριότητας στην αιγιαλίτιδα ζώνη του Ελληνικού Κράτους, καθώς και το ύψος του παραβόλου που καταβάλλεται για τη χορήγηση της άδειας της προηγούμενης παραγράφου».
Όσον αφορά τις ποινές το άρθρο 33 ανωτέρω Αλιευτικού Κώδικα προβλέπει ότι: «Επιβληθείσης ποινής τινος εκ των προβλεπομένων εν άρθ. 401 του Ποινικού Κώδικος εις αλλοδαπούς αλιεύοντας παρανόμως εντός της αιγιαλίτιδος ζώνης του Ελληνικού Κράτους, ειδοποιούνται αι λιμενικαίαρχαί όπως μεριμνήσουν δια την εκτέλεσιν των επιβληθεισών ως άνω ποινών εφ’όσον εν τω μέλλοντι το παρανόμως αλιεύον πλοίον προσορμισθή εις οιονδήποτε ελληνικόν λιμένα». Όμως με τον ν.4619/2019 (ΦΕΚ 95 Α / 11-6-2019), το άρθρο 401 του Π.Κ καταργήθηκε.
Επειδή όμως δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι στο Αιγαίο από παλαιότερα έχει ανοίξει ένα μέτωπο στο θέμα δραστηριότητας της αλιείας, η παράνομη αλιεία στα χωρικά μας ύδατα διώκεται ποινικά από της διατάξεις του Ποινικού Κώδικα και Διοικητικά με τις αλιευτικές παραβάσεις.
Το προσωπικό του Λιμενικού Σώματος ως οφείλει, βεβαιώνει τις αλιευτικές παραβάσεις που διαπιστώνει, επιβάλλοντας της προβλεπόμενες διοικητικές κυρώσεις (πρόστιμα, κατασχέσεις κ.α), ενώ παράλληλα παραπέμπει τους παραβάτες στην Δικαιοσύνη για ποινικές κυρώσεις, σύμφωνα με το Νόμο 4855/21 (ΦΕΚ 215 Α / 12-11-2012).
Έτσι το καταργημένο άρθρο 401 του Π.Κ., επανήλθε ευτυχώς τροποποιημένο ως άρθρο 398 στο νέο Π.Κ. και ισχύει μέχρι σήμερα, με τίτλο « Αλιεία στην Αιγιαλίτιδα ζώνη και τα εσωτερικά ύδατα» και αναφέρει ότι « όποιος ασκεί αλιευτική δραστηριότητα με σκάφος ή άλλο πλωτό μέσο που φέρει σημαία τρίτης χώρας, χωρίς την προβλεπόμενη κατά τις οικείες διατάξεις άδεια της αρμόδιας αρχής, εντός της αιγιαλίτιδας ζώνης και των εσωτερικών υδάτων της Ελληνικής Επικρατείας, τιμωρείται με φυλάκιση». Αξίζει να σημειωθεί εδώ, ότι η νομοθετική ρύθμιση όλων των δράσεων της αλιείας ανήκει αποκλειστικά στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Επιπλέον για τα αλιευτικά σκάφη τίθεται και το θέμα της ασφάλειας ναυσιπλοΐας, δεδομένου ότι τα σκάφη αυτά δεν διαθέτουν τα προβλεπόμενα / κατάλληλα πιστοποιητικά αξιοπλοΐας, αλλά και τον κατάλληλο / απαραίτητο εξοπλισμό για να εκτελούν διεθνείς πλόες.
Αυτό έχει αντίτυπο στην ασφάλεια των επιβαινόντων, γεγονός που τιμωρείται με αυστηρό διοικητικό πρόστιμο, σύμφωνα με τον Κώδικα Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου (ΚΔΝΔ) , ενώ πιθανότατα αποτελεί και ποινικό αδίκημα, σύμφωνα με τον ΚΔΝΔ, που αναφέρει συγκεκριμένα στο άρθρο 43, ότι:
Απαγορεύεται υπό της ‘Επιθεωρήσεως ‘Εμπορικών Πλοίων, λιμενικής ή προξενικής αρχής ο απόπλους πλοίου :
α) εάν έληξε ή ισχύς πιστοποιητικού ασφαλείας ή της γραμμής φορτώσεως αυτού ή παρήλθε άπρακτος χορηγηθείσα προθεσμία προς αποκατάστασιν ελλείψεων,
β) εάν εκ του ελέγχου διαπιστωθεί έλλειψις όρων ασφαλείας του πλοίου ή των επιβαινόντων ή έλλειψις των κεκανονισμένων πιστοποιητικών ασφαλείας, όπου στο άρθρο 45 αυτού παραπέμπει αναλυτικά στις κυρώσεις.
Επιπλέον στο πλαίσιο διασφάλισης της Εθνικής μας κυριαρχίας, καθώς και της προστασίας του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, θα πρέπει να δοθεί οδηγία/εντολή στην Ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα, ώστε να προβεί άμεσα σε διάβημα διαμαρτυρίας για παράνομη αλιεία από συγκεκριμένα αλιευτικά σκάφη εντός της Ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης, δεδομένου ότι η παράνομη αλιεία εντός ελληνικών χωρικών Υδάτων (Ε.Χ.Υ), αποτελεί παραβίαση της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας (κανονισμός ΕΚ αριθ.1224/2009 του Συμβουλίου της 20ης Νοεμβρίου 2009), αλλά και παραβίαση εκ μέρους της Τουρκίας του Διεθνούς Δικαίου της θάλασσας.
Ωστόσο, η Ελληνική πλευρά δεν πρέπει να αφήνει καμία παραβατική πρόκληση να μείνει αναπάντητη στην προάσπιση των δικαιωμάτων της που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και από τις κείμενες διατάξεις.
