Σανός για τους πολλούς, πακτωλός χρήματος για τους λίγους…

Το είδαμε και αυτό.

Στις σελίδες του διαδικτύου   κάνει τον γύρο του κόσμου μια φωτογραφία, όπου ο Μέσι πήρε μαζί στο δωμάτιό του το τρόπαιο του Μουντιάλ και τρισευτυχισμένος κοιμάται σαν μικρό παιδί…

Λες και είναι δικό του. Οι συμπαίκτες του απλοί κομπάρσοι….

Η φαιδρότητα σε όλο της το μεγαλείο, για τις διαφημιστικές εταιρείες… και τα παχυλά συμβόλαια.

Μετά το καταφανέστατο  “σπρώξιμο” από τον διαιτητή στον τελικό… έρχεται η δημιουργία της εικόνας περί ενός “αθώου” πλάσματος, ενός παιδιού του παραμυθιού, που εκπληρώθηκε η ευχή του στον Άγιο Βασίλη (κατά κόσμο πρόεδρος της ΦΙΦΑ Ιφαντίνο).

Μπαγαπόντης ο Άγιος Βασίλης, κουβάλησε μαζί του και τις κάμερες χωρίς να το ξέρει το «παιδί» που αθώα κοιμάται έχοντας μαζί του και το δώρο του Αϊ Ιφαντίνο (συγγνώμη Αϊ Βασίλη ήθελα να πώ..) που ζυγίζει 6,5 κιλά περίπου ατόφιο χρυσάφι…

Ποια προσωπικά δεδομένα και πράσινα άλογα..

Τα παραμύθια πρέπει πάντα να  έχουν αίσιο τέλος.

Και όσο επιτηδευμένα  στοχεύουν στο συναίσθημα και την αθωότητα της ψυχής του παιδιού, που όλοι κουβαλάμε μέσα μας τόσο επιτυχημένο το παραμύθι και κατά συνέπεια τα μεγαλύτερα κέρδη  εξασφαλισμένα.

Το παραμύθι για ένα παίκτη ποδοσφαίρου που εξυπηρέτησε και από ότι φαίνεται, θα συνεχίσει να εξυπηρετεί τα μέγιστα στο να βγάζουν το ψωμί τους σχετικοί και άσχετοι με το ποδόσφαιρο, αερολογούντες με διάφορα στατιστικά επιχειρήματα για το αν αυτός είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών ή καλύτερος από τον Ρονάλντο (όχι βέβαια τον Βραζιλιάνο αποκαλούμενο και ως φαινόμενο) και πάει λέγοντας…

Αναφέρονται όλοι σε ένα παίκτη που στην Εθνική ομάδα της Αργεντινής δεν είχε έναν Τσάβι ή έναν Ινιέστα και πολλούς άλλους από εκείνη την μεγάλη Μπάρτσα για να τον ψηλώνουν περισσότερο από το πραγματικό του μπόϊ…

Ένας παίκτης που προσπαθούσε ως “ρολίστας” επί 15 χρόνια να κατακτήσει κάτι σημαντικό και  τίποτα δεν κατάφερνε.

Και δεν κατάφερνε τίποτα γιατί πολύ απλά δεν ήταν ΠΟΤΕ ΗΓΕΤΗΣ στην εθνική του ομάδα.

Τώρα στα τελειώματα της καριέρας του ήλθε η ώρα, που το παραμύθι με κάθε τρόπο πρέπει να  έχει ένα αίσιο τέλος.

Το κενό της ηγετικής του εμφάνισης (εκτός εάν κανείς ισχυριστεί ότι ήταν ηγέτης σκοράροντας με πέναλτι που κέρδισε άλλος ή από καραμπόλα μπροστά στο τέρμα) ήλθε να καλύψει ένας «καλός» διαιτητής που έδωσε ώθηση στην ομάδα της Αργεντινής με ένα πέναλτι που μόνο αυτός και πιθανόν ο Ιφαντίνο να είδαν αλλά και ένας συμπαίκτης του, που θα πρέπει να του στήσει άγαλμα ο “περιπατητής” του γηπέδου, ο τεράστιος ΝΤΙ ΜΑΡΙΑ.  Για την συνεισφορά του τελευταίου στον συγκεκριμένο τελικό, εύκολα  την  αντιλαμβάνεται κανείς αν αναλογιστεί τί έγινε στο παιχνίδι της Αργεντινής όταν αντικαταστάθηκε περίπου από το 65΄ λεπτό και μετά…

Εύλογα θα ισχυριστεί κάποιος, ότι αυτό πάντα συμβαίνει στις ηρωοποιήσεις των ποδοσφαιριστών.

Ακόμη και στο παρελθόν του ρομαντικού ποδοσφαίρου είχαμε τον Πελέ αλλά στην σκιά υπήρχε ο Γκαρίντσα ή αργότερα ο Ριβελίνο. Υπήρχε ο αξεπέραστος  Κρόϊφ και στην σκιά ο αέρινος Ρέζενμπρινγκ , ο Μπεκεμπάουερ και Γκ. Μίλερ ή Μπραϊτνερ αν προτιμάτε…

Ας είναι…

Ένα είναι βέβαιο. Η ποδοσφαιρική βιομηχανία είχε ανάγκη το παραμύθι με το «είδωλο» που είχε δημιουργήσει να έχει αίσιο τέλος… Έτσι και έγινε.

Βέβαια για να χρυσώσουν το χάπι όλοι οι “ειδικοί” του ποδοσφαιρικού συστήματος  καθησύχασαν εμάς αλλά και τον ίδιο τον Γάλλο  Μ’παπέ (ναι … αυτόν με το παγερό βλέμμα προς τον Πρόεδρο Μακρόν αλλά και με τις φημολογούμενες ιδιαίτερες προτιμήσεις προς το κόμμα της  κ. Λεπέν), ότι είναι μικρός και μπορεί να περιμένει για ανάλογα σχεδιασμένες (;)   δόξες στο μέλλον…

Σχεδιασμός και όλα σχεδιασμένα λοιπόν;

Μάλλον όλα  στο βωμό του κέρδους…

Για αυτό και η ανάθεση των αγώνων καταχείμωνα στο Κατάρ…

Γι’ αυτό τα  χλιδάτα στάδια αξίας εκατοντάδων εκατ. δολαρίων το καθένα,  κτισμένων με το αίμα -κατά πως λένε οι δημοσιογράφοι- 6.500 χιλιάδων ψυχών.

Για να καλυφθούν όλα αυτά χρειαζόταν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ένα άριστα σκηνοθετημένο και καθοδηγούμενο με μπόλικη εκτυφλωτική χρυσόσκονη (Χριστούγεννα γαρ…) τέλος του παραμυθιού.

Η απρόσκλητη κάμερα στο δωμάτιο του παίκτη την ώρα που αυτός «κοιμόταν» ανέμελα έδωσε την λύση.

Και συνάμα έδωσε υπόσχεση για μεγάλα κέρδη από τους διάφορους σπόνσορες…

Δικαίωση σου λέει …

Επιλεκτική δικαίωση, θα λέγαμε εμείς…

Γιατί στο πλαίσιο των αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν δικαιώθηκε ποτέ η περίφημη ομάδα της Ολλανδίας όταν έπαιξε δύο τελικούς (1974 και 1978) στην έδρα των αντιπάλων της;

Να θυμίσουμε δε ότι το 1978 επί εποχής του “δημοκρατικού” Βιντέλα η Αργεντινή χρειάστηκε να βάλει 6 γκολ  στην εξαίρετη τότε ομάδα του  Περού προκειμένου να πάει στον τελικό αυτή, αντί της Βραζιλίας, με διαφορά τερμάτων …

Για το πως το έξοχο τότε Περού δέχτηκε 6 γκολ προκάλεσε πολλά ερωτηματικά τότε σε όλο τον κόσμο. Ο Κιρόγα (έξοχος τερματοφύλακας του Περού μετά από χρόνια έδωσε “πειστικές” διευκρινήσεις…)

«Δικαίωση» είχαμε  και το 1986 σου λένε κάποιοι…

Όμως με όρους λογικής για το παγκόσμιο Κύπελλο του έτους 1986  κανείς δεν μπορεί να μιλά για δίκαιο. Το αντίθετο.

Είχαμε την επιβράβευση μιας καταφανέστατης εξαπάτησης (;) του διαιτητή  από το τότε δημιουργούμενο είδωλο της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας τον Μαραντόνα με την «επιτυχία» γκολ με το   υψωμένο μέχρι τον ουρανό χέρι του.

Μια απάτη που την είδε όλος ο κόσμος εκτός από τον διαιτητή του αγώνα και τους ανθρώπους της ΦΙΦΑ που τον διόρισαν. Είχε προηγηθεί βέβαια και ο εγκληματικός αποκλεισμός της πανίσχυρης εθνικής ομάδας της Ρωσίας (τότε Σ. Ένωσης) με 2 γκολ τουλάχιστον 10 μέτρα οφσάϊτ  του Κέλεμανς του Βελγίου. Και εκεί ο διαιτητής είχε  επιλεκτική και «δίκαιη» αβλεψία.

Ίνδαλμα λοιπόν ο παίκτης που εξαπάτησε τον διαιτητή και αποκλείστηκε η κακόμοιρη η Αγγλία.

Θεοποίηση και δικαίωση  της μάγκικης και αλήτικης κλεψιάς…

Μια κλεψιά που έγινε από  ένα παιδί του λαού. Άρα νομιμοποιείται….

Μόνο η Βραζιλία θα έβγαζε ινδάλματα από τις φαβέλες; Και η Αργεντινή είναι πλούσια χώρα με την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχιας …

Και τότε, το 1986, όπως σε κάθε Παγκόσμιο Κύπελλο,  η ανάδειξη ενός νέου ποδοσφαιρικού ειδώλου προείχε, με απώτερο στόχο την τεράστια αύξηση των εσόδων της διεθνούς ποδοσφαιρικής βιομηχανίας.

Πολύ λίγο ένοιαξε τους παγκόσμιους ποδοσφαιρικούς ηγέτες που το είδωλο που δημιούργησαν, πιάστηκε ντοπέ από ναρκωτικά τόσο στο Παγκόσμιο Κύπελο του   1994 και αποκλείστηκε (η απόλυτη αποκαθήλωση…), όσο και στην Ιταλία με την Νάπολι*1.

Είναι πασιφανές, ότι κανείς από τους ποδοσφαιρικούς ηγέτες  δεν ενδιαφέρεται για την δημιουργία προτύπων ηθικής συμπεριφοράς  για τους νέους και τους ασχολούμενους με την ποδοσφαιρική βιομηχανία.

Δεν πουλάει αυτό. Δεν έχει κέρδος. Ο τσαμπουκάς, ο φανατισμός, η ρεβάνς και η βία έχουν κέρδος.

Ντέρμπυ, μονομαχία γιγάντων σου λέει ο άλλος και τσιτάρει την φαντασία σου για το τι θα γίνεται στο «Μπομπονέρα»  στάδιο της Αργεντινής σε αγώνα  μεταξύ της Μπόκα και της Ριβερ…

Να  τα ντοκιμαντέρ του διάσημου Καντονά, να τα ρεπορτάζ ακόμη και Ελλήνων δημοσιογράφων, να τα βιβλία των επίδοξων διαδόχων του Πατριάρχη της αθλητικής δημοσιογραφίας Γιάννη Διακογιάννη… Σε δουλειά να βρισκόμαστε, στο όνομα μιας ανούσιας και άχρηστης πληροφόρησης, που όμως εξυπηρετεί την ποδοσφαιρική βιομηχανία.

Βλέπετε το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένα παιχνίδι, που μπορεί να το παίξουν όλοι, μεγάλοι και μικροί, σε κάθε αυλή σπιτιού ή σ κάθε αλάνα της γης.

 Είναι κατεξοχήν επιχείρηση με τεράστια κέρδη. Γι’ αυτό και η ανάμειξη των βαθύπλουτων βασιλιάδων και εμίρηδων  του μαύρου χρυσού με την διεξαγωγή του μουντιάλ ή την εξαγορά διάσημων ομάδων στην Ευρώπη…

Τηλεοπτικά δικαιώματα, αγοραπωλησίες παικτών και ομάδων σε δυσθεώρητα ποσά, διαφημίσεις προϊόντων, πωλήσεις φανέλας και κάθε αθλητικού είδους από τους χορηγούς (;;;), τζόγος  κ.λ.π.

Ασύλληπτα ποσά.

Σήμερα μπορεί για τις ανάγκες του παραμυθιού να γίνεται επίκληση του περί δικαίου αισθήματος, στην πραγματικότητα κανείς δεν ενδιαφέρεται για δικαιοσύνη.

Ακόμη και αν οι συνθήκες επέβαλλαν το VAR, όταν υπεισέρχεται ο  ανθρώπινος παράγοντας εύκολα υπεισέρχεται και η σκοπιμότητα και το κέρδος.

Έτσι ένα απλό άγγιγμα στην μικρή περιοχή εύκολα μετατρέπεται σε πέναλτι. Αμφιβάλετε; Ξαναδέστε το πρώτο πέναλτι στην κανονική διάρκεια του τελικού στο Κατάρ και θα αντιληφθείτε καλύτερα την φωτογράφιση του κοιμώμενου Μέσι*2 με το κύπελο…

Μια εικόνα  που μας πλασάρεται, λες και είμαστε ηλίθιοι για  να καταπιούμε, ότι μας σερβίρεται.

Δεν λέμε, λαϊκό άθλημα το ποδόσφαιρο και πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου, το αγαπάει, το αγαπάμε.

Όμως η άκρα εμπορευματοποίηση του το έχει οδηγήσει ως το άθλημα των λίγων και των εχόντων, που με παραμύθια και δημιουργία ψευτο-ειδώλων  οι λίγοι απαιτούν να τους αποδέχονται και να αγοράζουν ακριβά το προϊόν τους οι πολλοί…

Για πόσο όμως οι πολλοί θα καταναλώνουν τον σανό, που τους ταΐζουν οι έχοντες συμφέρον και όφελος;

 Όσα τεχνητά είδωλα και παραμύθια  και αν φτειάξει η ποδοσφαιρική βιομηχανία, είναι καταδικασμένη να φθίνει…

Γιατί πολύ απλά όταν αποκλείονται οι οικονομικά μικροί από το όνειρο κάποιας διάκρισης… θα πάψουν να είναι πελάτες της οι πολλοί…

 

ΥΓ*1 Η Νάπολι  είναι η ομάδα όπου ξεδίπλωσε το ταλέντο του και  αναδείχθηκε ως σπουδαίος παίκτης ο Μαρντόνα, έχοντας βέβαια και αυτός δίπλα του παίκτες παγκοσμίου κλάσης σαν τους Καρέκα,  Αλεμάο,  Καρνεβάλε,  Ντε Νάπολι  Κρίπα,  Φεράρα και άλλους αστέρες μιας ομάδας που – κατά τα φημολογούμενα- υποστηριζόταν από   γνωστές οικονομικές δυνάμεις της  Ν. Ιταλίας

ΥΓ*2 Μέσι : Ένα «είδωλο» που δεν έμαθε τα μυστικά της μπάλας στις αλάνες. Από τα δέκα του χρόνια στις ακαδημίες της  πάμπλουτης Μπαρτσελόνα. Παιδί  του ποδοσφαιρικού σωλήνα, που ρομποτοποιεί  μονότονα τις κινήσεις των σύγχρονων  ποδοσφαιριστών στο αγωνιστικό χώρο.

Share:

Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ευρωπαϊκό Κονκλάβιο: «Ευρώπη 2040: Το Αύριο είναι Σήμερα»

Το Ευρωπαϊκό Κονκλάβιο είναι μια πρωτοβουλία από πρώην υπουργούς, κορυφαίους διπλωμάτες και διανοητές από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Έχει ως στόχο να αναδείξει τις μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση και πώς θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των Ευρωπαίων

Πανικός στην Τουρκία για το ΠΓΥ ΗΡΑΚΛΗΣ (Α472): «Δεν ύψωσε Τουρκική σημαία» στην Σμύρνη – Τι απαντά το Τουρκικό ΥΠΑΜ

Πανικός έχει ξεσπάσει στα Τουρκικά social media και μέσα ενημέρωσης σήμερα για το πλοίο του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, ΠΓΥ ΗΡΑΚΛΗΣ (Α-472), το οποίο πυροδότησε αντιδράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τη μη ύψωση της τουρκικής σημαίας κατά την επίσκεψή του

Α’ Υπαρχηγός Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής Αντιναύαρχος Λ.Σ. ΡΕΪΖΗΣ Δρόσος

Γεννήθηκε στη Σητεία το έτος 1969. Είναι απόφοιτος του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πειραιά. Εισήλθε στη Σχολή Δοκίμων Σημαιοφόρων Λ.Σ. το 1993 και αποφοίτησε το 1995 με το βαθμό του Σημαιοφόρου Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. Υπηρέτησε στο Λιμεναρχείο Ρεθύμνου ως Υπολιμενάρχης και στα

Την παραίτησή τους από την κυβέρνηση υποβάλλουν Γιάννης Μπρατάκος και Σταύρος Παπασταύρου

Την παραίτησή τους υπέβαλαν ο υπουργός Επικρατείας, Σταύρος Παπασταύρου και ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Γιάννης Μπρατάκος, οι οποίες έγιναν αποδεκτές από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Σύμφωνα με την κυβέρνηση ο πρωθυπουργός τους ευχαρίστησε για τη συνεργασία και έκανε αποδεκτές τις παραιτήσεις τους.   «Η

Μετάβαση στο περιεχόμενο